Nieuwsbrief

Midden-Oosten: klok tikt serieus af naar WO3 - inzicht in diepere achtergronden.

Geplaatst door xandrah in Uncategorized op 13 oktober 2012

Burgeroorlog Syrië, geen inlandse kwestie, nooit geweest. Aangewakkerd door buitenland. Maar let op: de diepere gronden zijn van Shi’itische / Soennitische aard !

De oorlog binnen Syrië is geen inlandse kwestie meer. Het is regionaal geworden. En gaat van regionaal naar globaal. Ook Assad moet het veld ruimen zodat daar de weg vrijkomt voor invoering Sharia, net als in Egypte. Maar de vraag is waarom, Westerse landen staan hier ook achter. De burgeroorlog was eigenlijk van origine al geen een inlandse kwestie, nooit geweest, omdat dit vanuit buitenland gecoördineerd en aangewakkerd werd. Het Libanese shi’itische Hezbollah strijdt met het leger van de regering, en dit zorgt voor tweespalt binnen Libanon (tussen shi’iten en soennieten). De Libanese regering was nog nooit eerder door zulke kritieke omstandigheden gegaan, met wapens, geweld, en terrorisme. Er was al geruime tijd toenemende angst dat Libanon aan de vooravond van een sektarisch geschil stond. Rusland, Iran (Revolutionary Guards) en Irak bemoeien zich ermee (Iraakse premier: westerse landen die vuur op Syrië afsturen komen om door vuur). Het lijkt erop dat dit niet zozeer een interne oorlog van één land is, maar een strijd tussen soennieten en shi’iten. En nu is er dus een conflict tussen Syrië en Turkije. Op 3 oktober jl. werd Syrië vanuit Turkije gebombardeerd. Turkije poogde hiermee een 10 kilometer lange buffer zone te creëren, in Syrië en dit was het antwoord op het doden van Turkse burgers langs de Syrisch-Turkse grens.

Turkije had excuus nodig, om Syrië aan te vallen. Dit stond al in de planning

Er wordt serieus gespeculeerd over de kwestie, dat het Syrische vuur dat 5 Turkse burgers ombracht, door de oppositie, gesteund door Turkse krachten, afgevuurd zijn. Zodat Turkije een excuus had om in oorlog met Syrië te gaan.

De Turkse minister van Buitenlandse zaken is niet vies van het Moslim Broederschap. Hij is tevens de belangrijkste strateeg in de Turkse regering die bezig is om Assad te doen vallen. De AKP partij van Erdogan is pro-Broederschap en Erdogan volgt een soennitische lijn. Volgens een rapport uit 2006 is Turkije het nieuwe centrum voor de wereldwijde Moslim Broederschap geworden. Erdogan zou tijdens de laatste verkiezingen een donatie van 10 biljoen dollar hebben ontvangen van het Saudische koningshuis, wat het hart is van het jihadistische Salafisme.

Het antwoord van Turkije op die ene granaat waarvan gezegd wordt dat deze van Syrië afkomstig was, mondt uit op een oorlog tussen twee naties, die altijd elkaars bondgenoot zijn geweest. En dit is een serieus en groot gevaar. Turkije is lid van de NAVO. En de NAVO zegt duidelijk dat een aanval tegen een NAVO lid een aanval tegen alle NAVO landen is. Het feit dat zowel nucleair bewapend Rusland als China Syrië verdedigen brengen een Derde Wereldoorlog dichterbij dan menigeen denkt.

Voormalig CIA analyst Philip Giraldi maakte in december 2011 een analyse van de brandhaard in de regio.

“De NAVO is al heimelijk betrokken bij het Syrische conflict, met Turkije die als U.S. ‘vervanger’ optreedt. Minister van Buitenlandse Zaken van Turkije, Ahmet Davutoglu, heeft openlijk bekend dat zijn land bereid is om binnen te vallen zodra binnen de Westerse NAVO landen besloten is dat dit moet gebeuren. De interventie zal dan gebaseerd zijn op humanitaire principes, om de burgers te beschermen. Dit excuus, het beschermen van de burgers, werd ook gebruikt om hun acties in Libië te rechtvaardigen. Turkse bronnen zeggen dat interventie start met het creëren van een buffer zone langs de Turks-Syrische grens, die dan uitgebreid kan worden. Aleppo, de grootste stad van Syrië, zal de kroonjuweel zijn.”

“ NAVO vliegtuigen zullen arriveren bij de Turkse militaire basis dichtbij Iskenderum bij de Syrische grens, en wapens leveren van Ghadaffi’s wapendepot, ook zullen zij vrijwilligers werven bij het Libyan Transitional National Council, dit council is gespecialiseerd in het inzetten van lokale vrijwilligers tegen getrainde soldaten. Iskenderum is ook de zetel van het Free Syrian Army, de vleugel van de Syrian National Council. Franse en Britse speciale eenheden helpen de Syrische rebellen terwijl de CIA en de U.S. Spec Ops zorgen voor communicatie en inlichtingen om de rebellen te steunen. Zo kunnen de strijders confrontaties met het Syrische legers zoveel mogelijk vermijden.”

Het is inderdaad zoals het gebeurt en gebeurd ís, ook wat betreft het creëren van een bufferzone door de Turken langs de Syrisch-Turkse grens. De dag waarop Turkije zijn zwaar overtrokken antwoord gaf op die ene granaat uit Syrië, ondernamen de IDF (Israëli Defense Forces) een actie om de Syrische aandacht van Turkije af te leiden. De IDF bouwde troepen op, op de strategische Golanhoogten.

Waarom wil ISRAËL dat Assad valt? Dat lijkt niet logisch

Het vervolg dat gaat komen op het eerste militaire ingrijpen door Turkije werd al ontvouwd in maart 2012 door Washington’s Think Tank (van The Brookings Institution). De Think Tank legde een strategie voor, genoemd ‘Saving Syria: inschatten van de opties tot regime verandering’. Israëls rechtervleugel van Netanjahu’s regime ondersteunt dit. De geo-politieke strategen van Brookings legden een plan voor om zogenaamde humanitaire betrokkenheid als voorwendsel te gebruiken, net als in Libië. Het veinzen van humanitaire betrokkenheid is een taktiek om agressieve militaire interventie te rechtvaardigen.

De besproken strategie:

Israël kan troepen op of bij de Golanhoogten positioneren en kan zo regimemachten afleiden/uit koers slaan met betrekking tot het verslaan van de oppositie. Deze actie kan angsten in Assad’s regime teweegbrengen voor een meervoudige oorlog, vooral als Turkije bereid is hetzelfde te doen aan zijn grenzen en als de Syrische oppositie constant voorzien wordt van wapens en training.

Dit is exact wat zich aan het voltrekken is sinds oktober 2012. De schrijvers van het Brookings rapport worden gesponsord door de Saban Center/Middle East Policy, deze adviseren Romney die de favoriete kandidaat van Netanjahu is. Brookings Saban Center for Middle East policy heeft het rapport afgegeven. Haim Saban is een Israëlische Amerikaan, biljonair en stichter van het Saban Center. De New York Times noemde hem eens : een cheerleader voor Israël.

Waarom zou Israël van Assad’s regime afwillen en in Syrië een regime willen die onder leiding staat van het Moslim Broederschap? Dan zou Israël’s veiligheid nog meer bedreigd zijn: MB Egypte in het zuiden, MB Syrië in het noorden en misschien ook nog in Jordanië. Het lijkt geen logica.

Wat bindt Israël, Turkije, Qatar in een onheilige driehoeksverhouding aan de ene kant, en Syrië, Iran, Rusland en China aan de andere kant?

Het motief van het gedonder in het Midden Oosten is een geo-politieke, en het blijkt een GLOBALE kwestie te zijn

Het antwoord is: gas. Macht hebben over het gas in de toekomst, niet alleen in de gasproducerende landen maar ook in de EU en Eurazië. Rusland is dan de producer. Natuurlijk gas is de schone keuze voor de vervanging van steenkool en nucleaire productie in Europa. Vooral nu Duitsland besloten heeft om al het nucleaire uit te bannen sinds Fukushima. Gas is milieuvriendelijker. De enige manier waarop de EU regeringen aan het EU mandaat CO2 vermindering tegemoet kunnen komen is een drastische omschakeling naar gas in plaats van steenkool. De deadline voor deze omschakeling is 2020. In Israël zijn enorme gasbronnen ontdekt en ook in Qatar en Syrië en dit in combinatie met het EU mandaat, en Europa als wereld’s grootste gasconsument, vereisen een val van Assad’s regime.

In juli 2011, toen de operaties van NAVO en de Golfstaten om Assad te doen vallen in volle gang waren, tekenden de regeringen van Syrië, Iran en Irak een historische gaspijplijn overeenkomst. Deze gebeurtenis bleef redelijk onopgemerkt. De pijplijn, kosten 10 biljoen dollar, zou 3 jaar nodig hebben om klaar te zijn. De lijn zou lopen van de Iraanse Port Assalouyeh, naar het South Pars gasveld in de Perzische Golf, naar Damascus in Syië via Irak. Iran heeft de plannen om de pijplijn uit te breiden van Damascus naar Libanon’s mediterrane haven. En van daaruit zou er geleverd worden naar de EU markten. Syrië zou Iraans gas kopen en Irak zou gas kopen van Iran. De gasreserves van South Pars liggen in een enorm gebied tussen Qatar en Iran, en zijn de grootste van de wereld. Het is dus een SHI’ITISCHE gas pijplijn, die van Shi’itisch Iran via Shi’itisch Irak naar Shi’itisch Syrië zou lopen.

syria-turkey-israel-and-the-greater-middle-east-energy-war