Birinchi belgi - partiyaning tashkilot ekanligi, ya'ni yetarlicha uzoq vaqt mobaynida mavjud bo'ladigan insonlarning uyushmasi. Bu belgi partiyani tashkilotchilarining ketishi bilan yo'qolib ketadigan fraksiyadan farqlaydi.
Ikkinchi belgi - milliy raxbariyat bilan muntazam aloqalarni ta'minlab turuvchi muayyan mahalliy tashkilotlarning mavjudligi.
Uchinchi belgi - partiyaning hokimiyatni qo'lga kiritish va olib borishga intilishidir. Bu belgi partiyani boshka guruhlardan farqlaydi. Hokimiyatga qanday erishish yo'lini tanlashi partiyaning xatti-harakatlarini belgilab beradi.
To'rtinchi belgi - xalq tomonidan qo'llab-quvvatlanishi (ovoz berishdan boshlab partiyada faol ishtirok etishgacha). Bu belgi asosida partiyalar saylovlar va parlament faoliyatida ishtirok etmayotgan siyosiy klublardan farqlanadi.
Beshinchi belgi - ideologik mezon: har bir partiya ma'lum bir mafkura va g'oyani yurgizuvchi kuch bo'ladi.
Partiyalar kelib chiqishiga ko'ra asosan ikkita turga bo'linadi: elektoral va parlamentar.
Partiyalarni fransuz politologi M. Dyuverje uchta turga bo'ladi. Kadrli partiyalar saylov xuquqi hali cheklangan davrda vujudga kelishgan. Ular њsha davrdagi siyosiy makonda xukmdor guruhlarning manfaatlarini ifoda etishgan. Shuning uchun ham bu partiyalar a'zolar sonini oshirishga emas, balki saylovchilar fikrini O'zgartiruvchi siyosiy yetakchilar va siyosiy elitalarni birlashtirishga intilishgan. Kadrli partiyalarning asosiy elementlari. Komitet xududiy belgi asosida tashkil topadi va odatda kamsonli bo'ladi. Komitetlar faollarning muayyan tarkibiga ega va O'z qatorlarini kengaytirishga intilmaydi. Komitetlar aholi orasida ishlash tajribasiga ega bo'lgan avtoritet guruhlarni tashkil etadi. Ularning faoliyatida davriy harakterga ega va maxalliy xokimiyat va parlament saylovlari oldidan saylovlarda faollashadi, keyin esa «o'sadi».
