www.rizvan.net -
İslam Maarifi Jurnalı
46
Əmin oldum ki, o cavan Əliyyibni Hüseyndir. Onun cəmal və
cəlalına vuruldum. Məni o qədər cəzb etdi ki, gözlərimi ondan çəkə
bilmədim. Hansı ki, böyüklərə baxmağın ədəbə zidd olduğunu
bilirdim. Nə edim ki, cəlalı qovur, cəmalı çağırır. Bu iki ziddiyyət
arasında bədənim elə əsirdi ki, özümü saxlaya bilmirdim. O cavan
mənim halımı bilirmiş kimi mənə baxdı. Bir xələt göndərdi. Çiynimə
saldılar. O əziz kəsin mərhəmət və diqqətini mənim ona olan eşq-
əlaqəmin nəticəsi kimi gördüm. Torpağı öpdüm. Qəlbim iztirabdan
təskinlik tapdı ki, ikitərəfli məhəbbətə nail oldum.
Hadi dedi… Gəl ya mənzilimizə gedib istirahət edək, ya da bu bağları
seyr edək. İcazən imzalanıb, xələtini də almısan!
Düşündüm ki, bu biçarə əqlin fövqündə dayaynan işlərdən
xəbərsizdi. Bilmir ki, mən bu məclis və onun əhlinə o qədər bağlıyam
ki, ayrıla bilmirəm.
Dedim… Hadi, mənim bu məclisdə danışmağa dilim yoxdur. Öyrən
gör, Həzrət bu xələti mənə nə üçün verdi. Mən özümü nəinki bu
əzəmətli məhəbbətə, heç onun baxışına belə layiq bilmirəm!
Hadi mənim tərəfimdən vəkil kimi bu sualı izhar etdi.
Buyurdular… O, minbərdə “ey örtünüb, bürünmüş Peyğəmbər, qalx,
(camaatı ilahi əzabdan) qorxut!” ayəsinin nazil olma səbəbini
deyəndən sonra ayəni mənə tətbiq etdi. Bir halda ki, atam Kərbəla
meydanında tənha qalıb “mənə yardım edən bir köməkçi varmı?”
deyə ucadan çağırırdı. Mənsə xeymədə ağlayırdım. Bu oxşatmadan
qəlbim şad oldu. Bəlkə, Peyğəmbərin də xoşu gəldi. Buna görə ona
xələt verdim. Bu, ona layiq deyil, amma bu aləmə uyğundur. Çünki
bu aləmdə gözəl olan o aləm həqiqətinin kiçildilmişi, gül şaxəsinin
kölgəsidir. Ona görə də bərzəx–keçid, bağlayıcı adlanır. Həqiqi
vətənə, mütləq həqiqətə çatanda həqiqi xələtini alacaqdır. Axirət
aləmində səadət əhli üçün görünməmiş, eşidilməmiş, düşünülməmiş
nemətlər vardır.
Onlar qəfildən qaxıb atlarına süvar oldular. Atlar qanadlanıb
şəhərdən çıxdılar və uca məqamlarına yola düşdülər.
AXİRƏT ALƏMİNƏ SƏYAHƏT
Dostları ilə paylaş: |