Merkuriyning diametri 4880 killometr bo`lib, uning sirtida
tortish kuchi Еrnikidan
2,5 marta kam.
Utorud o`z orbitasi bo`ylab sekundiga 48 kilometr tezlik bilan harakatlanib,
Quyosh atrofida 88 kunda to`la aylanib chiqadi. Qizig`i shundaki, Quyosh oilasi
“kenja” sining bir
kuni uning ikki yiliga teng, boshqacha qilib aytganda planetaning bir
kechayu-kunduzi Yerning 176 kuniga tengdir.
Merkuriy sirtining kunduzgi o`rtacha harorati +30 gacha (sel`siy shkalasida),
kechasi - 1800 gradusga pasayadi. Biroq shuni aytish kerakki, planeta sirtining mayda
tuprog`i issiqliq yomon o`tkazganligi tufayli bir necha o`n santimetr chuqurlikda
harorat sirt haroratidan keskin farq qilib, 70-90 gradusni
tashkil qiladi va juda kam
o`zgaradi. Bu nazariy ma`lumot keyinchalik radioastronomik kuzatishlar asosida to`la
tasdiqlandi. Merkuriyning rel`efi va fizik tabiatiga tegishli ma`lumotlarni “qo`lga
kiritish” ning murakkabligi shundaki, bu sayyoraning yo`li doimo Quyoshdan kichik
burchak oralig`ida bo`ladi.
Merkuriyning “jamoli” ni Yaqindan ko`rish, sayyoralararo avtomatik stantsiya
“Mariner-10” ga (AQSH) nasib qilgan ekan. 1973 yilning
oxirlarida sayyora tomon
yo`lga chiqqan bu stantsiya, 1974 yilning 21 sentyabrida Merkuriydan 47 ming 981
kilometrlik masofadan o`tayotib, planeta sirtining 500 ga Yaqin sifatli rasmini oldi. Bu
rasmlar “yuz tuzilishi” jixatidan kenja sayyora oyga juda o`xshashligini ko`rsatdi. Oy
sirtidagi kabi Merkuriy yuzasi ham meteoritlar zarbidan “momataloq” bo`lib, turli
kattaliklardagi kraterlar bilan qoplangan “mariner-10” olgan planeta “portretlari” dan
shunaqangi ko`rinib turibdi.
Qizig`i shundaki, garchi ko`pchilik kraterlarning diametri bir necha o`nlab
kilometrni
tashkil qilsada, chuqurliklariga ko`ra ular oydagi kraterlardan farq qiladi.
Biroq kuzatilgan planeta kraterlari, ularni o`rovchi tepalik markazlari va markaziy
tog`chalariga ko`ra oy kraterlarini eslatadi. Sayyora yuzidagi bu cho`tirlik uning
hayotida o`ziga xos “kundalik” bo`lib, Merkuriy sirtining shakllanish tarixidan hikoya
qiladi. Shuningdek, planeta kraterlarining ayrimlari, oydagi ba`zi kraterlar kabi radial
yo`nalishda cho`zilgan yorug` nur sistemalari bilan o`ralgan.
Biroq Merkuriyda kuzatilgan ayrim ob`ektlar, na oyda
va na Quyosh sayyoralarida
kuzatilmasligi bilan kishi diqqatini o`ziga tortadi. Bulardan biri - eskarplar deb
yuritiluvchi o`pirilishlar bo`lib, ulariing balandligi 2-3 kilometrgacha etadi.
O`pirilishdan hosil bo`lgan bunday jarliklarning uzunligi esa bir necha yuz
kilometrdan bir necha ming kilometrgacha boradi.
Merkuriy jinslarining zichligi, oynikiday tartibda (3,0-3,3 g/sm
3
) bo`lib, o`rtachasi
5,44 g/sm
3
ekanligi, uning markaziy qismida temir yadrosi borligini ko`rsatadi. Eng
kamida bu, Merkuriy markazida silikat jinslar katta bosim ostida metallik holatga
o`tayotganidan darak beradi.
“Mariner-10” planetaning siyrak atmosferasi borligini ma`lum qildi. Ma`lum bir
planetada atmosferaning bo`lish-bo`lmasligi, odatda, talay faktorlar bilan aniqlanadi.
Biroq bularning ichida eng muhimi planetaning sirtida tortish
kuchining kattaligi va
harorat eng muhim rolni uynaydi. Haroratiing ortishi tufayli atmosferani tashkil etgan
molekula va atomlarniig tartibsiz issiqlik harakatlari ortadi. Oqibatda ma`lum tezlikka
erishgan havo molekulalari planetani butunlay tark etadi. Xuddi shu sababdan Yer har
kunda 100 tonnagacha vodorodidan “judo” bo`ladi.
Kichik massali Merkuriy (Yer massasining 5.5 foiziga) sirtida bu qadar Yuqori
haroratgacha (+4200C) qizish, planeta atmosferasiniig asosiy qismining yo`qolishiga
sabab bo`lgan deb qaraladi. Merkuriyning yo`ldoshi yo`q.
Dostları ilə paylaş: