Bir Qazinin qəza afətindən şikayəti və onun nayibinin ona cavabı
Bir qazi oturaraq ağlayırdı zar- zar,
Onun nayibi dedi: - Ağlamaq neçin, ey yar?!
Ağlamaq, fəryad etmək, sənə layiq deyil, bil!
Şadlıq, mübarəkbadlıq vaxtıdır, sən danış, gül!
Dedi:- Ah! Əgər hökmü, doğru- dürüst verməsəm,
Sanki iki dünyada, cahiləm, dərk etməzəm!
Hər iki düşmən bilər, hansı düz, hansı səhfdə,
Yazıq qazi nə bilər, günah hansı tərəfdə?!
Cahil, qafil, ikisi, öz halların dərk etmiş,
Necə qanları axmış, necə malları getmiş?!
Dedi:- Düşmən bilənsə, bəs nədən cahil kimi?!
Sənsə millətin şami, yanırsan aqil kimi?!
Sənin günahın yoxdur, günah arasındasan,
Onçun sakitdir qəlbin, gözlərin görür asan!
Qərəzləri, hər iki aləmi, kor eyləmiş,
Biliklərini günah, içində gor325 eyləmiş.
Cahili günahsızlıq, alim tərbiyə edər,
Alim günahla olsa, elmi əməlsiz gedər.
Nə qədər rüşvətsizsən, uzaqgörən olarsan,
Elə ki, tamah etdin, çox ziyana qalarsan.
Həvəsdən xislətimi tərgidib, buraxmışam,
Şəhvət tikələrini az yemişəm, qorxmuşam.
Qəlbim dada baxaraq, işıqlanıb, nurlanmış.
Həqiqəti yalandan, ayıraraq, varlanmış.
Dostları ilə paylaş: | 
