gina bajarish mumkin. Ikkinchi yondashuv - optimallashtirishning vektorli masalasini yechish ma’lum qiyinchiliklarga ega. Bu masalada mezonlar turli oMchamlarga, ahamiyatga, bogManishlarga ega boMishlari mumkin va ulami birinchi yon dashuv asosida hisoblab boMmaydi. Bu yondashuvda har bir mezonning lokal optimal yechimidan foydalaniladi, bu yechimlar asosida aproksimatsiyalovchi ko‘p mezonli masalaning umumiy funksiyasi quriladi va shu funksiyaning maydonida optimal yechim aniqlanadi. Bunday masalaning samarali yechimlar yuzasini grafikda ko‘rish va uning tahlilini ko‘rsatish uchun avval oddiy ikki mezonli vektorli optimal lashtirish masalasini ko‘rib o‘tamiz. Aytaylik, qidirilayotgan КОМ yechimi har bir mezonning alohida optimal yechimi boMgan A( x ' ) , B( x *) nuqta lar orasida yotadi. Boshqa samarali nuqtalar ahamiyatlilik koeffitsientlari yordamida topiladi. 14.7-rasmda ikkita C,(x) va C2(x)funksiyalarning relyefi keltirilgan va ularning minimal qiymatlari .4(1.5; 1.5) da Г,(х’), Б(2.0;1.5) da Г2(х’) larda aniqlanadi. Ikkala funksiya ekvivalent ( « ,= « , ) boMganda KOMning optimal yechimi A vj В kelishuv egri chizigMda yotadi, ya’ni optimal yechim Г3 (1.667; 1.5) nuqtalarda aniqlanadi.
Д 1.5;1.5) Г 3(1.667; 1.5) 5(2.0; 1.5) Г 2 = (1.58; 1.5) Г3 =(1.76; 1.5) 14.7-rasm. F unksiyalar relyefi. Agar bir nechta mezonli holni ko‘rib o ‘tadigan bo‘lsak, shuni aytish mumkinki, lokal minimal qiymatlar kelishuv yechimlar maydonining che garaviy nuqtalari hisoblanadi. 14.8-rcism. Funksiyani aproksim atsiyalash maydoni
