Мювлана ъялаляддин

Zəbanhalilə sözün deyilməsi və onun dərk edilməsi
Şahmat oynayan dedi: -Xanada bürc⁴¹⁵ var yenə.

Dedi: -Onun xanası, hardan düşüb, əlinə?!

Xananı özü alıb, ya miras tək qalmışdır?!

Afərin o şəxsə ki, mənaya meyl salmışdır!

Dedi: -Əmrunu döymək, Zeydə nə xeyir verdi?!

Dedi:- Əmrunu döydü, zülmündə ədəb gördü.

Əmrunun günahı nə, o xam Zeyd onu vurdu?!

Günahsız ola-ola, qul tək döydü, yoruldu.

Dedi: -Bu olmuş daim, onun məna qədəhi,

Al onun buğdasını, qaytar ona qədəhi.

Əmruyla Zeyd hər biri, Ərəblərə yararlı,

Əgər o yalansa da, ol ərəblə vüqarlı.

Dedi: -Mən o Əmrunu, yaxşıca tanımıram,

Zeyd həmin günahsızı, nədən vurmuş, qanmıram.

Dedi: -O naçar qalıb, gülünc günə düşmüşdü,

Əmru bir dəfə, o sa, oğurluq çox etmişdi.

Zeyd özü vaqif oldu, oğrusun kötəklədi!

Çünki həddin aşmışdı, vurdu, döydü, təklədi.

Indi doğru olan can, qəbul eylədim söylər,

Əyrilər arasında, qalmaq, düzü kəc eylər.