Nieuwsbrief

Kunstmatig geknutsel met hormonen

Normaal maakt een koe alleen melk in de tweede helft van de zwangerschap en tijdens het zogen. Om de productie te verhogen worden de koeien kunstmatig geïnsemineerd in de eerste 3 maanden na de geboorte. Voordat ze hebben kunnen bekomen van de vorige zwangerschap van 9 maanden. Zo kunnen koeien tot 305 dagen per jaar melk geven. Gevolg is wel dat er veel meer oestrogeen in het systeem van de koe en in de melk zit. Bij mensen verhoogt een teveel aan oestrogeen de kans op borst- en eierstokkanker en op prostaat- en balkanker (L. Cordain, The paleo answer).

Door de extreme overproductie raken de koeien verzwakt waardoor ze regelmatig antibiotica toegediend krijgen. Volgens het voedingscentrum wordt de melk van koeien die antibiotica krijgen niet verkocht. Maar of die regels altijd worden nageleefd en hoe lang die antibiotica nog in het systeem van de koe rondzweeft… daar kan je je twijfels over hebben.

Koe zonder gras

Ook aan het dieet van koeien is geknutseld. Het voedingscentrum stelt dat 2/3e van het menu van koeien uit gras bestaat. Dat zijn waarschijnlijk de gelukkigen onder de koeien. Voor veel bestaat het eten voor een groot deel uit soja en granen, met name maïs (de goedkoopste calorieën beschikbaar). Voor de sojaplantages worden de kostbare regenwouden in Zuid-Amerika gekapt. 1 op de 5 koeien staat permanent binnen (dan hebben we het over melkkoeien; vleeskoeien komen überhaupt nauwelijks meer buiten) (Bron: Dier en natuur). Het onnatuurlijke dieet heeft niet alleen gevolgen voor de kwaliteit van de melk (veel minder goede omega vetzuren en vitamines). Het verzwakt ook het immuunsysteem van het dier. Koeien in Amerika die uitsluitend dit soort eten krijgen leven vaak niet langer dan 150 dagen! In Nederland haalt een koe gemiddeld nog de 6 jaar (terwijl onder natuurlijke omstandigheden 20 normaal is).

En dan hebben we het er nog niet eens over de kalfjes voor wie de melk eigenlijk bedoeld was. Die worden meteen na de geboorte, in ieder geval binnen twee dagen, bij de moeder weggehaald en alleen in een hok opgesloten. Het is dat we er niet dagelijks mee geconfronteerd worden, dat we zonder schuldgevoel onze cappuccino drinken. Maar als je oog in oog staat met zo’n kalfje, aiaiai.

Voor mij dus geen reguliere melk meer. Als ik in het café waar ik zit vraag of ze toevallig biologische melk gebruiken in de koffie, krijg ik als antwoord: ‘nee hoor, daar doen we niet aan’. Blijkbaar is dat een kwestie van ‘er aan doen’…

Eerder verscheen in deze serie: Alles wat je (niet) wil weten over melken Rauwe melk, gezond compromis voor zuivelliefhebbers