partlamaq ist
ədi. "Belə də qız olarmı Allah, belə də atəş olarmı?
Bir barmaq toxundurmasından gör nə hala düşüb, gör nələr
deyir mənə, ürəyinin sirrini etiraf edir!" Bəs bu vəziyyətdən
necə qurtaracaq onlar? Kim gəlib qurtaracaq, haçan gəlib
qirtaracaq? Bəlkə yaxınlaşıb bir mehribanlıq göstərsin qıza,
saçından tutsun, qaldırıb gözlərinin dərinliyinə, kipriklərinin
uzunluğuna, gözəl çöhrəsinin əfsanəliyinə baxsın? Heç
insafdımı, kişilikdirmi bu? Bir barmaq toxunmasından uçalanıb
yıxılan qız, bir əl dəyilməsinə, bir isti nəfəs təmasına necə
dözəcək, neyləyəcək? Heç onun özünün dizlərində bir taqət
qalıbmı bir addım ata, bir əyilib-qalxa, bir yaxınlaşa qıza?
Birdən Sürəyya çul kimi düşdüyü yerdən qalxıb ona doğru
atıldı, bircə addım atıb dayandı, odluca bir baxış doldurdu
gözlərinə. Orxana elə gəldi indicə qol açıb boynuna sarılacaq
qız, odlu sözlər ərmağan edəcək ona. Amma atdığı bu bircə
117
addım oldu. Sonra birdən qəfil dönüb bir göyərçin sürətiylə,
dünənki kimi, dünənkindən daha bərk kolxozçulara doğru
qaçdı. Külək apardı elə bil qızı fırtına götürüb apardı. Elə
sürətlə apardı, Orxan bir də huşdan ayılıb özünə gələndə, ağlı
üstünə qayıdanda artıq kolxozçulara yaxınlaşmaqdaydı qız.
Bəlkə o da ardınca qaçsın qızın? Ayıb deyildimi?
Deməzdilərmi bu nə qaçdı-qovdudu belə? Sürəyyanın
adamlarıdı yəqin onlar, tanıyırlar qızı, bilirlər kimliyini, o da
ardınca düşüb getsə ləkə gəlməzmi qızın adına, deməzlərmi
kimdi bu oğlan ardınca düşüb? Sormazlarmı ondan?
Bir də heç ayaqları vardı qaça? Tir-tir titrəyirdi qolu, qıçı,
dizləri. Görən o qız necə tərpənə bildi, qaça bildi bəs? Haradan
tapdı belə bir gücü özündə? Axı bircə an əvvəl qıçları ayaqüstə
saxlaya bilməyib yerə çırpmışdı onu. Necə oldu birdən qalxıb
bir fırtına kimi qaça bildi?
Qız kolxozçulara qarışıb seçilməz olanda Orxan da
ta
qətsiz qızın bayaq çırpıldığı torpaq üstünə düşdü. Yox,
məhəbbətdi bu, bəyaz buludlar, zümrüd göylər, çəkil ağacları,
məhəbbətdi bu! Yolunu gözləyib intizarını çəkdiyim,
gələcəyinə ümüdlər bəsləyib, həsrətində olduğum, amma
etibarım olmadığı, əminliyim olmadığı sevgimdi bu, eşqim,
ilhamımdı gözlənilmədən gəlib çıxıb, qəfil haqlayıbdı məni,
qaplayıbdı məni!
Fəqət, bir də sabahı gözləməli olacağam. İyirmi dörd
saatlıq intizar çəkməli olacağam, həsrət çəkməli olacağam.
İntizar olmayacaq bu, bir məşəqqət olacaq, yuxusuz keçirdiyim
ikinci gecəm olacaq. Dünən gecə yata bilmədim. Bu gecə heç
yata bilməyəcəyəm. Dəli sərsərilər kimi durub aydınlıq çölləri
gəzinəcəyəm. Gizli görüşlər, əyləncələr şahidi olacağam.,
əxlaqsızlıq, həzz, şəhvət qurbanlarına, işrət düşgünlərinə rast
gəlib ilan çalmış kimi geri atlanacağam, yönümü başqa bir
səmtə çevirib ta o ilanlardan bir cütünə də rast gəlincəyədək
başı tuşuna çıxıb gedəcəyəm. Sabah açılan kimi uça-uça yenə
bu yerə gələcək, indi gizlənib eləməyib, dim-dikcə dayanıb
118
onun gəlməsini gözləyəcəyəm. Dayana bilməyəcək o da,
mütləq gələcək, nə olur olsun gələcək! Tanıdacağam özümü,
deyəcəyəm Kamal deyiləm mən, Orxanam, mexanizator
deyiləm, həkiməm, Tibb institutunun 5-ci kurs tələbəsiyəm,
yeddi bacım yoxdu, bircə bacım var, bu pasportum, bu mənim
tələbə biletim, bu mənim adresim. Sevirəm səni Sürəyya, bütün
varlığımla sevirəm, nə olar kolxozçu olanda, min institut
qurtarmış qıza dəyişmərəm səni, yaşaya bilmərəm sənsiz,
ölərəm, partlayaram sənsiz!
Dostları ilə paylaş: |