Мювлана ъялаляддин

Lakin hiylədən artıq, yüksək hiylələr də çox!²⁵⁸

Bunu yaxşı dərk eylə bizdə hiylə var lakin,

Nəbilərdə, Tanrıda artıq «Xəyrül- Makirin»!²⁵⁹

Hiyləmi görən kimi, get irəli dönmədən,

Hardan gəlmisənsə get, mənbəyə əylənmədən.

Hər şey alçaqlıqdasa, o gəlmiş yüksəklikdən,

Göz göylərə dikəndə, ehtiyat eyləmə sən!

Gözlərə nur bəxş edər, göylərə nəzər etmək!

Baxma ki, əvvəl- əvvəl xəta, o yolla getmək!

Gözünü işıqlara baxmağa öyrəşdir sən,

Gecəquşu baxışın, uzaq et, dəyişdir sən!

Axirəti görməyin, gözünün nur nişanı,

Şəhvət hallı olmağın, səninçin gor nişanı.

Yüz oyun görən olmuş, axirəti görməyin,

Bir oyun eşidən tək, olmayacaq köməyin.

Bir şəxsin oynamağı, özünü məğrur etdi.

Təkəbbür təsirindən, ustaddan uzaq getdi.

Samiri kimi, o da özündə hünər gördü.

Musayla rastlaşarkən, təkəbbür atın sürdü.

O, Musadan öyrənmiş, sənətini, hünəri,

Ustadına baxmadan gəşt eyləmiş hər yeri.

Şübhəsiz, Musa daha, başqa «oyun» oynamış,

Oyunun sonucunda, canını oğurlamış.

Ey, sən elmi- biliklər beyni içindən keçən?!

Rəhbər olana qədər, özü başından keçən?!

Başının getməsini, istəmirsən «rahib» ol!

Rəhbərin pənahında, söz deməyə sahib ol!

Şah da olsan, özünü onun fövqündə görmə.

Şəhdi- şəkər olsan da, özgə nabatı dərmə.

Sənin fikrin «təsvirdir», onun fikrisə candır.²⁶⁰

Sənin sikkən ürəkdir, onun sikkəsi kandır.²⁶¹

O, sənsən, özünü sən, axtar onun özündə,

Onu göyərçinin bil, ona tərəf get, öndə.

Səni turş qarşılarsa, şəkər tap qəbul eylə,

Ayı əfi ağzında olan tək, hesab eylə.

Həmcins övladlarına, xidməti istəməsən,

Ayı tək əjdahanın, sanki ağzında sən- sən!

Sənin öz ustalığın, qurtarar öz canını.

Xətərdən kənar edər, qaytarar ad-sanını,

Ağla, ah- nalə eylə, nəzər et, sağ- solu gör!

Çünki korsan, gözünü çəkmə yoldan yolu gör!

Sən ayıdan da kəmsən,²⁶² dərddən nalə etmirsən?!

O dərddən nalə etdi, sən o yolu getmirsən?!

Ey Tanrım «muma» döndər bu daş ürəkliləri,

Nalələri qəbul et, sevindir diləkləri!