Beytul-əhzan naləsi
Yüklə 0,94 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Həzrət Əli Əsğərin (ə) əhvalatı
| Həzrət Əbəlfəz (ə)
(Sinəzəni və cuşi) Abbas idi xeymədə ellər dayağı Abbas öldü Zeynəbin keçdi çırağı Ellər dayağı, ləşgər qabağı Ya Abbas, ya Abbas, ya Abbas, ya Abbas Abbasa Zeynəb baxıb məsrur olardı Sayəsində balalar daldalanardı Əmniyyətdə bacılar xoş dolanardı El dayağıdı, sel qabağıdı Ya Abbas, ya Abbas, ya Abbas, ya Abbas Ümmül-Bənin oğlu ta atdan yıxıldı Əmniyyətdən uşaqlar yeksər çıxıldı Vay Zeynəbin halına qəlbi sıxıldı Göz yaşı axdı, qızlara baxdı Ya Abbas, ya Abbas, ya Abbas, ya Abbas Tiri-bəla heyf ola səbrin apardı Bir ox gəldi Abbasın qəlbini yardı Qara saçı Zeynəbin birdən ağardı Dillər dağlandı, yollar bağlandı Ya Abbas, ya Abbas, ya Abbas, ya Abbas 97 Gördü Hüseyn başını salmış aşağa Yorğun gəlir alışıb nari-fərağa Can qardaş dildə Zeynəb qaçdı qabağa Səbrin qəm kəsir, dil-dodaq əsir Ya Abbas, ya Abbas, ya Abbas, ya Abbas Şəh söylədi eşqidə miqyasım öldü El dayağı sahibi-ehsasım öldü Elan elə qızlara Abbasım öldü Nəhr üstə yatdı, məni ağlatdı Ya Abbas, ya Abbas, ya Abbas, ya Abbas Həzrət Əli Əsğərin (ə) əhvalatı Ey bəşər uyma bu beş gündə fəna dünyayə Həmdü-təsbih elə Zati Əhədi Yektayə Ki, Hüseyn eşqini vermiş sən üçün sərmayə Sahibi-xeyrü-ətayadı Xudavəndi kərim Rəhmətə şamil edib bəndəsini Həyyi Qədim Neçə min gəldi peyəmbər bu cəhanə ki, əyan Əli və Fatimə, on bir balası nuri-geran Təkbətək hammısına canımız olsun qurban Hamısı gərçi mükərrəmdi vəfadə sözü var Ruzi-məhşər onların da bu Hüseyndə gözü var Dəmbedəm qəm yemə gərçi dilinə qəm yetişib Ayıq ol müjdeyi-rəhmət bizə kəm-kəm yetişib 98 Başlanıbdır ağamın yası Məhərrəm yetişib Dili-afaqı bəla tirləri böldü bu ay Su kənarında Hüseyn teşnə cigər öldü bu ay Ramazan gərçi təqərrübdə çox ecaz eləyir Ramazana bu ayın bir güni min naz eləyir On bir ay gözlərimiz on günü pişvaz eləyir Yoxdu aylarda Məhərrəm ayının həmtası Ləylətül-qədridi hər ləhzeyi-Aşurası Gərçi mahi-Ramazanın mühəni digəri var Sübh vəxtində qızıl qana batan Heydəri var Ramazanın vəli harda südəmər Əsğəri var Şəbi-Aşurada aramişi gözdən atdı Yatmadı sübh açılınca anasın ağlatdı Gülşəni-ömrünə badi qəm əsildi o gecə Nə çəkib dilsiz uşaq Həqq özü bildi o gecə Neçə yol sübhə kimin öldü-dirildi o gecə Su uzaq düşdü o dilsiz baladan peyvəstə Süd də getdi su yolu sübhü tapıb can üstə Cami-zərrin fələk çıxdı baxır dövrü-bərə Yayılıb hər yerə ta şahid ola xeyrü-şərə Bala bir nəhvilə əlqissə çıxıbdır səhərə Balanı bir dil ilə ta anadan aldı imam Su verə şayəd o ətşan balaya qövmi-zülam Dərdə bax dərdi-dilin rəiyyətinə şah aparır 99 Dağ çəkillər deyəsən dağlı dilə ah aparır Güya gün alıb ağuşinə bir mah aparır Yetişib firqeyi-naəhlə müqabil dayanıb Elə bil cəddi, Əbu Cəhlə müqabil dayanıb Deməliydi o ki, bir-bir dedi qövmi-küfrə Demirəm mən su verin ta aparım xeymələrə Bir içim Allaha xatir su verin südəmərə Qoymayın əllərim üstə ürəyi odlansın Kafidir isti havada dodağı islansın Ayrılıb Hərmələ yanmış ürəyə od qalaya Oxu rədd eylədi heç yanmadı dilsiz balaya Bala bir silkələnib başı axdı dalıya Belə bir faciəni yox biri məşruh yaza O oxun üç pəri də gəldi dayandı boğaza Rəsmidir xar əgər dəysə gülü tez yaralar Bağıbanın qucağında o gül saralar Üçpər ox südəmərə dəysə uşaqdan nə qalar Mənə irad eləmə gər deyə bilsəm nə oldu Mələkut əhli baxıb Əsğərə məbhut oldu Tuli-tarixdə çox söz dolanıb Əsğərdən Abiru çoxları əlhəqq qazanıb Əsğərdən Ənbiya gördi boğazın utanıb Əsğərdən Şahidin halını meydanda dolandırdı bala Özü güldü vəli aləmləri yandırdı bala 100 Bilmirəm ox nə hala saldı o ətşan uşağı Dili ağzında əsirdi quzu qurban sayağı Bədən ölmüşdü dayanmırdı yenə dil-dodağı Gülşəni-eşqi-Hüseyn gördü əcəb gülləndi Əsğərin öpdü dodağın o zaman dilləndi Baği-Tahanın oğul pərpər olan bir gülüsən Şaxi-Tubanin Əli qanə batan bülbülüsən Evin abad ola mən ağlayıram, sən gülüsən Bilisən qəlbimi üç şöbəli ox yandırdı Gülməyin ağlamağından məni çox yandırdı Bala ölmüşdü kəənnəh yenə durmurdu qanı Gecədən can besəridi hələ çıxmırdı canı Qozadı əlləri üstə göyə sarı balanı Dedi səbt eylə Xuda qəlbi kəbabın adına Bunu yaz dəftərə qəlb dağlı Rübabın adına Dəmbədəm busə vurur şah balanın üz gözünə Busələr gördü ki, razı eləmir öz-özünə Gördü qan keçməli bir qan deyil yaxdı üzünə Gözvurum anidə birdən lala qan oldu Hüseyn Balası əlləri üstə yarı can oldu Hüseyn Ala bilməz nəfəsin kim kəsilə həncərəsi Xırda seyyid bir için çaldı batıbdır nəfəsi Şəh görübdi ki, qarışdı gözünün ağ-qarası Şənə bax, izzətə bax, gör nə ucaltdı balanı Özü qibleydi qucaqında uzatdı balanı |