1. GİRİŞ Bilgiye ulaşmanın ve paylaşmanın kolay olması ve bilginin hızla değişmesi toplumun gerek duyduğu bireysel özelliklerin değişmesine yol açmaktadır. Toplumsal değişimler sonucunda bireylerden talep edilen yeterlilikler de farklılaşmaktadır. Bu süreçte eğitimin okullarla sınırlı kalmaması, bireylerin değişimlere uyum gösterebilmesi için eğitimin yaşam boyu sürmesi gerektiği öngörülmektedir (Canan, 2021). Hayat boyu eğitim; rastgele öğrenmenin dışında, öğrenim imkânlarının bireylerin ihtiyaçlarını yaşamları süresince karşılayacak şekilde düzenlenmiş eğitimdir (Bülbül, 1991). Avrupa Komisyonu’nun (2002) tanımına göre ise hayat boyu öğrenme; bireyin yaşamı boyunca bilgisini, becerilerini, yeterliklerini bireysel, sosyal ya da mesleki olarak geliştirmeyi amaçlayan tüm etkinliklerdir. Toplumun yeniliklere, gelişmelere, değişimlere uyum sağlanması ve güncel olabilmesi için; örgün eğitimini tamamlamış bireyler için de eğitimlere devam edilmesi ve hızlı yol alınması gerekmektedir. Bu nedenle örgün eğitimden sonraki yetişkin eğitimi büyük önem taşımaktadır (Özdikmenli, 2009).
Özel gereksinimli bireyler ise çeşitli nedenlere bireysel özellik ve eğitim yetersizliği açısından yaşıtlarından anlamlı düzeyde farklılık gösteren bireylerdir (Şahin, 2011). Uluslararası alanda alınan birçok kararda özel gereksinimli bireylerin hayatlarını kolaylaştırmak için yasal düzenlemelerin yanı sıra toplumsal alanda eğitim çalışmalarıyla desteklenmesinin önemli olduğu belirtilmektedir (Coşkun, 2010). Zorunlu eğitim çağında olan özel gereksinimli çocukların 12 yıllık eğitim süresi boyunca eğitim sistemi içinde bulunması zorunludur (Sağlık Bakanlığı, 2019). Daha sonraki dönemde de özel eğitim ihtiyacı olan öğrenci/kursiyerler, temel yaşam becerilerini geliştirmek, öğrenme ihtiyaçlarını karşılamak, iş ve mesleğe hazırlanmalarını sağlamak üzere kurumlardaki programlardan yararlanabilmektedir (Millî Eğitim Bakanlığı, 2018).
Tablo 1: Hayat Boyu Öğrenme Kapsamında Açılan Kurslardan Yararlanan Engelli Bireylerin Sayısı
