96
Bâr-ı ışkun kim tahammül eylemez arz u semâ
Nâtüvân gönlüm acebdür ana me’vâ eyledin
Rûşenî
benden niçün baktıkça rûşen olmasın
Hüsnünün aksin ruh-ı dilberde peydâ eyledin
HER DEMDE ADI
Her demde adı sevdügünün yâd gerekdür
Yârile biliş özge ilen yâd gerekdür
Kaygulu gerekmez dögülen ‘ışk yolında
Dögüldügine ‘âşık olan şâd gerekdür
Bir sencileyin husrev-i şîrîn-dehen içün
Bin bencileyin sûhte Ferhâd gerekdür
Mahbûb olan bî-meze vü telh gerekmez
Özinde anun sözi kimi dâd gerekdür
‘Işkun evidür gönlüm anı cevrile yıhma
Ol mihr ü vefâ-y-ile hoş-âbâd gerekdür
Ol yâr dimiş kûyum iti Rûşenî
içün
Bî-çâreye bir buncılayın ad gerekdür
ABDURRAHİM RÛMÎ
(1400?-1460) Merzifon’da doğdu. Medrese tahsilinden sonra
tasavvufa yöneldi. Devrinde büyük bir şöhrete sahip oldu. Âşıkane
şiirlerden oluşan bir divanı, tasavvuf konulu bazı risaleleri vardır.