Objetivos generales



Yüklə 6,41 Mb.
səhifə6/40
tarix25.07.2018
ölçüsü6,41 Mb.
#58147
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   40

Focalización

  • Insistencia en la interrogación (toi, tu vas venir, n’est-ce pas ?, dis ?, non ?).

  • Enfatizar una parte de la frase (c’est...que, c’est...qui (c’est maintenant que tu m’appelles !, Vous en buvez, de la bière ?, S’il a fait cela, c’est parce que…, Voilà un homme qui…).


Deixis

  • Formas de señalamiento en las diferentes situaciones de enunciación (conversación, teléfono, chat, carta, etc.) y en el discurso diferido y relato: uso de los pronombres, demostrativos y expresiones de tiempo y espacio. (ce jour-là, celui-là, là-bas...).


Cortesía

  • Formas de tratamiento de uso frecuente: personas gramaticales, uso de fórmulas, tiempos verbales matizadores (Cher Monsieur/ Monsieur, pourriez-vous…)

  • Tiempos y expresiones para las funciones sociales (après vous, volontiers, toutes mes félicitations, soyez les bienvenus, fais attention...).

  • Respuestas cooperativas: expresiones apropiadas. (tout à fait, ce n’est rien, dommage,je vous en prie, tant pis, ne t’en fais pas…).


3. LÉXICO Y SEMÁNTICA

Vocabulario

  • Expresiones frecuentes en diferentes situaciones formales e informales para las funciones que se trabajan (Ver I, 1 y 3).

  • Vocabulario de las situaciones y temas trabajados; variantes (formal – informal) estándar (Ver II, 1).

  • Sintagmas lexicalizados y secuencias estereotipadas, (“colocaciones”) de uso frecuente (faire peur, j'en ai assez…).

  • Expresiones idiomáticas muy habituales (coûter les yeux de la tête…).

  • Diminutivos y aumentativos de uso: casos de petit, grand, gros (petit cadeau, gros bisou).


Formación de palabras

  • Formación de palabras por derivación: valor de los afijos frecuentes (illégal, irresponsable, déshabiller, disparaître, compétitif, laitier, féminisme, sonorité…), por composición (parapente, passe-partout, tout à coup…).

  • Diminutivos y aumentativos de uso: –ette (fillette).

  • Nominalización (le pour et le contre, le rouge et le noir).

  • Siglas de uso frecuente (PACS; OGM, VTT).


Significado

  • Campos asociativos de los temas trabajados (addition, ticket, facture, note...).

  • Palabras sinónimas o de significado próximo (entraîner, provoquer, causer, produire, occasionner…).

  • Hiperónimos de vocabulario frecuente (logement, appartement, villa, chalet, studio…).

  • Palabras antónimas usuales (radin/généreux; cru/cuit…).

  • Polisemia y doble sentido en palabras de uso frecuente (chemise, marche...).

  • Palabras próximas formalmente, que suelen producir dificultad (mener / porter / apporter / emporter / emmener, repartir/repartir...).

  • Reconocimiento de rasgos léxicos y definición de palabras.

  • Falsos amigos e interferencias léxicas frecuentes (équipage, manège).


4. FONOLOGÍA Y ORTOGRAFÍA

Fonología

  • Reconocimiento y producción de los fonemas vocálicos y consonánticos.

  • Insistencia en los fonemas que presentan mayor dificultad: (désert / dessert, enfant / enfin, exercice / extraordinaire, orchestre / architecte, parle / parler; des jeux / des yeux, bon / vont, pur / pire / pur, …).

  • Insistencia en los procesos propios de la lengua que presentan mayor dificultad. Liaison obligatoria y prohibida, elisión (nous avons, nord-est, et, h aspirada…). Diferenciación semántica en vocabulario de uso frecuente.

  • Acento de intensidad y reconocimiento de las sílabas tónicas.

  • Acento enfático.

  • Entonación: patrones característicos para las funciones comunicativas trabajadas.

  • Grupos fónicos: acentos – atonicidad y entonación (ses garçons/ ces garçons).

  • Tonos: tipos, reconocimiento, producción y cambios.


Ortografía

  • Correspondencia entre fonemas y letras/signos.Homófonos corrientes (mère/maire/mer, saut/sot/seau…).

  • Diéresis (Caraïbes, haïr).

  • Estructura de la sílaba y separación silábica: Diferencia silaba gráfica y fónica.

  • Ortografía cuidada del vocabulario de uso.

  • Insistencia en las transcripciones de fonemas que ofrezcan mayor dificultad.

  • Uso de las mayúsculas. Gentilicios sustantivos/adjetivos (les Français/mes amis français) (Je suis né le 14 juillet / Le défilé du 14 Juillet).

  • Tildes en el vocabulario de uso frecuente (lever/lève, tache/tâche, pécher/pêcher…).

  • Signos auxiliares (acentos, cedilla, apóstrofo, diéresis).

  • División de palabras a final de línea.( col-li-ne, mi-gnon, lexi-que),

  • Abreviaturas y siglas más usuales (gym, restau, CDD...)

  • Orden de los trazos. Alteraciones según la posición (vas-y que / quoi, me / moi).

  • Puntuación: usos básicos del punto y aparte, punto y seguido, dos puntos y coma.



III.3.2.10. GALLEGO. Nivel intermedio B1
1. GRAMÁTICA
Oración

  • Actitud del hablante y modalidades de oración. Oración enunciativa afirmativa y negativa. Respuesta afirmativa con el verbo o adverbios presentes en la pregunta (-Xa fuches a Vigo? -Xa; -Viviches sempre aquí? -Sempre). La doble negación.

  • Elementos para enfatizar la afirmación (É evidente que…; Cómpre lembrar que...).

  • Oración interrogativa: total (Sabes se esta aberto?) y parcial (con o sin preposición: A que te refires?; Con quen estás falando?; Cara a onde se dirixía?). Preguntas indirectas (Podíame dicir se pasou o tren?; Sabe se está aberto?). Refuerzos interrogativos (Entón...?; E logo...?; E...?). Formas elípticas (Que tal as vacacións?). Confirmación, con elementos interrogativos en posición final, para pedir aprobación (Fíxeno ben, non si?; Estás de acordo, eh?; Quédame ben, non queda?).

  • Oración imperativa: tratamiento cortés con presente de subjuntivo (Dígalles que veñan mañá; Faga o favor de cerrar a porta; Fágame o favor de calar); tratamiento no cortés (Explícate; Procura ir máis amodo). Imperativas con sujeto expreso inicial o pospuesto (Vós deixádeo; Facédeo vós; Faino ti / Ti faino).

  • Formas elípticas: que + presente de subjuntivo (Que o faga ela!). Con el verbo ir en 1ª persona del plural (Vamos!).

  • Oración exclamativa: estructuras usuales con partículas exclamativas. Formas elípticas (Vaia sorpresa!). Oración exclamativa con intensificadores (É tan boa!; A vida dá tantas voltas!).

  • Oración desiderativa. Marcadores modales + presente de subjuntivo: oxalá, que (Oxalá o fagan; Que me chame axiña...). Estructuras fijas (Teñan un bo día; Bo proveito).

  • Oración dubitativa. Marcadores de duda: se cadra / ao mellor / igual + indicativo; quizais / talvez / posibelmente + subjuntivo; expresiones de duda (Non sei se…; Non estou seguro de..; Non me acordo se...). Construcciones con perífrasis verbales. Uso del futuro y pospretérito en la expresión de la duda (Estará doente; venderíano). Estructuras fijas: Pode ser (que + oración).

  • Oraciones pasivas con se (Alúganse autos) y con el verbo ser.

  • Oraciones impersonales: se + 3ª persona; 3ª persona de plural (Mira, faise así; Aquí construíron moito). 2ª persona de singular; indefinido un (Gústanme os domingos porque podes durmir toda a mañá; Cando un quere produtos de calidade...).

  • Interjecciones más usuales.

  • Entonación usual de los diferentes tipos de oraciones.

  • Orden habitual de los elementos en cada tipo de oración y alteraciones frecuentes por focalización de elementos.

  • Concordancia sujeto – predicado – atributo. Casos más habituales. Sujeto  Verbo. Concordancia gramatical, nocional y de proximidad. Sujeto múltiple: coordinados, yuxtapuestos, sujeto por indefinición (A casa, a veiga, todo foi vendido). Sujeto  CPred. (As rapazas chegaron cansas). CD  CPred. (Teño as camas feitas; Elixiron a María presidenta).

  • Coordinación afirmativa y negativa entre elementos y entre oraciones, con enlaces frecuentes. Clases de coordinación. Coordinación copulativa: e, mais, a mais, e mais, nin; adversativa: e, que, e mais, porén, non obstante, e iso que, agora ben, senón, non... senón; non... pero…; disyuntiva y distributiva: ou... ou, nin... nin.

  • Subordinación: enlaces y correlación de tiempos y modos. Uso del indicativo o del subjuntivo.

  • Subordinación nominal: en función de sujeto para expresar sentimientos, gustos, sensaciones, valorar actividades (Preocúpame viaxar sen seguro), consejos fundamental que estudes), sentimientos (Dáme mágoa que a xente rife); en función de atributo para expresar gustos y dar consejos (O que máis me gustou foi a muralla de Lugo; O mellor é que vaiamos); en función de CD (Quero que veñas); en función de CI (Doulle o meu billete a quen o queira) y en función de Cprep. (Falou de que quería ir).

  • Estilo indirecto para referir palabras de otros (Contoulles que non estaba ben; Dixo que o quería); interrogativas indirectas (Pregunteille como se chamaba; Dime cantos viñeron; Gustariame saber se / onde / cando...). Correlación de tiempos verbales.

  • Subordinación adjetiva con indicativo o subjuntivo (Estou buscando un paraugas que é / sexa encartábel). Oraciones de relativo con y sin preposición.

  • Subordinadas adverbiales.

    • Temporales: anterioridad (antes de + infinitivo, antes de que), simultaneidad (mentres, en canto, ao + infinitivo), posterioridad (despois de + infinitivo, despois de que; cando + subjuntivo), límite (até que, deica que), periodicidad (sempre que, cada vez que).

    • Lugar: (prep.+) onde (Pasa por onde poidas).

    • Modo: como, segundo, conforme (Fai como che dixen); sen + infinitivo / verbo en gerundio (Aprendín o galego case sen estudar / estudando moito).

    • Finales: para que / a que + subjuntivo, a + infinitivo (Vén a que lle corten o pelo; Veu aquí estudar galego).

    • Comparativas: ca / que / do que; como / coma; meirande… ca (Gústame máis do que esperaba).

    • Concesivas: aínda que / inda que / a pesar de que + indicativo o subjuntivo, a pesar de + infinitivo (para contraponer ideas), e (Fala perfectamente, e só estivo aquí un ano), nin que, por… que (Por moi lonxe que estea, temos que ir).

    • Condicionales: de / con / sen + infinitivo (Con mercarlle un conto, xa quedas ben), como + subjuntivo.

    • Causales: xa que, como, que, ao + infinitivo (Como o tabaco é perigoso, moita xente quere deixalo; Fala baixo, que me doe a cabeza; Ao non termos liña directa, tivemos que facer transbordo), pois, por causa de / a causa de / por culpa de + infinitivo.

    • Consecutivas: así que, entón, polo tanto, por tanto, de xeito que, tan / tanto… que, que, de aí que + subjuntivo (Non fixemos a reserva, así que non puidemos viaxar; Está tan enfermo que non sae da casa; Meu pai é de Verín de aí que pasemos as vacacións alí).


Grupo del nombre

  • Concordancia de los adyacentes (determinantes y adjetivos) con el núcleo (nombre). Adjetivo  sustantivos coordinados: con el conjunto o con el más próximo.

  • Funciones del grupo del nombre. Partículas o marcas de esas funciones. La preposición a con el CD: casos usuales (Vin a María; Vina a ela; Vinos a todos). El CPred., funciones del adjetivo (Chegaron cansas; Considerábana intelixente).


Nombre

  • Clases de nombres y comportamiento morfosintáctico. Formación regular e irregular del género y número.

  • Clases de nombres: colectivos de uso frecuente.

  • Género de nombres de uso frecuente (diadema, cute, cal, asma, lume, analise, paisaxe, sinal... ).

  • Formación del género. Casos particulares: femeninos en -ina, -esa, -triz (consulesa, actriz); oposición -eu/-ía (xudeu, xudía). Contraste -án/-á, -án/-ana, -ano/-ana; -ón/-oa, -ón/-ona (campioa).

  • El género expresado mediante determinantes y / o modificadores (o / a intérprete inglés / inglesa).

  • Número de nombres de uso frecuente (cóxegas, olleiras, fax). Formación del número. Casos particulares: compuestos de uso frecuente (gardas civís, coches cama).


Determinantes

  • Artículo: formas y contraste entre determinado e indeterminado. La segunda forma del artículo: formas y usos.

  • Presencia / ausencia del artículo ante el posesivo (casos más frecuentes); en expresiones temporales frecuentes (no verán, no inverno); con nombres propios de uso frecuente (A Coruña); con locuciones adverbiales y prepositivas (ás veces, á parte de); con otros determinantes (por todas as partes).

  • Posesivos: formas. Posición antepuesta y pospuesta (o auto meu / o meu auto). Valores especiales: afectivo (o meu Manolo); habitual (Vai dar o seu paseo).

  • Demostrativos: formas; contracciones con las preposiciones y con el indefinido outro (nestoutro).

  • Indefinidos: formas y usos frecuentes. Otras formas (ambos, entrambos, os máis, abondo, calquera, algún…). Estructuras partitivas: un pouco / unha pouca de froita.

  • Numerales cardinales, ordinales, multiplicativos y partitivos. Formas y usos. Casos especiales con flexión de género y número.

  • Interrogativos, exclamativos y relativos. Formas y usos. Pronombres adverbiales.

  • Combinaciones usuales de varios determinantes (O meu primeiro amigo; Todos estes rapaces).


Complementos del nombre

Adjetivos: variables e invariables.

  • Formación del género. Adjetivos variables: -ao/-á (limiao / limiá), -eu/-ía (xudeu / xudía). Contraste -án/-á, -án/-ana, -ano/-ana, -ón/-oa y -ón/-ona. Adjetivos invariables (ruín).

  • Formación del plural: adjetivos variables e invariables (mexericas, choromicas).

  • Anteposición y posposición del adjetivo. Variantes apocopadas: san, gran.

  • Modificadores del adjetivo: adverbio, frase con preposición (bastante simpática; orgulloso do seu traballo; doado de facer).

  • Grados del adjetivo. Comparativo: tan / tanto… como / coma; máis / menos… ca / que / do que; comparativos maior, menor, peor, mellor, meirande.

  • Grado superlativo absoluto. Grado superlativo sintético: máximo, mínimo. Con afijos: super-, -iño.


Otras formas de complementos del nombre

  • Nombre en aposición (tío Pepe, río Miño), construcción introducida por preposición (un vaso de auga, casa con xardín), oración de relativo con o sin preposición (A casa onde vivía; A terra de onde procedes).


Pronombres

  • Formas, funciones, posición, combinatoria, uso / omisión. Concordancia con el referente.

  • Pronombres personales: formas, funciones, combinatoria y colocación.

  • Pronombres personales: formas tónicas; formas con preposición y formas ligadas (con nós, connosco…). Las formas nós / nosoutros y vós / vosoutros.

  • Pronombres personales: formas átonas. Casos usuales de posición proclítica y enclítica (en oraciones desiderativas, dubitativas, subordinadas, con algunos indefinidos y adverbios; casos enfáticos...). Contracciones (llo/llelo...).

  • Pronombres reflexivos en construcciones pronominales frecuentes (enxaboarse, acordarse de, rirse de...).

  • Formas de tratamiento habituales. Formas tónicas (ti, vostede). Formas átonas en construcciones de cortesía. Usos enfáticos del pronombre personal.

  • Posesivos. Usos y valores (os meus...); construcciones con adverbios (diante miña).

  • Demostrativos usos y valores especiales (daquela…). Formas y usos de los demostrativos neutros

  • Indefinidos: cada un, uns cantos, todo…

  • Numerales cardinales, ordinales, multiplicativos y partitivos.

  • Interrogativos, exclamativos y relativos. Pronombres adverbiales. Pronombres interrogativos en preguntas directas e indirectas. Otros casos (O que? Que é o que...? O cal?).


Grupo del verbo

  • Núcleo -verbo- y complementos de acuerdo con el tipo de verbo. Concordancia del verbo con el sujeto y con sus complementos.


Verbo

  • Conjugaciones: formación de las formas flexionadas de los tiempos de indicativo y del presente de subjuntivo de los verbos regulares, semirregulares e irregulares usuales. Verbos regulares (andar, bater, elixir...), semirregulares (xogar, percorrer, mentir, suxerir, acudir...) e irregulares (dar, ver, vir. haber...) usuales.

  • Verbos transitivos e intransitivos usuales. Verbos de doble uso, pronominal y no pronominal (lavarse / lavar); verbos no pronominales usuales (caer, subir, baixar).

  • Modo indicativo. Insistencia en los usos que ofrezcan mayor dificultad para expresar las funciones previstas. Referido al presente: pospretérito de cortesía (Gustaríame saber iso); futuro en la expresión de duda (Terás un cigarro?). Expresión del pasado: antepretérito (Aquel día pasara por ali). Expresión del futuro: perífrasis verbales: ir + infinitivo, marcador temporal + presente de indicativo (Mañá vou ao cine). Locuciones temporales que acompañan estas formas.

  • Valores aspectuales y modales más generales en otras construcciones frecuentes: acostumar (a), non facer máis que + infinitivo (valor reiterativo); cumprir + infinitivo, ter necesidade de + infinitivo (necesidad); pensar + infinitivo, ter intención de + infinitivo (intención); deixar + infinitivo, permitir + infinitivo (permiso); mandar, facer, obrigar a + infinitivo (mandato: Mandouno calar).

  • Modo subjuntivo. Presente, formas y usos frecuentes en oraciones simples: imperativas (Vaia / Non vaia); desiderativas (Oxalá cheguen; Viva a presidenta); dubitativas (Quizais veñan); expresión de sentimientos o reacciones (Que teñas sorte!; Sinto que marches). En oraciones subordinadas: expresión del futuro (Cando veñas...); otros usos: necesidad (Cómpre que o saiba axiña), deseo, consejo, duda, posibilidad, mandato (Aconsélloche que vaias; Espero que volvan mañá; Dubido que volvas; É posíbel que / pode que non volva; Dígalle que entre!).

  • Imperativo: formas y valores usuales. Expresión de consejos, instrucciones y órdenes. Imperativos lexicalizados frecuentes: Veña, imos aló!; Vamos!; Diga?; Mira, rapaz...

  • Infinitivo impersonal. Iniciación al infinitivo personal. Participios regulares e irregulares usuales. Gerundio. Usos frecuentes de estas formas verbales en perífrasis.

  • Perífrasis verbales de uso frecuente: ir + infinitivo (futuro); poñerse a + infinitivo, comezar a + infinitivo (incoativa); seguir / continuar + gerundio, seguir / continuar a + infinitivo, ir + gerundio, estar / andar + gerundio, estar / a + infinitivo (durativa); haber que + infinitivo, deber (de) + infinitivo, ter que + infinitivo (obligación); deixar de + infinitivo, acabar de + infinitivo (perfectivas); deber (de) + infinitivo (posibilidad); estar a / para + infinitivo (inminencia); volver + Infinitivo, ter + participio (reiterativa); haber (de) + infinitivo (futuro, obligación, hipótesis).

  • Voz activa y pasiva. Pasiva refleja.

  • Correlación temporal y modal en la oración.



Yüklə 6,41 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   40




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©muhaz.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin