Öz eyiblərindən xəbərsiz olan, bir- birləri ilə vuruşan dörd hindunun hekayəsi
Dörd hindu rastlaşaraq, bir məscidə girdilər,
Itaətçin, səcdəyə onlar könül verdilər.
Hər biri kasıblıqdan, təkbirə başladılar,
Namaz qılmaq yerinə, tədbirə başladılar.
Müəzzin gələn kimi, bir hindu tez dilləndi.
Əzana qalıb hələ, ey müəzzin, şelləndi!
Başqa bir hindu «abid», ötərək dil- dil dedi:
-Namaz vaxtı danışdın, namazın batil dedi!
Üçüncü, ikinciyə dedi:- Sən ey əmican,
Neçin tənə edirsən, özün betərsən ondan!
Dördüncü hindu dedi:- And olsun Allaha, mən,
Bu üç şəxs tək olmadım, «namaz»ım qəbul, həmən.
Xülasə hər dördünün «namaz»ı oldu batil,
Eyiblər tuta- tuta, özləri eybə qabil.
Ey xoş ol canlara ki, eyiblərin dərk edir,
Hər kim eybini deyir, deyən tək idrak edir.
Onun yarı bədəni, «eybistan»347 olduğundan?!
Başqa yarı bədəni, «qeybistan»348 olmuş, oyan!
Çünki başında sənin, on yara olsa əgər,
Özünçün xahiş eylə, özünə himmət349 göstər.
Yaranır eybin görmək, özünə olar dərman,
Düşmən məğlub olarsa, rəhm etməyə var zaman!
Əgər eybin olsa da, ondan eylə həzər sən,
Ola bilsin ki, bir gün, eybini faş edərsən.
«La təxafu»350 ayəsin, oxumusan Qurandan?!
Nədən bəs, sən özünü, uzaq görürsən ondan?!
Iblis də illər boyu, yaxşı adla yaşadı,
Rüsvay oldu, adı da, lənət ilə qoşadı!
Dünyada məşhur olmuş, onun bədniyyət adı,
Məşhurluqdan fayda yox, günah hədsiz saydadı!
Sən günahsız deyilsən, «ox»u qoyma kamana,
Qorxulardan təmizlən, sonucda gəl imana!
Yaran üstü qopmasın, qaysaqlansın, keçmə hədd!
Sadə olan şəxslərə, tənəylə vurma afət!
Bax gör onun canı da, nəyə mübtəla oldu,
Necə günlərə düşdü, qisməti bəla oldu!
Sən də onun tək olma, o almadı nəsihət,
Zəhər içən olma gəl, şəkər iç, ol həqiqət!
Dostları ilə paylaş: | 
