O‘zbekiston republikasi oliy va o‘rta maxsus ta’lim vazirligi ulug‘bek hamdamov, abdug‘opir qosimov jahon adabiyoti

Folklor, mif va yozma adabiyot mushtarakligi. Bu uch tushun-
cha bir-biri bilan chambarchas bog‘liq. Chunki mifologik qarashlar-
dan folklor kelib chiqqani kabi, yozma adabiyot ham, o‘z navbatida, 
har ikkalasi bulog‘idan hali-hanuz suv ichib keladi. Jahon adabiyotida 
mif va folklorda aks etgan g‘oyalarga suyanib, ulardan ta’sirlanib 
yozilgan asarlar ko‘p. Homerning “Iliada” va “Odisseya”si, Esxiln-
ing “Zanjirband Prometey”, Safoklning “Shoh Edip”, Evripidning 
“Medeya”,  Dantening  “Ilohiy  komediya”,  Navoiyning  “Lison  ut-
tayr”,  Gyotening  “Faust”,  Tomas  Manning  “Sehrli  tog‘”  romani 
asarlarining negizida mif yotadi. Yoki Abdulla Qodiriyning “O‘tkan 
kunlar” romani boshqa ko‘plab ildizlar qatori, o‘zbek xalq og‘zaki 
ijodidan  oziqlanganligi,  yozuvchining  o‘z  e’tirofidan  tashqari, 
asarning shundoq kompoziyasiyasidan bilinib turadi. Mazkur tam-
11
  Адабиётшунослик  луғати.  –  Тошкент:  Академнашр,  2010.  – 
Б.17
5–1
76.

---

38
oyil  hozir  ham  o‘z  ahamiyatini  yo‘qotgan  emas.  Bugungi  o‘zbek 
adabiyotida ham qadimgi afsonalarga murojaat qilish tez-tez uchrab 
turibdi.  Kengesboy  Karimovning  “Ulug‘  dasht  bo‘rilari”,  Xurshid 
Do‘stmuhammadning “Sizif” kabi romanlari, Nazar Eshonqulning 
“Vola” kabi hikoyalarida Sharq va G‘arb afsonalariga yangi, zamo-
naviy mazmun yuklashga harakat qilingan. K.Karimovning roman-
ida bo‘ri afsonasiga murojaat bor. Ma’lumki, qadimgi turklar, italy-
anlar va kavkazliklarda bo‘riga alohida munosabat mavjud bo‘lib, 
bu kult ming yillar mobaynida shakllangan. Chunonchi, qadimgi 
turklarning bo‘ri haqidagi turli afsonalaridan biriga ko‘ra, turkiy-
larning 92 urug‘i ota bo‘ridan tarqagan ekan. Yoki yana bir boshqa 
asotir aytadiki, turkiylar ona bo‘ri va dushman tomonidan qirib tash-
langan urug‘dan tirik qolgan 10 yoshli o‘g‘il boladan to‘ragan. Ona 
bo‘ri joni omon qolgan bolani qo‘l-oyoqlari kesib tashlangan holda 
topib oladi. Uni bo‘ri parvarishlab boqib oladi. Oradan vaqtlar o‘tib 
esa, ona bo‘ri bolalaydi. Afsona turkiylarning ana shu tarzda paydo 
bo‘lganligini aytadi. Bo‘ri kultining tug‘ilish sababi shunday izoh-
lanadi. K.Karimovning romanida shu asotir keltiriladi va yozuvchi 
badiiy niyatining ochilishiga xizmat qildiriladi. “Xo‘sh, zamonaviy 
yozuvchi nima uchun miflarga murojaat qiladi?” degan haqli savol 
tug‘iladi. Axir, miflar qadim tafakkur shaklining mahsuli bo‘lsa, un-
dan keyin bashar ahli diniy va ilmiy tafakkur shakllarini bildi. Hozir-
da chaqmoq chaqishi yo shamol turishini hech kim Olimp tog‘idagi 
ilohlarning kayfiyatiga, kun va tunni esa bahaybat devning qo‘lini 
ko‘tarib  tushirishiga  bog‘lamaydi.  Bularning  hammasiga  bugungi 
insonning aniq ilmiy isbotlari bor. Yani ilmiy tafakkur insoniyatni 
xurofotning to‘ridan xalos qildi. Lekin nega haligacha miflar yas-
hayapti?.. Chunki shunday miflar borki, ularning zimnida bugungi 
kun muammolariga eng qisqa va eng ishonarli javoblar yashiringan 
bo‘ladi. Hozirda, yuksak darajada rivoj topgan zamonaviy dunyo-
da ham bashariyat qarshisida shunday shafqatsiz (javobsiz) savol-
lar paydo bo‘lib turadiki, ularning yechimiga eng ko‘p miflar yaqin 
kelishi kishini hayratlantiradi. Shuning uchun ham biz miflarga mu-

---

39
rojaat qilamiz. Yuqorida keltirilgan “Pandora haqidagi mif”ni yoki 
Bilgamishning  boqiy  hayot  suvini  qidirishidan  so‘zlaguvchi  afso-
nani oling. Yoki ijod tabiatini tushuntirib berishga qaratilgan mif-
afsonalar ham G‘arbda, ham Sharqda mavjud. Yunon mifiga ko‘ra, 
jazoga mustahiq etilgan odam misdan yasalgan ho‘kiz ichiga so-
linib, ostidan olov yoqiladi. Mis ho‘kiz qizib, jazolanuvchiga mis-
lsiz azob beradi. U dod soladi. Ammo ho‘kizning og‘ziyu burnida 
shunday maxsus teshkichalar bor bo‘lib, odamning faryodi ulardan 
chiqarkan,  quloqqa  yaqadigan  hush  nolaga  aylanadi.  Bu  yoqda  – 
maydonda esa, ishtiyoqmand xaloyiq yoqimli nolani jon quloqlari 
bilan eshitib huzurlanadi. Bu mifni mis ho‘kiz ichida faryod chek-
ayotgan odam – ijodkor, uning ohu nolasidan rohatlanayotganlar esa 
o‘quvchi, deya tushunish-tushuntirish ham mumkin. Olmon shoiri 
Heynening bir she’rini Cho‘lpon quyidagicha tarjima qilgan edi: 
Hamma esnab turdi, quloq solmadi
Qayg‘umni gapirib bergan vaqtimda.
Meni alqamagan kishi qolmadi
Dardimni nazmga tergan vaqtimda.
Qaysi bir jihatlari bilan xuddi shu mifga o‘xshab ketadigan Sharq 
afsonasi bor. F. Attorda u “Qaqnus umrining uzunligi va uning ah-
voli hikoyasi” deb nomlanib, quyidagicha talqin qilinadi: “Qaqnus 
Hindistonda yashaydigan turfa ajib bir qushdir-kim, uzun va qat-
tiq tumshug‘i bor. Tumshug‘ida xuddi nay kabi bir qancha teshiklar 
mavjud. Bu teshiklar yuztaga yaqin. Qaqnusning boshqa qushlar 
kabi jufti yo‘q, u bolalamaydi. Tumshug‘ining har bir teshigidan 
o‘zgacha ovoz chiqaradi, har bir ovozida o‘zgacha nola, o‘zga bir 
sir bor. Har bir teshikdan turli-tuman ohangu navolar chiqarib, 
nola chekkach, barcha qushlar, qushlargina emas, barcha jonivor-
lar, hatto suvda baliqlar bundan beqaror bo‘ladilar. Barcha vah-
shiy darrandalar jim bo‘lib, bu ovozdan o‘zgacha holatga tushadi-
lar. Faylasuflar unga hamroz bo‘lib, ovoziga qarab musiqa ilmini 

---

40
yaratdilar. U qariyb ming yil umr ko‘radi, ammo o‘limi vaqti yaq-
inlashayotganini oldindan sezadi. O‘limi yaqinlashgach, ko‘ngliga 
g‘ulg‘ula tushib, atrofiga ko‘p-ko‘p o‘tin yig‘adi.O‘tinlar o‘rtasiga 
o‘tirib olib, o‘tli nolalar chekadi. Keyin har bir teshikdan, boshqa-
boshqa dardli navhalar chiqaradi, yuz teshikdan yuz xil navha-soz 
chiqaradi. Navha chekayotganda o‘lim alamidan lahza-lahza titrab 
turadi. Bo‘zlab nola chekishidan hayratlanib, qushlar va hayvonlar 
uning oldiga yig‘iladilar va hayotdan umidlarini uzgandayin, behol 
bo‘lib qoladilar. Keyin umrining so‘ngida ajab hol yuz beradi: uning 
nolasi zo‘ridan tumshug‘idan qon oqa boshlaydi, bir nafas tin olib, 
so‘ngra qanotlarini bir-biriga ura boshlaydi. Shunda uning qanotid-
an o‘t chaqnab chiqadi, keyin butun vujudini o‘t qoplab yona bosh-
laydi, olov o‘tinlarga o‘tadi va birga-birga yonib cho‘g‘ga aylana-
dilar. Keyin cho‘g‘lar sovib kul bo‘ladilar. Kul ichida bitta kichkina 
cho‘g‘ qoladi va u kichkina qaqnus bo‘lib dunyoga keladi”.
12
Sharqda shoirlar ko‘pincha ana shu qaqnus qushga mengzatiladi. 
U ohu faryod chekadi, lekin tumshug‘idagi teshiklar bois, uning no-
lasi  xuddi  yoqimli  kuydek  eshitiladi.  Ko‘rinib  turganidek,  G‘arbu 
Sharq afsonalarida talay kesishadigan nuqtalar bor bo‘lib, ular ijod 
va uning tabiatini bir qadar tushunishimizga yordam beradi.
Xullas,  dunyoda  ming  yillar  mobaynida  bashariyat  xotirasida 
saqlanib kelayotgan mif va afsonalarning o‘rni, ayniqsa, san’atu ad-
abiyot uchun beqiyosdir. Dostonnavislar, dramatik va lirik shoirlar, 
yozuvchilar, rassomlar, haykaltaroshlar, rejissyorlar o‘z asarlarida 
ushbu ma’naviy buloqdan qonib-qonib suv ichdilar, hanuz ichmoq-
dalar.