Dikbaş, əbləh, lakin ürəkli bir kişinin ayıya köməyi və sonra onunla dostluğu
Bir əjdaha ayını, dartırdı yuvasına,
Şir ürəkli bir kişi, səs verdi sədasına!
Şir ürəkli kişilər, dada çatan olurlar.
Məzlum səsi gələndə, ona hayan olurlar!
Məzlumların səsini, hardan eşidərlərsə,
Haqqın köməyi kimi, qaçarlar həmin səsə!
Dünyanın xeyirləri, həmçinin zərərləri,
O gizli xəstəliklər, o təbib hünərləri,
Məhz Tanrının mehrinə, rəhminə layiqdirlər,
Tanrı kimi, minnətsiz, rüşvətsiz rəhm edirlər!
Bu necə dostluqdur ki, birdəfəlik edirsən?
Biçarəlik, qəm haqda, söhbətlərə gedirsən?
Şiri- mərd olanların, şikarı mehribanlıq,
Cahanda dərdsiz olan, heç gəzərmi dərmanlıq?!
Harada dərd olarsa, dəvalar ora gedər,
Harada kasıblıq varsa, nəvalar252 ora gedər.
Harada müşkül varsa, açmalar ora axar!
Harada çuxur varsa, bil, sular ora axar!
Suları sən az axtar, təşnəliyin dirilsin,
Həm göydən, həm də yerdən, su sənə yetirilsin!
Tanrının suçusundan, sənə edilsin xitab,
Tanrıya təşnə ol sən, sənə yetirsin səvab.253
Rəhmət suyu lazımsa, başıaşağı ol sən,
Onda ənam, şərabın içərək məst olarsan!
Rəhmət- Rəhmət içindən, doğar, başlara dolar,
En rəhmət qarşısına, ey oğul eyləmə ar!
Ayaq altına endir çərxi, ol şücaətli,
Eşit fələk fövqindən sədanı, ol iffətli.
Vəsvəsə pambığını, qulağından kənar et!
Sonra eşit Fələkdən, xoş səsi doğru yol get!
Qoşa gözlərini sən, pak et eyib tükündən,
Ki, xəbərdar olasan, qeybin dərin kökündən.
Dəf et, xəstəlikləri beynin ilə burnundan,
Tanrının ətri gəlsin, burnuna feyz al ondan.
Od ilə hərarətdən qoyma, qalsın bir əsər.
Ki, sən tapa biləsən, dünyada dadlı şəkər.
Kişilik dərmanı tap, axtarma ağlar gözlər,
Qoy üzə çıxa bilsin, yüz növdə gözəl üzlər,
Ruhunun «ayağından», bədən buxavunu at,
Qoy cövlan edə bilsin, ruhun gül içrə rahat.
Paxıllıq zəncirini, əl- boyundan et kənar,
Yeni bəxtlər əldə et, bu cahanda hər nə var.
Əgər gücün olmasa bəxt evinə uçmağa,
Ərz et çarə edənə, gəlsin müşkül açmağa.
Zarıltı, ağlamaqlar, bir sərmayə kimidir.
Bütün rəhmətlərdən də güclü dayə kimidir.
Dayələrlə analar, bəhanə axtarandır,
Uşaq nə vaxt ağlasa, dayə halın sorandır.
Uşaq ehtiyac üçün, yaranmış, xəlq olunmuş,
Nə qədər çox ağlasa, süd payı da çox olmuş,
Tanrına eylə dua, bizar olma bu işdən.254
Onun mehrinin südü, sənçin qaynasın iç sən!
Səninçin guruldasın, buludun süd səpəni,
Bizim qəmləri çəkir, dinlə qəmi çəkəni.
«Fissəmai Rizqukum», heç sən eşitmisənmi?
Belə rəzilliklə sən, ruziyə yetmisənmi?255
Qorxuyla – ümidsizlik, quli- biyaban səsi.
Qulaqlarından dartar, sərsərilik256 həvəsi.
Hansı bir nida səsi, ucaltsa əgər səni,
O nidanın göylərdən, dərk eylə gəldiyini!
Hansı bir nida səsi, gətirərsə hərislik,
Onu «qurd» sədası bil, xalqa yetirər pislik.
Torpaqdan qalxmaq deyil, bu ucalıq yüksəliş,
Ağla- ruha tərəfdir, belə uca olan iş!
Göstərilən təsirdən, hər səbəb daha yüksək,
Daşla- dəmir, qayıqdır, şər işlərə bir kömək.
Dikbaşların fövqində, o filani oturmuş
Baxma ki, surət özü onun yanında durmuş.
Şərəf üzündən orda, bir ucalıq da vardır,
Sədrlikdən uzaqdır, qorxanın qəlbi dardır.
Daşla- dəmir həmişə, onunçun əbədidir.
Çünki əməl zamanı, özləri başda gedir.
O şərlər ki, müddətli, daha çox davam edən,
Daşla- dəmirdən üstün, onları da ram edən!
Ağacın budaqları, meyvədən daha sabiq,
Bacarıqda, budaqdan meyvələr daha faiq.257
Çünki ağacın fikri meyvələr gətirməkdir.
Onda meyvələr əvvəl, ağac sonuc deməkdir.
Ayıyla- əjdahadan dönüb danışaq biraz
Tuti kimi onda da, məna var, həm də məcaz.
Çünki o əjdahadan, fəryadlara gəlmişdi.
Şir qəlbli kişi, onu tez qurtara bilmişdi.
Kişilik ilə hiylə, arxa- arxaya durmuş,
Qorxulu əjdahanı, bu üsulla öldürmüş.
Əjdahanı beləcə hiyləsiylə bağlamış,
Nəticədə həlakdan, ayı canın saxlamış.
Əjdahada qüvvət var, hiylədən xəbəri yox,
Dostları ilə paylaş: |