O məğrur kişi ilə ayının dostluğu hekayəsinin sonu
O məğrur kişi yatdı, ayı milçəyin qovdu,
O qovdu, milçək yenə, onun üzünə qondu.
Bir neçə dəfə qovdu, o cavanın üzündən,
Milçək yenə qayıtdı, «dönmədi öz sözündən»!
Ayı hirsləndi tamam, hiddətdən döndü tamam!
Dağdan bir yekə daşı götürdü, yondu tamam!
Daş çəngində qayıtdı, milçəyi yenə gördü,
Yatan dostun başına, daşı tuşladı, durdu.
Dəyirman daşı boyda, daşı endirdi başa,
Guya milçəyi vurdu, milçək ölmədi, haşa!
Xürd- xəşil etdi tamam, yatanın başın, o daş,
Məsəl bütün cahana, yayılaraq oldu faş.
Ayı məhəbbəti tək, əbləhin məhəbbəti.
Kini sanki məhəbbət, olar kin məhəbbəti.
Onun əhdi- peymanı, zəif davamsız olar.
Dedikləri səmimi, vəfası tamsız olar.
And içsə də o əgər, ona inanmaq olmaz!
Andını pozar yenə, andı-and sanmaq olmaz!
Andsız yalan danışdı, sözlə həddini aşdı.
Əhdi-peyman qırıldı, andı hörmətdən düşdü.
Onun nəfsi əmirdir, ağlısa ona əsir!
Yüz min dəfə and içər, yenə nəfsinə əsir!
And içmədən əhdini qıran olarsa əgər,
And içməyi olacaq, ondan daha da betər.
Nəfsi andla dağlasan, işin daha ağırdır.
O nəfs həyəcanlansa, saxlamaq daha zordur.
Əsir, hakim olanı, heç vaxt bağlaya bilməz.
Bağlasa hakim qırar, onu saxlaya bilməz.
Bağladığı bağını, çırpar onun başına,
Həmçinin andını da, vurar gözü-qaşına!
Əlini üz sən onun, «əhdə sadiqliyindən»
«Andınızı qoruyun!» ona demə bu gündən!272
Nə deyirsə o bizə, yalan başa düşməli.
And onun yalanını, azaltmaz sən, bilməli!
Bir kəs əgər bilərsə, əhdi kimlə bağlayar,
Toxuyar bədənini, qolubağlı saxlayar!
Dostları ilə paylaş: | 
