Boğazlayan: çiçəklu, qulağuzlu.
İli-su: tatar (monqol), arslan bəylu, ağcalu.
Sorğun: zakirlu, qızıl qocalu.
6. ATÇƏKƏNLƏR VƏ QONŞU OYMAQLAR
Marko Polonun dediyi kimi, türkmənlər Orta Anadoluda cins atlar yetişdirirdilər. Xüsusilə Konya bölgəsindəki türk oymaqları, Qaraman oğulları və Osmanlılar dövründə də hər yerdə əl-əl gəzilən atlar yetişdirməkdə davam etmişlər. Onlar əvvəllər vergilərinin yerinə at verdikləri üçün atçəkən adlanmışlar. Osmanlı dövründə at vergisi nəqd ödənməyə başlanmışdır. Atçəkənlər əsasən Larəndə (Qaraman), Akşəhir və Qoçhisar gölü arasındakı bölgədə yaşayırdılar. Bu bölgədə üç yörəyə, yaxud idarə məntəqəsinə (qəzaya) ayrılmışdı: Əski el, Turqut və Bayburt. Əski el Qoçhisar gölünün cənub tərəfindəki torpaqları ehtiva edir. Bu yörənin mərkəzi Qoçhisar gölü sahilinə yaxın yerdəki Əski el kəndi olub bu gün də mövcuddur. Köhnə səlcuqlu ana yolu üzərində olan Eşməqaya kəndi və atçəkən bəylərinin yaşadığı yerlərdən idi ki, bu bəylərin nəsli zəmanəmizədək gəlib çıxmışdır. Konya bölgəsindəki məşhur «Eşməqayanın qovaqları kölgəli» adlı mahnı da son bəylərdən biri üçün yazılmışdır. Akşəhirin şərq tərəfindəki torpaqlara, Bayburdda Qaramanın şimalındakı əraziyə Turqut deyilir. Aşağıda bu yörələrdəki və Qaraman elinə bağlı digər bəzi yerlərdəki əsas oymaqların adları verilmişdir. Bunların arasında adı çəkilən Tatar və Cəlayir adlı oymaqlar qara tatarların qalıqlarındandır. Əsil atçəkənlər, yəni Əski el, Turqut və Bayburt yörəsindəki oymaqların Sultan Səlim dövründə vergi ödəyən miqdarının cəmi 1080 ev idi.
Əski el: quş təmür, sölmüşlü, xocəntli (Qaraman oğullarına mənsub bəylərdən biri olan Xocənddən?), davudlar, qüreyş Məlikşah, boynu yumru, qurulu.
Dostları ilə paylaş: |