Əmirəl-möminin (ə) Peyğəmbərin (s) göstərişinə əsasən günəşlə danışır Hüseyn ibn Əbdül-vəhhab “Uyunul-mucizat” kitabında deyir: “İbn Əyyaş
Cövhəri mənə Əbu Talib Abdullah ibn Muhəmməd Ənbaridən, o da Əbu Hü-
seyn Muhəmməd ibn Zeyd Tustəridən, o da Əbu Səminə Muhəmməd ibn Əli
Seyrəfi dən, o da İbrahim ibn Ömər Yəmanidən, o da Həmmad ibn İsadan (ğariqil
Cöhfə kimi tanınan), o da Ömər ibn Üzeynədən, o da Aban ibn Əbu Əyyaşdan,
o da Süleym ibn Qeys Hilalidən Əbu Zərr Cündəb ibn Cənadə Ğəffarinin belə
dediyini nəql edir:
Həzrət Muhəmmədin (s) bir gün axşam vaxtı Əliyə (ə) belə dediyini eşit-
dim: “Sabah Bəqi dağına çıx, orada özünə yüksək bir yer seç. Günəş yüksəlməyə
başladıqda ona salam ver. Allah ona sənə cavab verməyi əmr edib”.
Sabah olduqda Əli (ə), Əbu Bəkr, Ömər, mühacir və ənsardan bir dəstə
insanla çıxıb Bəqiyə gəldilər. Əli yüksək bir yer seçib dayandı. Günəşin şüaları
ilə göründükdə Əli (ə) dedi: “Salam olsun sənə, ey Allahın yeni və itaətkar
məxluqu!”. Gurultulu bir səslə bu cavabı eşitdilər: “Salam olsun sənə! Ey
Əvvəl, ey Axır, ey Zahir, ey Batin, ey hər şey bilən!”
Əbu Bəkr, Ömər, mühacir və ənsar bu səsi eşitdikdə bayıldılar. Bir neçə saat-
dan sonra özlərinə gəldikdə artıq Əli (ə) həmin yerdən düşmüşdü. Peyğəmbərin
(s) yanına gəlib dedilər: “Sən deyirdin ki, Əli (ə) bizim kimi bir bəşərdir. Uca
Yaradan ona xitab edib cavab aldığı kimi, Əli də günəşlə danışdı, o da cavab
verdi!”.
