20.03.2000
ZAKİR NADİROĞLU
YANDIR MƏNI, YANDIRIYNAN, GÜLABI
Yəhya bəyin havasıdır “Dilqəmi”,
Dağlar üstə soraqlaynan sən məni.
Gəl yandırma “Zarıncı”yla aləmi,
Saz ağlayır “Kərəmi”də Gülabı,
Yandır məni, yandırıynan, Gülabı.
Bu nə sirdir saz danışır əlində,
Ürək yanır, saz alışır əlində.
Səbr edirsən zikr dolaşır dilində,
Saz ağlayır “Kərəmi”də Gülabı,
Yandır məni, yandırıynan, Gülabı.
Qəm yerində şum eyləyən dərd əkər,
Ocaq alovlanar, kömür nə çəkər?
Fikirləşmə qərib-qərib bu qədər,
Saz ağlayır “Kərəmi”də Gülabı,
Yandır məni, yandırıynan, Gülabı.
“Ustadnamə” ustadların havası,
Əsli qızın Kərəm oldu butası.
Açılmadı, tilsim oldu yaxası,
Saz ağlayır “Kərəmi”də, Gülabı,
Yandır məni, yandırıynan, Gülabı.
Yandır məni, ağlat məni, a qardaş,
Dağlar üstə dağlat məni, a qardaş
Təbibim ol, sağalt məni, a qardaş,
Saz ağlayır “Kərəmi”də, Gülabı,
Yandır məni, yandırıynan, Gülabı.
Zakir yaman kövrək olub, nə dansın,
Qəflət yuxusundan durğuz, oyansın.
Sən özün ki dərdi bilib duyansan,
Saz ağlayır “Kərəmi”də, Gülabı,
Yandır məni, yandırıynan, Gülabı.
Dostları ilə paylaş: | 
