İşkence yasağı (prohibition of torture) İyi niyet (good faith) İyi niyetli (bona fide (latince)) İtici-çekici faktörler (push- pull factors) İşkence, çeşitli uluslararası hukuki belgelerce
yasaklanmıştır. Bunlar arasında, 1948 tarihli İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi, 5. Madde; 1966 tarihli BM Uluslararası Medeni ve Siyasi Haklar Sözleşmesi, 7. Madde; 1984 tarihli İşkenceye ve Diğer Zalimane, İnsanlık Dışı veya Onur Kırıcı Muamele veya Cezaya Karşı Sözleşme, 2. Madde; ve çeşitli BM Genel Kurul Kararları; 1950 tarihli Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi, 3. madde; 1948 tarihli İnsan Hakları ve Yükümlülüklerine İlişkin Amerikan Bildirgesi, 26. Madde yer almaktadır. İşkence uluslararası bir suçtur.
İşkenceye karşı koruma sağlamak hem Devletler için bir
yükümlülük hem de temel bir insan hakkıdır. İşkence
yasağı genelde juscogens, yani devletler hukukunun
mutlak bir normu olarak görülmektedir.
Ayrıca bkz. ‘juscogens’, ‘temel insan hakları’ ve ‘işkence’. İnancın veya amacın dürüstlüğüne işaret eden, aldatma
veya fahiş avantaj sağlama niyetinin bulunmadığı ruh
hali.
Ayrıca bkz. ‘bona fide’, ‘meşru’, ‘mala fide’. Hile ya da kandırma olmadan, “iyi niyetle”, samimi
bir şekilde. Uluslararası kamu hukukunda bu terim
ile uluslararası hukuka tabi olan sujelerin uluslararası
yükümlülüklerini yerine getirme sorumlulukları
kastedilir. Bu sorumluluk antlaşmaları özünden
Göç, genelde “itme-çekme modeline” göre analiz
edilmektedir. Buna göre, insanların ülkeden ayrılmasına
neden olan itme faktörleri (örneğin ekonomik, sosyal
veya siyasi sorunları) ile yeni bir ülkeye gitmelerini
cazip kılan çekme faktörleri analiz edilmektedir.
