Orhan Alkaya
Yüklə 11,65 Kb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- (Çeviri: A. Behramoğlu)
|
Orhan Alkaya 1958, İstanbul. Hukuk ve Gazetecilik okudu. 1976’da İstanbul Şehir Tiyatrosunda pro fesyonel oyunculuğa başladı. 12 Eylül 1980 sonrasında 1402 sayılı Sıkıyönetim Kanunu ile tiyatrodan kovulan sanatçılar arasındadır. Aynı kuruma 1990’da döndü, bir dönem Ge nel Sanat Yönetmeni oldu. Rejisör kadrosuyla çalışıyor ve pek çok oyun sahneledi. 1982’de şiir yayımlamaya başladı. Eleştiri (edebiyat, tiyatro, sinema), deneme, makale ve “köşe” yazıları yazıyor. Altı şiir kitabı (Parçalanmış Divan, 1990, A!Etika, 1991, Yenilgiler Tarihi Cilt 1, 1994, Erken Sözler, 1999, Tuz Günleri, 2001, Altı, 2011) yayımladı. Politik yazılarını Türkiye Hâlâ Mümkün (1999) adıyla kitaplaş tırdı. 1958, İstanbul. Studied law and journalism. Started as professional actor at İstanbul Şehir Tiyatrosu in 1976. After 12 September 1980 Coup d’état he was fired from the theatre. He turned back to the same institution in 1990 and became General Art Manager for a pe riod. He already works as director and has been staging many plays. He started to pub lish poems in 1982. He writes critics (litera ture, theatre, cinema), essays, articles. He has six poetry books (Parçalanmış Divan, 1990, A!Etika, 1991, Yenilgiler Tarihi Cilt 1, 1994, Erken Sözler, 1999, Tuz Günleri, 2001, Altı, 2011) and a book of essays. in nuce anlamak istiyorum neler geldi başıma bu dil kimindi; kimden kaldı bu anne deliler gibi tepinirken uzak ufkumda hatırasız ânıma üşüşen bu arzu da ne hayatımla aklım arasında bir yangın söylüyorum, mecburum, ölümüm işte bu bu kargı nasıl girdi içime, bu salgın diz çöküyorum ey yok tanrı; istediğin oldu belki son defa kendime yeniliyorum ardımda altın izler, hiç hatırlamadığım bu yorgun çağdan başka ne biliyorum öfke, hırs, cinayet! hepsi anlamadığım söz sözü yıkar, insan yalnız insanı öldürmeye diriliyor işte güzel hücrelerim kim yıkayacak böyle bereketli akan kanı öyleyse bitir artık kendini ey tekliğim umutlu sözler yazmak isterdim insan için onları sevdim, onlarla yaşadım; ölebilirdim Türkçeydi, ses uymuyordu, bilmem niçin bir kez daha gelsem dünyaya... ki gelebilirim
i want to see what happened to me whose was this language, from where this mother what does mean this desire that swarms to my mind memoryless when frenetically i cavort on my horizon so far a fire between my life and my intellect i say, i have to do it, that’s my death how this spear penetrated me, this epidemia i bend my knee o non-god, it happened what you wished maybe it is last time that i have been defeated by myself the golden signs behind me i do not at all remember what are those that i know from this weary age anger, voracity, crime! all those are strange to me phrase is knocked down by phrase, human only by human here is the rebirth my nice cells to kill who can wash this blood that discharges so plenteous then end yourself at last my unicity i would like to say hopeful words for human i loved them, i lived with them, i could die it was Turkish, the voice didn’t fit, i don’t know why? if one more time i come to the world…that i could (Çeviri: A. Behramoğlu) Yüklə 11,65 Kb. Dostları ilə paylaş:
|