Мювлана ъялаляддин

Yenidən Maviyyəninİblis lənətliyin hiylə və mərklərini yadına salması

Maviyyə belə dedi: - Bunlar «haqq»dır ey Şeytan!

Lakin bu mərhəmətdən, sənə pay yox, bir utan!

Mən tək yüz min insanı, öz toruna salmısan,

Quyulara salaraq, günahdan pay almısan.

Sənin odunla yansam, dərdimə çarə yoxdur!

Edilməyən, paltarı əlinlə parə, yoxdur!

Ey sən bəlalı atəş, yanğın ağrısı çoxdur!

Yandırmayana qədər, yanğına çarə yoxdur!

Lənət olsun, o sənin qondarma üsuluna!

Ustalıqla etdiyin, yandırma üsuluna!

Allahınla üzbəüz, danışıq aparmısan!

Məkrinlə Allahından, ömür də qoparmısan!

Hiyləli ustalılığın, bir fıştırıq səsi tək,

Sanki «quş sədası»dır, lakin «quş tələsi» tək!

Yüz minlərlə «quşların», sən yolunu kəsmisən,

Qürrələnən «quşların», sağ-solunu kəsmisən!

Havada eşidən tək, fıştırığın səsini,

Enir olur əsirin, duyuruq naləsini.

Nuh milləti məkrindən, daim nalədə olmuş,

Sinələr parə- parə, ürəklər qanla dolmuş.

Ad kimi bir padşahın, ömrünü zay eylədin!

Yolundan azdıraraq, əzaba tay eylədin!

Qövmü Lut köməyinlə, daş qalaq olmuş bütün,

Qara sular udaraq, yerdən silmiş büsbütün.

Köməkliyin Nəmrudun, beynini yerə tökmüş,

Ey, minlərlə bəlalar, Sənin əlindən keçmiş!

«Gözəl filosof» Firon, öz dərin adı ilə,

Kor oldu əməlinlə, düşdü dillərdən- dilə!

Sənin köməkliyinlə, Bu Ləhəb yolun azdı,

Bül Həkəm, Bu Cəhil tək, özünə qəbir qazdı.

Hiyləli şahmatınla, qurduğun oyunlarla.

Yüz minlərlə üstadı, mat etmisən, ah- zarla.

Ey, Sənin yaratdığın, müşküllər təsirindən,

Canlar saralıb- solmuş, ürəklər azmış dindən.

Sənin «dəniz» hiyləndə, hülqumlar, bir qətrə tək,

Sən yekə bir dağ kimi, Süleyman bir zərrə tək.

Ey hiyləgər, məkrindən, kimlər qurtula bilər?!

Məni tufandan yalnız, Haqqım qurtara bilər!³¹⁶

Çoxlu parlayan ulduz, hiylələrinlə yanmış!

Çoxlu nəhəng ordular, qanına qəltanlanmış!

Çox müsəlman əlinlə, imanını itirmiş,

Göydən yerə gömülmüş, cəhənnəmdə oturmuş!

Çoxlu Bələm kimilər, əməlinlə məhv oldu.

Çox Bərsisa kimilər, hiylənlə kafər öldü.