Мювлана ъялаляддин

Danaya pərəstiş edən, Musa əleyhissalama «bu xəyalpərvərlik səndə hardandır» deməsi
Ağıldan sərxoş olan, bir şəxsə, Musa dedi:

-Ki, ey sən bəd fikirli, zəlil adam, söylədi:

-Peyğəmbərliyimə sən, bədgümanlıq edirsən?

Mən tək kərim insanın, fikrinə zidd gedirsən?

Yüz minlərlə möcüzə, özün görmüsən məndən,

Yüz xəyal səkk-şübhəni, eşitmişəm dilindən!

Bədgüman xəyallardan, özün təngə gəlmisən,

Peyğəmbərliyimə də, tənələrlə gülmüsən.

Dənizdən toz- torpağı, açıq- aşkar gətirdim,

Qurtulduz Fironlardan, işlərini bitirdim.

Asimandan qırx kasa, süfrə yemək yetirdim,

Dualarımla çayı, qurutdum daş gətirdim.

Ağac əlimdə döndü, nəhəng bir əjdahaya.

Sular qana çevrildi, düşmən etmədi həya.

Əsam döndü ilana, oldu günəş tək ovcum,

Gün nurumun əksindən, oldu alov, qığılcım.

Belə yüz belə işlər, neçə isti, soyuqlar,

Sənin soyuqluğundan qorxmaz, səni də yoxlar.

Caduyla səslədin sən, ey danaya «Haqq» deyən?!

Səcdə etdin danaya, dedin «Allahım» sənsən!

Haqsız qoxularını, sel- su apardı getdi,

Sabit zirəkliyini, yuxu apardı getdi.

Neçin şübhə etmədin, o haqda söz demədin?!

Neçin qoydun başını, səcdəyə sən ey bidin?!

Cadugər hiyləsinə, neçin şübhə etmədin?!

Onun sübh fəsadından, qurtularaq getmədin?!

Samiri olmağınla, sənə rəhbər kim olar?!

Dünyada sənin üçün, büt «Allah»ı kim yonar?!

«Inək Allahlığıyla» necə həmdil oldun sən?!

Bütün günahlar içrə, tamam batil qaldın sən.

Yalan sözlə inəyə, «Allah» kimi baxdın sən,

Mənim Rəsulluğuma, necə xilaf çıxdın sən?!

Özün ulağlığınla, inəyə səcdə etdin,

Ağlın ovlandı sənin, samiri oldun getdin!

Zülcəlalın nurundan, gözünü oğurladın.

Indi çox cahil oldun, imanını korladın.

Ey nifrət olunan şəxs, bu fərqli ağlınla sən,

Cahillik kanı kimi, ölümə də layiqsən!

Qızılı inək sonda, qışqırıb nə deyirdi?!

Axmaqlara belə səs, ecazkar güc verirdi.

Qızıl inək qışqırıb sonda nə deyə bildi?!

Axmaqlara bu səslər, nələr söyləyə bildi?!

Ondan daha ecazkar işlər, məndən görmüsən.

Lakin Haqqı çör- çöplər, qəbul edən bilmisən?

Batillər- batillərdən, pisi qova bilərmi?

Mənasız – mənasızın, gözün ova bilərmi?!

Hər cins getdiyi üçün, dalınca həm cinsinin,

Heç inək üz tutarmı, tərəfinə nər şirin?!

Canavar heç Yusifi, olarmı sevə bilsin?!

Yalnız hiylələr qurar, ovunu yeyə bilsin!

Yusif qurddan qurtulsa, o qurd hörmətə minər.

«Əshabi- Kəhf iti» tək, bəni- Adəmə dönər.

Məhəmməd Əbubəkrin, xoş əməlini gördü.

Işi müqabilində, «sadiq» adını verdi.

Elə ki, Əbubəkir Məhəmməddən ad aldı,

Dedi:- Məhəmməd haqqdır, böhtan uzaqda qaldı.

Bu Cəhl peyğəmbərə, əshab saymadı özün,

Yüz «Şəqqül -Qəmər» gördü, şübhələr tutdu gözün.

Bir xəstə qarşısına, göylərdən bir teşt endi,

Teşti ondan gizlətdik, Haqqı gördü sevindi.

Cahil olduğu üçün, onun dərdi ağırdır,

Doğru yolu göstərdik, dedi:- Məndən uzaq dur!

Saf ürək ayinəsi, lazımdır sən görəsən.

Çirkin üzü, xoş üzdən, fərqləndirə biləsən!