3
Kitap Sahibi Yusuf Ulu Hacib Kendisine Öğüt Verir
6605 Bilgi bil, kendine yer edin başköşeyi
Sağlam bir kalkandır insana bilgi
6606 Bilgisiz yürek, dil neye yarar
Bilgiyle su gibi herkese yara
6607 Nice bilsen de yine ara
Bilgi
bulunur bak araya sora
6608 Bilirim ben dersen bilgiden uzaksın
Bilgisiz sayılırsın bilgiyi ara
6609 Bilgi, ucu dibi olmayan bir denizdir
Serçe emerek ondan ne kadar su alabilir
6610 Bu bilgiyle kendi başın döner
Bilemez kendini kendinden uzak
6611 Bilgi bil, adam ol, yücelt kendini
Ya da hayvan adını al, insanlardan uzaklaş
6612 Bilgilinin
gülmez düşünceden yüzü
Bilgisiz sevinir, güler katılarak
6613 Bilgi bilen nasıl güler
Bilgisiz keçi gibi debelenerek gider
6614 Bilgili köstekli olur, kalkıp yürüyemez
Bilgisiz dileğinin ardından koşar
512 ■
Kutadgu Bilig
6615 Ey bilge kösteklisin, bilgisiz yürür
Bilgisiz kösteklenirse kösteğini sıkı tut
6616 İşte bilgi dileyerek uzattım elimi
Karıştırdım, sıraladım, dizdim sözü söze
6617 Yaban geyiği gibi şu Türkçe sözü
Yavaşca tuttum, yaklaştırdım
kendime
6618 Okşadım, sevdim, gönül verdi hemen
Yine de korkuyor bazı yerde
6619 Uzanıp tuttuğumda sürdürdüm sözü
Geliverdi sonra kokusu buraya
6620 Sözü doğru söyledim, sert ve acı
Doğru söze dayanan insan akıllı
6621 Okuyana fazla ağır gelmesin diye
Açıklayıp yorumlayarak kendi özrümü istedim
6622 Doğru sözden başkasına söz deme
Doğru, eğri farkı
sanki akla kara
6623 Yıl dört yüz altmış ikiydi tam
Ben bu sözleri söylediğim zaman
6624 Bu sözleri tam onsekiz ayda söyledim
Sözü topladım, derledim, ayırdım, seçtim
6625 Yaydım türlü çiçek gibi güzel kokar
Anlatıp bitirdim,
işte burada
6626 Sözü kim tüketir nice söylese
Akar gider durmadan pınarlar arasından
6627 Ey Yusuf, gereken doğru sözü söyle
Gereksiz sözü gizle, zararı dokunur
6628 Çok söyledin sözü, tadı kaçmasın
Çok sözden insan bıkar, usanır
6629 Güvenilmez bu dünyaya dönek, kararsız huylu
Akıllı kendinden uzaklaştırır onu
513
Yusuf Has Hacib ■
6630 Sen şimdi sıkı yapıştın bu dünyaya
Vazgeç gönül, kes ilgini burayla
6631 Güvenme dünyaya, ondan daha güvenli
Allah’a sığın, yalvar sıkıca
6632 Çok halkları aldattı bu dönek dünya
Insanlar doğru yoldan çıktı, gör iyice
6633 Senin için hazırlandı, bezenip güler
Fazla sevme, gülme katılırcasına
6634 Dünyayı elinde
tutan nice dünya beylerini
Ölüm aldı gitti, gözüyle dua istercesine
6635 Gençlik boşa geçti, yazık günüme
Biter bu yaşam pişmanlık ve kaygıyla
6636 Binlerce yıl yaşasan da sonu ölüm
Nice toplasan da dünya kalır arkanda
6637 Sana sığındım Allah’ım, sen gözet
Uyandır beni bu gaflet uykusundan
6638 Utanmaz kulunum ben günahım çok
Sensin olgun olan ve bağışlayan
6639
Günah işledim, senden kaçtım
Bugün sığınarak geldim, sana yalvararak
6640 Ey kusurlu öz, neyine güvendin
Göz göre göre kime dayandın
6641 Yolunu düzelt şimdi, doğru yürü
Her iki dünyada bul başköşeyi
6642 Sevinçten süzülmüş bütün bu dünya
Bunu bırak
da bak öbür dünyaya
6643 Dilini kıs boğazını tut, uyuma fazla
Gözünü yum, her şeye kulak verme
6644 Ya Rab, bağışla bütün müminleri
Sonsuz rahmetinden onları yoksun kılma