Navoiy davlat pedagogika instituti pedagogika kafedrasi

Hamma konfliktlar oxir-oqibat kuch ishlatish va zo’ravonlik bilan tugaydi.

Noto’g’ri. Bu munosabat - o’z mohiyatiga ko’ra batamom noto’g’ri bo’lgan qarashdir. Konfliktning zo’ravonlik bilan tugashi zaruriy holat emas. Konflikt echimi, aynisa uning zo’ravonlik bilan tugashi, yoki zo’ravonliksiz hal bo’lishi, aslida tomonlarning o’zini qanday tutishiga bog’liq. Agar tomonlar o’zga insonlarning huquq va istaklarini inobatga olgan holda, o’zgalarga e’tiborli va hurmatli munosabatda bo’lsalar, har qanday jiddiy ziddiyat ham tinchlik va osudalik bilan tugashiga ehtimol va imkoniyat kuchayadi. Ammo konflikt ishtirokchilari jahl, g’azab, o’zgalarning nafsoniyati va g’ururiga tegish orqali harakat qilsalar, o’zga insonlar huquqlarini poymol etsalar, “Men zo’rman, shuning uchun mening aytganim bo’ladi”, “Men uning boshlig’iman, shuning uchun mening aytganim bo’lishi kerak”, “Men uning eriman (yoki otasi), shuning uchun u menga bo’ysunishi kerak” qabilida ish tutsalar, konfliktda ma’naviy, ruhiy, jismoniy zo’ravonlikning yuzaga kelishi va ishlatilishi uchun asos topiladi. SHunday ekan, konfliktning qanday tugashi aslida odamlarning fe’l-atvori va o’zini qanday tutishiga aloqador bo’lgan voqelikdir. Zo’ravonlikning ishlatilishida konflikt emas, balki mana shu zo’ravonlikni ishlatgan inson aybdor hisoblanadi. Konfliktning zo’ravonlikdan boshqa echimlarini izlab topishga sayi-harakat qilish so’nggi ijobiy va osuda, tinch natija va xulosalarga asos bo’ladi. SHu bois, har qanday konflikt zo’ravonlik bilan tugaydi deb o’ylash, noto’g’ridir.

6. 
   Har bir konfliktning o’z g’olibi va o’z mag’lubi bo’ladi.
   

Noto’g’ri va stereotip qarash. Ziddiyatda ko’pchilik g’olib bo’lmoqchi bo’ladi. SHuningdek, ko’pchilik, konfliktda bir tomon – g’olib, ikkinchi tomon – mag’lub bo’ladi, degan xato qarashni ushlab olgan. Mana shu xato qarash odamlarni chalg’itib qo’yadi. Hech kim “men mag’lub bo’ldim”, degisi kelmaydi, yutib chiqqisi keladi. SHuning uchun, real hayotda ko’pchilik, har bir inson ziddiyat ichida g’olib bo’lish uchun harakat qilishi kerak, deb o’ylashadi. Bu holat konfliktning ichki mazmunini noto’g’ri anglashdan kelib chiqadi. Agar odamlar konflikt qarama-qarshiligi faqat g’oliblik asosida echilmasligini bilsalar, ular g’olib bo’lishga intilmay qoladilar. Haqiqat shundaki, har qanday konflikt - g’olib va mag’lubga ega bo’lavermaydi. Agar siz konflikt echimiga «Sen menga qarshisan» shiori bilan munosabatda bo’lsangiz, albatta, ikkinchi tomonga qat’iy qarshilik bildirish uchun asos yaratiladi. U tomon ham o’z o’rnida “Sen menga qarshisan” qabilida munosabat bildiradi. Aslida, ikkala tomon biri biriga emas, ularni to’qnashtirib turgan konfliktga, hamda uni keltirib chiqargan muammoga qarshilik bildirishi lozim. Bu – to’g’riroq bo’ladi. “Sen mening dushmanimsan” qabilidagi konflikt rivojida g’olib va mag’lubning yaratilishiga yoki ikki mag’lub bo’lishiga ko’proq vaziyat mavjud. Bu esa bir tomonning manfaatlarini boshqa tomon manfaatlariga bo’ysundirilishiga olib keladi. Konfliktlar echimi insonlarni g’olib-g’olib shaklida, ya’ni har ikkala tomon ham konflikt echimidan qoniqqan sharoitni vujudga keltirishga sharoit yaratadi. SHu bois, konfliktga sherikchilik va hamkorlik nuqtai nazaridan yondoshilsa, va muammoni umumiy, har ikki tomonga, ya’ni barchaga taalluqli deb qarab, uning echimini hamkorlikda qidirilsa, konflikt barcha ishtirokchi tomonlar uchun ijobiy hal bo’lishiga imkoniyat beriladi. SHuning uchun faqat bir tomonning g’olibligi uchun emas, balki barcha tomonlarning g’olibligi uchun sayi-harakat qilish darkor.