Ömrüm qocalır

10.11.1993


ARZU İLƏ İMKANIN MÜBAHİSƏSİ
Bir gün arzularım dindi, nə dindi,

İmkanım söylədi: “farağat otur.”

Arzum üzə durdu,durdu, nə durdu,

İmkanım söylədi: “farağat otur.”

Dedi: “Bahar çağı bülbül istərəm,

Bülbül həsrətində bir gül istərəm.

Gül içində saçı sünbül istərəm”

İmkanım söylədi: “ farağat otur.”

Dedi: “İstərəm ki, milyonum olsun.

Könlümün məhbubu, mehmanım olsun.

Axşam, sabah ağır yığnağım olsun”,

İmkanım söylədi: “farağat otur.”

Dedi: “Yağım gəlsin Azərbaycandan,

Düyüm, çayım gəlsin şəhri-İrandan.

Aşıqlarım gəlsin Böyük Turandan.”

İmkanım söylədi: “farağat otur.”

Dedi: “Gülabının sazı olaydı.

Söz-söhbəti, xoş avazı olaydı.

Bir də sevgilimin nazı olaydı”.

İmkanım söylədi: “de rahat otur.”