Ortadoğu ve kuzey afriKA’da (mena) su

Su Rüşvetinin Ekonomi-Politiği

Kanıtlanmış cezai rüşvet davaları ve diğer soruşturma ve iddialar, söz konusu sürecin ekonomi-politiğinin bir parçası olarak anlaşılmalıdır. Rüşvet basitçe bir şirket etiği meselesi ya da bu tür bir davranışı engellemek ve hatta cezalandırmak için bir uygulama usulü ya da içsel prosedürler koyan şirketin, ilgili yöneticilerinin istenmeyen davranışlarının düzeltilmesi meselesi değildir. Örneğin İngiltere’de kamu otoritelerine rüşvet veren su şirketleri ile ilgili dava yoktur, fakat bu üstün bir şirket etiğini göstermemektedir. Bu durum daha çok, İngiltere’de su şirketlerinin belediyelerden ya da hükümetten sözleşme alma çabası içine girmek zorunda olmamalarının bir sonucudur- bu şirketlere 1989 yılında, özel su şirketlerinin yaratılmasının bir parçası olarak, rekabet olmaksızın, 25 yıllık bir tekel hakkı verilmiştir.

Rüşvet tartışması, kamu görevlilerinin hukuken kanıtlanan yasaya aykırı rüşvet alma olaylarının ötesine genişletilmelidir. Bir partiye, bir resmi görevliye ya da kuruma belirli bir ödeme tipinin kanuna aykırılığı bir ülkeden diğerine değişmektedir ve kısmen bir şans meselesidir. Hukuki sürecin kendisi garip sonuçlar yaratabilmektedir: Hem Lesotho’da hem de Pakistan’da kişiler şirketlerden rüşvet almaktan suçlu bulunmuş, fakat şirketler bu rüşvetleri ödemekten suçlu bulunmamıştır.

Bu tür yasal ve yasal olmayan ekonomik teşvikler dizisi şirketlerin ve onların yöneticilerinin davranışlarını anlamak için dikkate alınmalıdır. Belirli bir teşvikin yasallığı ve yakalanma ve/veya mahkum olma riski yöneticilerin belirli bir teşviki kullanıp kullanmama konusunda karar vermede göz önünde bulunduracağı bir faktör olabilir. Cezai mahkumiyet o zaman bir diğeri gibi –örneğin işçilerin grev riski- değerlendirilebilecek bir risktir. Belirli bir durumda değerlendirmeye göre mahkumiyet riski göz ardı edilebilir, çünkü ya büyük ihtimalle olmayabilir ya da olursa bile sonuçları çok ciddi olmayabilir.