sonda farklıdır. Dönemin başında eğitimin genel amacı, “gençliğin ‘Vatan’
çerçevede tanımlanmış; eğitim düzeylerinin “umumi maarif siyasetine göre
eğitim, “milli kalkınmayı hızlandıracak ve gerçekleştirecek verimli bir
Erdal KÜÇÜKER
64
bir talep söz konusu olduğunda okullara girişte “yeterliğe dayalı seçme”
usullerinin uygulanması öngörülmüştür (DPT, 1963).
Dönemin başında, ilköğretimin yaygınlaştırılması (MEB, 1991e),
mesleki ortaokullar yerine “muhtelif gayeli” ortaokullar açılması ve lise
düzeyindeki meslek okullarından mezun olanların yükseköğretime geçişine
imkân verilmesi (MEB, 1991f) üzerinde durulmuştur. Ortaokulların genel ve
mesleki liselere öğrenci hazırlayan “çok gayeli” okullar olarak
yapılandırılması; genel ve mesleki lise mezunlarının Olgunluk Sınavından
aldıkları dereceye göre yetiştikleri alanda yükseköğretime devam etmelerinin
sağlanması dönemin ikinci yarısında da gündeme gelmiştir (MEB, 1991g, Ek
Şema 3). Bunun için de “Çeşitli Olgunluk İmtihanları Sistemi” kurulması
planlanmış (MEB, 1991g); 1963 yılında “prensip” olarak kabul edilmiş ancak
uygulamaya konulmamıştır (214 Sayılı Talim ve Terbiye Kurulu Kararı,
1963). Dönemin ikinci yarısında yükseköğretimden başlamak üzere zorunlu
ilkokul üstündeki kademelerde maddi durumu elverişli olanların eğitim
masraflarına katılması; durumu iyi olmayan yetenekli öğrencilerin ise burslar
yoluyla desteklenmesi öngörülmüştür (DPT, 1963).
Dostları ilə paylaş: