Мювлана ъялаляддин

Həzrəti Rəsuli-Əkrəm Məhəmmədin xəstəyə dua etmək üsulunu öyrətməsi

Belə dedi peyğəmbər, bizar olan xəstəyə,

Gedəndə baş çəkməyə, gül tək solan xəstəyə!

Sən heç filan duanı, özünçün demisənmi?!

Cahillik zəhərindən, aş edib yemisənmi?!

Yada sal hansı dua, oxunmuşdur dilindən?!

Nəfsin məkrindən qorxub, toxunmuşdur dilindən?!

Dedi: - Yadımda deyil, bir kömək eylə mənə!

Bəlkə yadıma düşə, söyləyəm indi sənə!

Nursaçan Mustafanın, hüzurunda o kişi,

Duanı yada saldı, yox eylədi təşvişi.

Peyğəmbərin köməyi, hər şeyi aşkar etdi,

Onun yadına düşdü, duanı təkrar etdi.

O duanı oxuyub, qəlbdən-qəlbə toxudu,

Haqdan fərqli aydınlıq, bir batillik oxudu!

Dedi: - Ey Rəsul indi, dua düşdü yadıma,

Bu dua mənasızdır, çatmaz mənim dadıma,

Elə ki, bir məqamda, günah iş tuturam mən,

Dənizdə boğulan tək, əl-qolu atıram mən!

Günahı çox olanlar, çarə qapısı arar,

Dənizdə boğulan kəs, çör-çöpə də əl atar!

Səndən hədiyyələrlə, bayramlıq mənə çatdı,

Günahkarların isə, əzab başını qatdı.

Iztirablar çəkirəm, mənim çarəm azdır-az,

Möhkəmcə bağlanmışam, qıfılım heç açılmaz.

Nə tövbəyə ümidim, nə qovğaya qolum var.

Nə vaxtım, nə də səbrim, nə qaçmağa yolum var,

Haqqdan başqa nə dostum, nə yar, nə yoldaşım var.

Belə müşkülə düşdüm, nə dost, nə sirdaşım var!

Harutla- Marut kimi, qəmin hüznün əlindən,

Ah Tanrım! Kaş eşidəm, «bağışlanma» dilindən!