O‘zbekiston republikasi oliy va o‘rta maxsus ta’lim vazirligi ulug‘bek hamdamov, abdug‘opir qosimov jahon adabiyoti

Ernest Xeminguey(1899–1961).  XX  asr  tengdoshi  bo‘lgan  Er-
nest Xeminguey davrning asosiy voqealariga guvoh bo‘ldi. U o‘z 
davri va o‘zi bilgan odamlar haqida yozdi, yozganda ham haqqoniy, 
aniq, xayron qolarli darajada lo‘nda, sodda va teran yozdi. Uning 
mahorati  ham  aynan  shunda  edi.  Hayotlik  paytidayoq  u Amerika 
klassigi sifatida tan olingan edi.
“Yozuvchining vazifasi o‘zgarmasdir, – deydi Xeminguey. –Un-
ing o‘zi o‘zgarishi mumkin, biroq vazifasi muqimligicha qoladi. 
Ya’ni, haqqoniy yozish kerak va haqiqatni anglagach, uni shunday 
bayon qilish kerakki, u o‘quvchining ongiga o‘z tajribasining ajral-
mas qismi sifatida singsin”
53
.
Ernest Xeminguey Ouk-Park shahrida shifokor oilasida tug‘iladi. 
U maktabni bitirgandan so‘ng, kichik bir gazetada ishlaydi. Ovru-
paga boradi: avval Fransiyada, keyin Italiyada joylashgan Amerika 
sanitar qismlarida turib, Birinchi jahon urushida qatnashadi. Urush-
dan so‘ng u Amerika gazetalarining muxbiri sifatida o‘z mamlakati-
ga qaytib, Florida sohillarida istiqomat qiladi. 
53
 Хемингуэй Э. Писатель и война: Речь на 2 Конгрессе американских 
писателей // Писатели США о литературе: В 2-х т. – М., 1982. – С. 90.

---

308
Xeminguey Ispaniya respublikachilarining fashist fitnachilariga 
qarshi olib borgan kurashlarida faol qatnashgan va bu haqda ko‘p 
asarlar yozgan, Ikkinchi jahon urush yillarida aviatsiya qismlari-
da  muxbir  bo‘lib  ishlagan.  Ittifoqchilar  armiyasining  Fransiyaga 
bostirib kirishlarida ishtirok etgan.
Xeminguey ijodining boshlanishi Birinchi jahon urushidan key-
ingi  yillarga  to‘g‘ri  keladi.  «  Bizning  zamonda»  (1925)  kitobiga 
kirgan hikoyalarida yozuvchi, birinchidan asarning lirik qahramoni 
Nik Adamsning yoshligi, o‘smirlik yillari, sevgisi va oilasi haqida 
hikoya qilsa, ikkinchidan tinch hayot haqidagi xayollarga qonli 
urush voqealarini qarama-qarshi qo‘yadi. Individualistik xarakterda 
bo‘lsa ham, asarda urushga qarshi qahramonning noroziligi bayon 
etiladi. 
Imperializm  keltirib  chiqargan  bosqinchilik  urushlarini  nafrat-
lashga bag‘ishlangan «Alvido, qurol!» (1929) romani yozuvchi ijo-
dida  muhim  bosqichni  tashkil  etadi. Asarda  Birinchi  jahon  urushi 
yillarida Avstriya frontida ro‘y bergan voqealar hikoya qilinadi. San-
itar xizmati leytenanti amerikalik Genri urushning butun dahshatlari 
– ocharchilik, ifloslik, o‘zaro qon to‘kish va son-sanoqsiz begunoh 
kishilarning o‘lib ketayotganligini ko‘rib, urush haqidagi fikrlarin-
ing  puch  xayoldan  iborat  ekanini  biladi  va  umidsizlikka  beriladi. 
Italyan soldat, ofitserlari bilan samimiy suhbat va aloqalar uni mil-
liy xudbinlik va mag‘rurlikdan xoli qiladi. Shuning uchun leyten-
ant Genri urushdan yuz o‘girib, qurolini tashlab, betaraf mamlakat 
– Shveytsariyaga o‘tib ketadi. Yozuvchi urush qabohatlariga shaxsiy 
hayotni  qarshi  qo‘yadi.  Genri  Ketrin  Berkliga  bo‘lgan  sevgisi  bi-
lan urush dahshatlaridan ham tashqi, dunyo mashaqqatlaridan ham 
qutulishga intiladi. Lekin u shaxsiy hayot va muhabbatdan ham baxt 
topa olmaydi. Ketrin tug‘riqxonada o‘lganidan so‘ng Genri butunlay 
umidsizlikka tushib qoladi. «Alvido, qurol!» romanida Birinchi ja-
hon urushi va umuman urush qoralanadi. Biroq unda bayon etilgan 
norozilik shaxsiy yo‘sindadir. 
Bu kitobning muallifi, – deb yozadi Xeminguey asar boshida, – 
ongli suratda shu fikrga keldiki, urushlarda jang qilayotgan odamlar 

---

309
dunyodagi eng ajoyib odamlardir, frontning qizg‘in janglar olib bo-
rayotgan qismlariga kirib borganing sari bunday ajoyib kishilarga 
ko‘proq  duch  kela  boshlaysan.  Lekin  urushni  boshlaganlar,  uning 
oloviga yana olov tashlab turganlar, iqtisodiy raqobatdan, foyda un-
dirishdan boshqa narsani o‘ylamaydigan to‘ng‘izlardir… Men urush 
olovini yoqqanlar … otib tashlanmog‘i zarur, deb hisoblayman. 
Xemingueyning 30-yillarning o‘rtalarigacha bo‘lgan asarlarida u, 
tashqi dunyoga munosabatida ziddiyatli va individualist ijodkorligi-
cha qoladi. O‘sha yillari ocherk shaklida yozgan “Tushdan keyingi 
o‘lim”  (1932)  kitobida  o‘lim  mavzusi  yana  ham  ochiq  ko‘rinadi. 
Asarda  buqalar  jangi  va  unga  bog‘liq  qoidalar  batafsil  beriladi. 
Buqalarni  o‘ldiruvchi  matadorlar  yoki  matadorlarni  halok  etuvchi 
buqalar, otlarning yorilib ketgan qornidan otilib chiqayotgan qonlar 
fojea ustiga fojea va, ayniqsa, jarohatlangan odamning o‘limi old-
idan kechirgan azoblari umidsizlik ruhida tasvirlanadi. 
“Afrikaning  yashil  tepaliklari”da  (1935)  ham  yuqoridagi  kito-
biga xos bo‘lgan o‘lim masalasi ko‘tariladi. Agar “Tushdan keyingi 
o‘lim” matador bilan buqa o‘rtasidagi olishuvda ikkalasidan birini 
halok etishi bilan tugasa, bunda ovchi haqida gapiriladi va, albatta, 
voqea ovchining g‘alabasi hamda hayvonning o‘limi bilan yakunla-
nadi.
Yolg‘izlik, umidsizlik yozuvchining boshqa hikoyalarida ham 
aks  etadi.  Masalan,  “Toza  va  yorug‘  joyda”  (1936)  kitobi  qahra-
moni kecha va qorong‘ulikdan vahimaga tushadi, uning uchun 
yagona  makon  toza  va  yorug‘  mayxona  bo‘lib  qoladi.  30-yillarn-
ing o‘rtalarida Xeminguey ijtimoiy voqealarga murojaat qiladi. Shu 
davrga  xos  romani  “Hayot  yoki  mamot”  (1937)  qahramoni  Garri 
Morgan o‘z oilasini boqish yo‘lida tinmay ishlaydi Garri yashashga 
bo‘lgan tabiiy ehtiyojini qondirish maqsadida burjua jamiyatining 
vahshiylikka asoslangan qonunlariga tayanib o‘zini ham ayamaydi, 
boshqalarga ham shafqat qilmaydi. Hatto odam o‘ldirishgacha borib 
yetadi. U faqat o‘zining shaxsiy kuchiga ishonadi. Kuba anarxistlari 
bilan to‘qnash kelgan va jarohatlangan Garri Morgan o‘limi oldidan, 
“yolg‘iz odam hech narsa qila olmaydi”, – degan fikrga keladi. Qah-

---

310
ramonning fojiali halokati yozuvchidagi individualistik qarashlarn-
ing samarasizligini ko‘rsatadi. 
“Daryoning narigi tomonidagi daraxtlar soyasida” (1950) asarida 
ijtimoiy hayotdan chetda turuvchi yakka qahramon paydo bo‘ladi. 
Bu ikki urushda qatnashgan amerikalik polkovnik Richard Kentuell-
dir. Asar qahramoniga xos narsa shuki, u hamma vaqt o‘lim xayoli 
bilan yashaydi, bu esa qissaning g‘amgin ruhini ko‘rsatadi. 
Xeminguey so‘nggi «Chol va dengiz» (1952) qissasi uchun No-
bel mukofotini olgan. Asar qahramoni kubalik qari Santyago baliq 
oviga chiqqaniga ancha kunlar bo‘lsa ham, lekin ishi yurishmaydi. 
Uning yelkaniga “ko‘p yamoq tushgan” qayiqqa qanday qilib ham 
baliq ilinsin. Santyago keksa bo‘lsa ham, lekin o‘zi tetik. Shuning 
uchun yozuvchi bu odam “taslim bo‘lmaydi” – deb uqtiradi».
Chol  to‘riga  katta  baliq  tushganida  cheksiz  quvonadi.  “Baliq, 
– deb chaqirdi u sekingina, – o‘lsam o‘lamanki, sendan ajralmay-
man». Chol butun kuch g‘ayratini ishga solib, baliq bilan olishadi va 
uni yengadi. “Uning: “Odamzodni yanchib tashlash mumkin, lekin 
uni bo‘ysundirish mumkin emas”, degan so‘zlari inson qudratiga yo-
zuvchining cheksiz ishonchini ko‘rsatadi.
Santyago uchun umidsizlik gunohdir. Kitobxon ko‘zi o‘ngida 
mag‘lubiyatni bilmaydigan, irodali inson timsolida namoyon 
bo‘ladi. Santyago shu jihatdan yozuvchining oldingi asarlari qahra-
monlaridan farq qiladi. Uni qirg‘oqda kutib olgan bola navbatdagi 
baliq ovida chol bilan birga borishni va undan ko‘p narsa o‘rganish 
zarurligini aytadiki, bu – Santyagoning yolg‘iz emasligiga ishora-
dir.  Xemingueyning  har  qanday  hikoyasini  tahlil  qilish-murakk-
ab vazifa. Hatto juda nozik did bilan yondoshilganda ham asarn-
ing  yaxlitligini,  emotsional  ta’sirini  buzib  yuborish  mumkin.  Bu 
ma’noda  Xeminguey  asarlariga A.Qahhor  hikoyalari  yaqin  turadi. 
Ularning asarlarida muallif ohang(intonatsiya)i va tagma’no muhim. 
Hikoyalarda qahramonlarning kayfiyati va his-tuyg‘ularidagi nozik 
o‘zgarishlar ifodalanadi. Ular haqida to‘g‘ridan-to‘g‘ri aytilmaydi, 
voqealar bayoni yo‘q, yozuvchi ular haqida hikoya qilmaydi, u qa-
hramon hayotining qaysidir bir lahzasini tasvirlaydi, go‘yo muhim 

---

311
bo‘lmagan detallarini eslatadi, ammo bularning barchasidan olam va 
vaqt obrazini barpo qiladi. 
Matnda to‘g‘ridan-to‘g‘ri ifodalanmagan, biroq detallar va rep-
likalardan, ohangdan, bayon qilishning muomalasidan tushunarli 
bo‘ladigan tagma’no muhim ahamiyatga ega. Xeminguey badiiy usu-
lining bu o‘ziga xos ko‘rinishi “aysberg prinsipi” nomini olgan. Bar-
cha narsalar haqida qisqa, aniq, lo‘nda aytiladi, biroq tagma’noning 
tubida ko‘p narsalar yashiringan: azob-uqubat, umidsizlik, ishonch, 
befarqlik.
“Yomg‘irda qolgan mushuk” hikoyasi ixcham bo‘lib, atigi uch 
sahifadan iborat. Hikoyada tashqi hodisalarning kamligi diqqatni 
tortadi. Ko‘rinib turibdiki, gap ularda emas, balki qahramonlarning 
kayfiyatidagi harakat va o‘zgarishlarda, nozik ruhiy tafovutlarni ifo-
dalashda. Bayonning siqiqligi, tavsifning lo‘ndaligi oxirgi chegaraga 
yetkazilgan. Hikoyada ekspozitsiya, tugun, kulminatsiya va yechim 
mavjud. Asarning har bir tarkibiy qismi uchun atigi ikki-uch ibora 
ishlatilgan. “Otelda amerikaliklardan faqatgina ikki kishi bor edi. 
Ular o‘z xonalariga ko‘tarilayotganda zinapoyada uchraganlarning 
hech birini tanimas edilar”. Hikoya mana shu ikki ibora bilan bosh-
lanadi. Ular vatanidan yiroqda bo‘lgan insonning yolg‘izligini his 
qilgan, turmush o‘rtog‘i bilan ajralish arafasida bo‘lgan, o‘z uyin-
ing taftini sog‘ingan ayol haqidagi hikoyaning ekspozitsiyasi bo‘lib 
xizmat qiladi. Hikoyaning ikki asosiy qahramoni o‘rtasidagi bego-
nalashuvlik ortib boradi.
Tugun  ham  lo‘nda  va  qisqa:  “Amerikalik  ayol  deraza  oldida 
turib bog‘ni kuzatardi. Xonalari derazalarining shundoqqina ostida, 
yomg‘ir suvlari tomchilab turgan yashil skameyka ostida bir mushuk 
yashirinib olgandi.
– Men pastga tushib miyovxonni olib kelaman, – dedi amerikalik 
ayol. Mushukni samarasiz qidirishlardan keyin, vestibyulda keta-
yotib va unga ta’zim qilgan mehmonxona xo‘jayinini chetlab o‘tib, 
ayol “ichida nimadir beixtiyor yumaloqlanib junjikib ketgandek 
bo‘ldi”. Mana shu qisqa ibora – hikoyaning kulminatsiyasi. Bundan 
keyingilari ilgari jilovlanib kelingan his-tuyg‘ularning qo‘qqisdan 

---

312
yuzaga chiqqan oqimidir. Ayol o‘z orzulari haqida uni tinglamayo-
tgan va tinglashni ham istamayotgan, uning gapini bor yo‘g‘i ikki 
marta luqma tashlab, noaniq g‘o‘ldirab, jim bo‘lib kitob o‘qish haqi-
dagi  maslaxat  bilan  bo‘lgan  odamga  gapiradi.  Jorjga  berilgan  ox-
irgi savol javobsiz qoladi: “Agar uzun soch mumkin bo‘lmasa, hech 
bo‘lmaganda vaqtni ko‘ngilli o‘tkazish uchun mushuk mumkindir?” 
– “Jorj eshitmasdi. U kitob o‘qiyotgandi”.
Hikoyaning  yechimi  –  xonada  “katta  olachipor  mushukni” 
bag‘riga bosgan oqsochning paydo bo‘lishi va uning “Buni padrone 
sinoraga berib yubordi” degan so‘zlari.
Hikoyada  an’anaviy  portret  chizgilari  yo‘q.  Ayolning  tashqi 
ko‘rinishi haqida erining bir necha gapidan: “Sen bugun juda chi-
roylisan”, – va boshini ko‘tarib uning “o‘g‘il bolalarnikiga o‘xshash 
sochlari kalta qirqilgan gardanini ko‘rdi” tasavvur qilish mumkin 
xolos. Boshqa hech narsa deyilmagan. Hatto ismi ham berilmagan. 
U shunchaki amerikalik ayol. 
“Yomg‘irda qolgan mushuk” sarlavhasi poetikasida katta ma’no 
yotadi.  Xonadon  tafti  va  shinamligining  ramzi  bo‘lgan  mushuk 
yomg‘irda qoladi. Ayolning mushukka va o‘ziga rahmi keladi. 
Xemingueyning birinchi kitobiga kirgan boshqa hikoyalari kabi 
“Yomg‘irda qolgan mushuk” ham urushni ko‘rgan, uning asoratla-
rini his qilib turgan insonlarga bag‘ishlangan. Yozuvchi, adabiy tan-
qidchi, adabiyotshunos Ralf Uoldo Ellison (1914–1994) – o‘zining 
yagona yakuniga yetkazilgan “Ko‘rinmas odam”(1952) romani bi-
lan nom qozondi. Bo‘lajak yozuvchi AQShning Oklaxoma shtadi-
dagi Oklaxoma-Siti shahrida tug‘ildi.
1933-yili  u Alabamadagi  Taksigi  universitetiga  o‘qishga  kirdi. 
Bu yerda u modernistik adabiyot bilan jiddiy qiziqib qoldi. O‘qishni 
tugatish uchun mablag‘ yetishmaganligi bois, uch yildan keyin 
o‘qishni tashlab, Nyu-York shahriga keladi. Bu yerda u rassom Ro-
mare Birden va yozuvchi Richard Rayt bilan tanishadi. Rayt unga o‘z 
kuchini yozuvchilikda sinab ko‘rishni maslahat beradi va tez orada 
Ellison o‘zining birinchi hikoyasi “Hymie’s Bull”ni chop ettiradi. 
1937–1944-yillarda  u  muntazam  ravishda  Nyu-York  jurnallarida 

---

313
hikoya va tanqidiy maqolalari bilan ishtirok etadi. 49-yillarning ox-
irlaridan Ellison “Ko‘rinmas odam” romani ustida ishlay boshladi. 
Roman XX asrning 40-yillarida Nyu-York shahrida istiqomat 
qiluvchi, ismsiz afroamerikalikning nomidan yozilgan bo‘lib, 
tabulangan  mavzularga  ham  to‘xtalib  o‘tadi. Asar  katta  muvaf-
faqiyat qozondi, hamda muallifga nufuzli Milliy kitob mukofoti 
topshirildi. 
1955–1958-yillarda Ellison Ovrupada bo‘lib, bir necha muddat 
Rimda yashadi. Keyin u Qo‘shma shtatlarga qaytib, Bard shahridagi 
kollejda Amerika va rus adabiyotidan dars bera boshladi. 1964-yil-
dan Rutger va Yel universitetlarida ishladi. 1964-yili uning “Ta’qib 
qil va harakat qil” (Shadow And Act), esselar to‘plami chop etildi. 
Bu  yillarda  Ellison  tugatishga  ulgurmagan  “19-iyun”(Juneteeth) 
romani ustida  ishladi. Uning yozishicha, roman qo‘lyozmasining 
asosiy qismi yozuvchining Massachusets shtati Pleynfild shahridagi 
uyida 1967-yili sodir bo‘lgan yong‘in paytida nobud bo‘lgan. 
1985-yili yozuvchining o‘n yettita essedan iborat “Hududga ke-
tayotib” (Going to the Territory) to‘plami nashr ettirildi. To‘plamga 
mashhur yozuvchi Uilyam Folkner va yirik afroamerikalik ijodkor 
Richard  Raytlar  ijodi,  shuningdek,  afroamerikaliklarning  AQSh 
madaniyatiga qo‘shgan hissasi tadqiq qilingan esselar ham kiritil-
gan. 1970-yili Ellison Fransiyaning san’at va adabiyot Ordeni bilan 
taqdirlandi va Nyu-York universiteti o‘qituvchilarining tarkibiga do-
imiy a’zo qilib tayinlandi.
Ellison 1994-yilning 16-aprelida vafot etdi. O‘limidan keyin un-
ing  chop  etilmagan  qo‘lyozmalari  topildi.  1996-yili  “Uyga  uchib 
ketayotib va boshqa hikoyalar”(Flying  Home: And  Other  Stories) 
kitobi, 1999-yili esa adibning professor Jon F.Kallaxan tahriri ostida 
368  sahifadan  iborat  tugallanmagan  “19-iyun”(Juneteeth)  romani 
nashrdan chiqarildi. 
Amerikalik  yozuvchi  Jerom Devid Selinjer (1919–2010)ning 
asarlari 1940-yillarning ikkinchi yarmi va 50-yillarda The New York-
er  jurnalida nashr etila boshlandi. 

---

314
Selinjer 1919-yilning 1-yanvarida Nyu-Yorkda yahudiy oilasida 
tavallud topdi. U 1936-yili Velli-Forj shahridagi harbiy bilim yurtini 
tamomladi. 1937-yili Jerom Nyu-York universitetida ma’ruzalar tin-
gladi. 1939-yilda Kolumbiya universitetiga o‘qishga kirdi va “Sto-
ri”  jurnalining  muharriri  U.Bernettning  qisqa  hikoyalar  haqidagi 
ma’ruzalarini tingladi. 
Selinjer Manxettenda ulg‘aydi va maktabda o‘qib yurgan yillari 
hikoyalar yoza boshladi. Uning ilk asari bo‘lgan “Yoshlar” hikoya-
si Ikkinchi jahon urushidan oldin, 1940-yili “Stori” jurnalida chop 
etildi. 1941-yildan «The New Yorker» jurnali bilan hamkorlik qila 
boshladi va bir nechta hikoyalarini chop ettirdi. Urush boshlanganda 
ko‘ngilli bo‘lib frontga ketdi. 1944-yili serjant Selinjer Normandi-
ya, Ardenna va Xyurtgendagi janglarda qatnashdi. Urushda u harbiy 
muxbir Ernest Xeminguey bilan uchrashdi. Frontda tutgan kundal-
igiga: “Men kerakli vaqtda kerakli joyda ekanligimni his qilmoqda-
man, chunki bu yerda butun insoniyatning kelajagi uchun jang ket-
moqda”, deb yozib qo‘ygan edi. 
1948-yilda  yozilgan  “Bananka  –  balig‘i  yaxshi  ovlanmoqda” 
hikoyasi uning birinchi jiddiy muvaffaqiyati bo‘ldi.
1940-yillarni ikkinchi yarmida Selinjer Amerika novellistikasin-
ing eng mohir muallifi sifatida nom qozondi. Birinchi hikoyasi chop 
etilgandan o‘n bir yil o‘tgach, 1951-yilning 16-iyulida yozuvchining 
“Javdardagi tik jarlik ustida” romani bosmadan chiqdi va juda katta 
muvaffaqiyat qozondi, tanqidchilarning e’tiboriga tushdi. Yuqori sinf 
o‘quvchilari va talaba yoshlarning bir necha avlodi asar qahramoni, 
voyaga  yetayotgan  Xolden  Kolfildning  bolalikdagi  orzu-umidlari, 
tasavvurlarini birin-ketin yo‘qolib borishini achinib, xayrixohlik bi-
lan kuzatib bordi. Qisqa muddatda kitob 60 million nusxada sotildi 
va hozirgi vaqtda ham har yili 250 000 nusxada sotilmoqda. 
Selinjer asarlarining aksariyat qahramonlari o‘n yetti yoshga-
cha bo‘lgan o‘smir yoshlar. Biroq uni “bolalar” yozuvchisi deyish 
to‘g‘ri emas. Selinjer o‘z asarlarida (birinchi navbatda “Javdardagi 
tik jarlik ustida” romani) o‘smir-qahramonlarning ularni o‘rab tur-
gan “kattalarning” qabih va shafqatsiz dunyosiga qarama-qarshiligi 

---

315
mavzusini ko‘tarib chiqadi. Yozuvchi adabiyot vositalari yordamida 
intuitiv  ravishda  1980–90-yillarda  fransuz  faylasuflari  Jan-Lyuk 
Nansi va F.Laku-Labartlar “inkor qiluvchi, rad etuvchi” deb atagan 
sub’ektning obrazini yaratdi.
1965-yildan keyin yozuvchi o‘z asarlarini chop ettirmay qo‘ydi 
va uzlatda yashay boshladi. O‘zining so‘nggi intervyo‘sini  1980-
yili berdi. Hayotining so‘nggi yillarida u tashqi olam bilan aloqani 
uzib, deyarli hech kim bilan muloqat qilmadi. Selinjer 2010-yilning 
27-yanvarida 91 yoshda vafot etdi. 
Amerika yozuvchisi Uilyam Stayron (1925–2006) adabiyot so-
hasidagi  ko‘plab  mukofotlar,  jumladan,  Pulitser  mukofoti  (1968) 
sohibi, nosir, dramaturg, essenavis. Virginiya shtatida tug‘ilgan Ui-
lyam, Shimoliy Karolina shtatidagi Devidson kollejini tamomladi 
va Ikkinchi jahon urushi so‘ngida harbiy xizmatda bo‘ldi. Urushdan 
keyin Dyuk universitetida o‘qib, 1947-yili ingliz tili bo‘yicha baka-
lavr darajasini oldi.
Stayronning ilk romani “Zulmatga ket” 1951-yilda nashr etildi, 
unda o‘z joniga qasd qilgan yosh ayol taqdiri, otasining tilidan bay-
on qilinadi. Asar tanqidchilar tomonidan ijobiy baholandi. 
1967-yili  nashrdan  chiqqan  “Nat  Tyornerning  iqrori”  romani 
o‘tkir bahs-munozara, tortishuvlarga sabab bo‘ldi, yozuvchiga Pu-
litser  mukofotini  taqdim  etdi. Asar  qayta-qayta  nashr  qilindi,  du-
nyoning yigirmadan ortiq tillariga tarjima qilindi. Roman asosida 
1831-yilgi  baptist-targ‘ibotchi  Nat  Tyorner  boshchiligidagi  qora 
tanli qullarning isyoniga asoslangan tarixiy voqealar yotadi. Tyor-
nerning o‘limidan oldin istig‘for keltirishi 50 yaqin oq tanli erkak-
lar, ayollar va bolalarning o‘limiga sabab bo‘lgan. Romanning bosh 
qahramoni diniy mutaassib odam sifatida tasvirlanadi. 18 yoshli oq 
tanli go‘zal qiz Margaretni sevib qolgan Tyornerni shahvoniy his-
tuyg‘ular ta’qib qiladi. Qizni o‘ldirgan ruhoniy vijdon azobida qi-
ynaladi, o‘zining to‘g‘ri yo‘l tutganiga shubhalana boshlaydi. 
Kitob chiqqandan keyin qora tanli yozuvchilar muallifni tanqid 
qilib, rasizmda aybladilar. 

---

316
Stayronning keyingi yirik romani “Sofining tanlovi” (1979) ham 
shov-shuvlarga sabab bo‘ldi. Ayniqsa, yahudiylar turlicha munosa-
bat  bildirdilar.  Asarda  natsizm  azoblarini  Osvensim  konslagerida 
boshidan o‘tkazgan polshalik Sofi va yahudiy yigit Natanning sevgi 
fojeasi tasvirlanadi. Natan o‘z sevgilisini tirik qolgani uchun ayblay-
di. 1983-yili roman asosida badiiy film yaratilib, bosh rol ijrochisi 
“Oskar” mukofotiga sazovor bo‘ldi.
Yozuvchining o‘n yil davomida yozilgan so‘nggi romani 
“Jangchining yo‘li”  o‘limidan  keyin  2010-yili  nashrdan  chiqdi. 
Stayron 2006-yilning 1-noyabrida 81 yoshida vafot etdi.