Мювлана ъялаляддин
Yad bir şəxsin şeyxin arxasınca tənəli sözlər deməsi və şeyxin müridinin ona cavabı
Yüklə 2,29 Mb.
|
| Yad bir şəxsin şeyxin arxasınca tənəli sözlər deməsi və şeyxin müridinin ona cavabı
Bir şəxs bir Şeyx dalınca, tənəli söz danışdı, Dedi:- Pisdir həmin Şeyx, yolun azan tanışdı! Şərab içən əyyaşdı, yağlı dilli xəbisdi! Necə müridlərinə yol göstərər, hərisdi?! Başqası ona dedi:- Ədəbli ol, ayıbdı! Şübhəni tərk eylə sən, ağlın səndən qayıbdı?! Uzaq ol ondan, uzaq, görünmə sən gözünə, Sənin bu acı sözün, ləkə salar düzünə, Belə böhtan söyləmə, Haqq yolunda qalana?! Bu sənin xəyalındır, şər atma Haqq olana! Belə iş ola bilməz, olsa da belə əgər, Dənizin murdarlıqdan, nə qorxusu, dəngəsər?! Namussuz, alçaq, rəzil, ağıl dəryası olmaz! Əgər «pislik» damla sa, dəniz «pisliklə» dolmaz! Od- alovİbrahimə, ziyan gətirə bilməz, Hər kim Nəmrud olar sa, odu yatıra bilməz! Nəfslər Nəmruda məxsus, ağıllı ruh Xəlilə! Ruh nəfsə bir göz kimi, köməkdir hər dəlilə! Bu dəlil, bu sübutdur, cığıra aparan yol, O yol hər an səhrada, itə bilər, ayıq ol! Vüsala çatanlara, gözdən, çıraqdan əvvəl, Dəlildir nurlar saçan, dəlili sev, ağla gəl! Arzuya çatmaq üçün, sübut gətirdi dilə, Bəhsə girən dostları, xamuş eylədi, belə! Baxma ata dünyanı, ağlıyla düzüb, qoşar. Öz körpə uşağıyla, «uşaq dili» danışar! Alimin ləyaqəti, üstünlüyü azalmaz, Əgər desə, dost kasıb, kasıblıq belə qalmaz! Onu təlim etməkçin, söz açıb deməlisən, Öz dilindən xaricə, çıxmağı bilməlisən. O bilən dilə en sən, onun dilində danış. Səndən öyrənə bilsin, olsun həyatla tanış. Xülasə, «uşaq kimi», bütün xəlq etdikləri, Öyrədən lazım gəlir, öyrətsin bilikləri. Həmən kəc danışana, Şeyxin müridi dindi, Bir oturub, bir duran, şagirdi tez dilləndi. Dedi:- Özünü vurma, iti qılınca, «ey dost»! Şaha cavab qaytarmaq, xətadır məncə, «ey dost»! Hovuz dənizə yanbız, vurub şən etsə əgər?! Özünün varlığını, yoxluqla əvəz edər! Belə dəniz tapılmaz, onun sahili olsun?! Sizin leşliyinizdən, dənizin gülü solsun?! Dənizlərin həddi var, sahili, sərhəddi var! Şeyxin, onun Nurunun, nə sahil, nə həddi var?! Hüdudsuzluq yanında, məhdudluq ola bilməz, Heç nə Onun384 hökmündən, kənarda qala bilməz! O var olan məkanda, küfrə, yamana yer yox! Çünki, O beyin kimi, başqa gümana yer yox! Onun olduğu yerdə iman, küfrün yox yeri! O bir beynin oxşarı, küfr ilə iman dəri! Bu fənalar Üzünün, pərdəsinə dönmüşlər, Onun «teştinin» altda, çıraq kimi sönmüşlər. Xülasə bu bədənin başı, o başa hicab, O baş yanında, bu baş, kafərə bədən hesab! Hansı kafər o Şeyxin imanından xəbərsiz?! Hansı ölü o Şeyxin, tək canından xəbərsiz?! Can olmaz təcrübədə, xəbərsiz xəbərlərdən, Kimin xəbəri artıq, ömrü uzaq şərlərdən. Ömrümüz artıq olmuş, heyvanların ömründən, Nədən bəzi şeyləri, onlar bilir dərindən?! Mələyin ömrü artıq, bizdəki ömürlərdən. Çünki o təmizlənmiş, şübhəli fikirlərdən. Mələyin canındakı, ürək Haqqdan güc almış, Haqqa xidmət borcunu, ödəmiş borcsuz qalmış. Onunçun Adəm olmuş, mələklərə səcdəgah, Çünki onların canı, Tanrı əmrindən agah! Yoxsa pis olanları, seçsən səcdəgah kimi, Sözünə baxan olmaz, olarsan pis şah kimi! Kim Haqqını tanıyar, bilər ədalətini?! Görər gülün tikana, baş əymək adətini! Elə ki, can yaşayıb, intəhaya qoşuldu, Bütün şeylərin canı, onun mütisi oldu. Balıq, quş, pəri, cinlər, insan övladlarından, O böyükdür, onlarsa, kiçik Ustadlarından! Hökmüylə balıq sudan, iynə gətirən olar, Saplar da iynələrin, işin bitirən olar! Yüklə 2,29 Mb. Dostları ilə paylaş:
|