Microsoft Word bankir ziyouz com doc
Yüklə 0,96 Mb. Pdf görüntüsü
|
| www.ziyouz.com kutubxonasi
3 — O’g‘illar ikkita, yana qizim Jerri ham bor. — Bularning hammasi Berkxardtga yaxshi ma’lum ekaniga Palmer shubhalanmasdi. Lekin nega endi o‘zini bilmaslikka olayotganini tushunib bo‘lmasdi. — Hademay u ham o‘nbir yoshga to‘ladi, — davom etdi Palmer, — u Vudidan keyin, ikkinchi bo‘lib dunyoga keldi. Berkxardt endi indamay borardi, Palmer birdan tushundi, qariya nafas olishga qiynalayotganini yashirishga urinardi. Asta-sekin yo‘l tekislandi, ular do‘nglikning eng tepasiga ko‘tarilishdi. Berkxardtning hashamdor uyi ular oldida namoyon bo‘ldi. Botayotgan quyosh nurida uyning zangori qoplamasi yashilroq ko‘rinib ketdi. Qurilish uslubining hashamdorligiga qaramay, uy yaxshi taassurot qoldirarkan deb o‘yladi Palmer. Markaziy inshoot ikki qavat hamda bo‘y-basti bo‘yicha ustunli peshayvonga ega edi. O’ng qanotda, aftidan, istiqomatgohlar, chapda esa xonadondan uy ortidagi boqqa to‘g‘ri olib chiquvchi yo‘lak bilan chegaralangan edi. Imoratning umumiy ko‘rinishi, ayniqsa, hayratga solardi... — Men sendan bu haqda so‘ragan edim, — nafasini rostlab olgan Berkxardt uning fikrini bo‘ldi. — Bordi-yu, Nyu-Yorkda yana bir necha kun qoladigan bo‘lsang, bu sening oilangni qiyin ahvolga solib qo‘ymaydimi? — Ular bunga allaqachon ko‘nikib qolishdi. Berkxardtning kichik-kichik, ammo o‘tkir ko‘zlari o‘sha zahoti u tomonga qadaldi. Lekin Palmer nigohini allaqachon chetga burgandi. — Otang paytida u yoq-bu yoqqa borib turishga to‘g‘ri kelmasdi, shekilli? — Urush boshlangach, vaqt-vaqti bilan borishga to‘g‘ri kelardi. — Garovga narsa qo‘yish munosabati bilanmi? — qiziqdi qariya. — Avvaliga bu mol-mulkni baholash bilan bog‘liq bir ish edi, — dedi Palmer. — urush tugagandan keyin esa, mana, ikki yildirki, men butunlay boshqa ish bilan bandman. Biz qarz beramiz... — uning ovozi o‘chdi, birdaniga bu mayda-chuyda gaplar qariya uchun zerikarli ekanini anglab qoldi. — Mening bilishimcha, sen bir vaqtlar Kredit boshqarmasida ishlarding. — Ha, urush oldidan. Juda oz ishlaganman. 1950-1951 yillar oralig‘ida, — qo‘shimcha qildi Palmer, — men tijorat qarzi bilan bog‘liq ishlarda qo‘l qabartirganman. — Sening otang bankir hamma narsani bilishi kerak, deb hisoblarkan, shu rostmi? Berkxardt birdan to‘xtadi, taroshlanmagan toshdan tiklangan devorni suyab turuvchi ustunlardan biriga qarab qoldi. — Qandaydir yaramas, — dedi u ohista, — chirigan olma otgan ekan. Go‘yo kaptarlar yil bo‘yi shu yerga o‘tirib, mana shu ustunni axlati bilan bejab tashlaganday. — Olma yuqini suv bilan yuvib ketkizsa bo‘lar deb o‘ylayman. — Yo‘q, mumkinmas, qurib ketsin! Olma kislotasi kuydiradi, uni ketkazib bo‘lmaydi. U toshni oqartiradi, — to‘ng‘illadi qariya. — Qum bilan ishqalash kerak, shekilli! — Qariya boshini chayqaganicha burildi-da, uyiga qarab yurdi. — Sen, shuningdek, matbuot va reklama masalalari bilan shug‘ullanarding-a? Palmer bu savolmi yoki tasdiqlash ekanini uncha tushunmadi. — Ha, shunday bo‘lgandi, — deya javob berdi u qariyaning so‘zi ohangida. — Bundan o‘n besh yil burun, — dedi qariya, — otang reklamaning ahamiyatini, matbuot bilan mustahkam aloqa o‘rnatish zarurligini yaxshi tushunib yetganiga ishonish qiyin. Ammo, shuni tan olish kerakki, otang seni bu sohaga yaxshi tayyorladi. Hozirgi paytda bank bilan matbuot aloqasini amalga oshirayotgan arboblardan ayrimlarigina bankning amaliy jarayonlariga tushunadi. Bularning aksariyati jurnalistlar, reklama bo‘yicha vakillardir. Ular orasida bankirni uchratmaysan. — Biroq, ularsiz ishning yuritilishi ham qiyin, — dedi Palmer beparvogina. — Agar qo‘l ostida shu soha mutaxassislari bo‘lmaganida nima ham qila olardim, hech tassavur etolmayman. — Albatta, ularning xizmatidan foydalanishga to‘g‘ri keladi. Endilikda bu yigitlarning oshig‘i olchi. — Berkxardt garaj tomonidan uyga olib kiruvchi yon eshikni ochib yubordi. — Ana shunday tajribaga ega seningdek kimsani qidirib topish amri mahol. Qani, kir ichkari. |