Beytul-əhzan naləsi
İmamın (ə) Zeynəbə (s.ə) xitabı
Yüklə 0,94 Mb. Pdf görüntüsü
|
| İmamın (ə) Zeynəbə (s.ə) xitabı
Gəl bacı məni gör nə pərişan edib Əsğər Başdan-ayağa peykərimi qan edib Əsğər Səpdim göyə qanın bir ovc dildə münacat Bu qan da sənindir dedim ey Qaziyil-hacat Qaldı bu nümayişdə aləmlər o zaman mat Meydanda peyəmbərləri heyran edib Əsğər Şeşmahə balam gərçi xədəngə hədəf oldu Fikr etmə bu qan axdı və lakin tələf oldu Bu qandı bizim şiəyə bacı şərəf oldu Çün şiəmizi cənnətə mehman edib Əsğər Yandırdı əgərçi məni bu Babül-həvaic Təzmin elədi nehzətimi ta qala rayic Aldım bir ovuc qandan əcəb yaxşı nətayic Həqqaniyyətimi aləmə elan edib Əsğər Oxlandı balam mən elədim Haqqə təvəkkül İcad elədi məndə vəli ayrı təhəvvül Etdim mən özüm Əsğərə meydanda təvəssül Gördüm ki, böyük müşkülü asan edib Əsğər Səpdim dəmi-məzlumi o dəm sahəti-Həyyə Gərçi yanacaqdır bu müsibətdə Rüqəyyə Bu qanilə nabud olacaq ali-Üməyyə Nuhi-şühədadır bacı tufan edib Əsğər 104 Eşq atəşinə birdən alışdıq ikimiz də Küsməmişdi balam, rəmzi danışdıq ikimiz də Öpdüm dodağın, güldü barışdıq ikimiz də Bax ləblərimə gör nə bacı qan edib Əsğər Mən ağladım amma bacı Əsğər oxa güldü Bu gülməyi yandırdı məni Haqq özü bildi Baxdı üzümə gözləri həsrətlə süzüldü Ruhu pər açıb aləmi geryan edib Əsğər Zəhranı salıb yadıma bu qəlbi-şikəstə Durmurdu qanı Fatimətək əllərim üstə Meydanı dolandım qucağımda məni xəstə Olmadı alan qəlbimi büryan edib Əsğər Aldım su adıyla anasından məni-naşad Etdi məni şərməndə və lakin bacı səyyad Al Əsğəri sən, ver ona, söylə evin abad Din üstə gözəl canını qurban edib Əsğər Zərr aləmi Zərr aləmi mütabiqi “qalu bəla” günü Ovladi-Adəmə yazılan ibtila günü Ərzə verib bəlanı Xuda ibtida günü Kimdir aça bəla ələmin Kərbəla günü 105 Etdi əhatə maxələqi soti-Davəri Bir səs ucaldı, tutdu o dəm bəhr ilən bəri Kimdir ola bəlalara eşqimdə müştəri Alsın, satım bəlanı ona ibtila günü Şərti budur bəlaya ürəkdən bəli deyə Malü-əyal, baş sözünü başdan eyləyə Mən də quram cəzasına ərşimdə mərsiyə Təyin edim yer üstə də hətta əza günü Lazımdı alverdə axər və əvvəlin qoya Eşq üstə barmağın üzüyün, həm əlin qoya Bir qız verəm bu şərt ilə adın gəlin qoya Damad ölə əzaya dönə toy həna günü Ərvahə göstəriblər bəlanın nümunəsin Ta Əsğərin görübdülər əl üstə ölməsin Ərbabi iddia hamısı gizlədib səsin Musa görüb deyil bu qəziyyə əsa günü Gördü Xəlil nəqzi bu peyman olan deyil Bir müşkül əmridir daxi asan olan deyil Bu od bir oddu bir də gülüstan olan deyil Bərdən Səlamidən sovuşub hakəza günü İsa görüb ki, iş sovuşub vəzü-pəndidən Meydanda od çıxır güya səmmi-səməndidən At dırnağı sökür dağıdır bəndi bəndidən Var ölmək ayəsi nə ki, şami-işa günü 106 Kala ağırdı qiyməti ağır bahal idi Asan bir iş deyil satanı Zülcəlal idı Səslər batıbdı bəs deyəsən hammı lal idi İlla Hüseyn səslədi əynəl-bəla günü Ta çıxdı müştəri şəh o qiymətli müsmənə Aldı icazə ərz elədi Həyyi-zülmənə Hər nə bəla mətayi-Xuda vardı sat mənə Mən qaçmaram nə qədri ola rəncü-bəla günü Vəchül-müsalihə bu işə kamilin verim Hər zad Sənindi gərçi, vəli qabilin verim Qimət bu cinsə Əkbərimin bir telin verim Əlbaqisi mənim tələbim ta cəza günü Mənşuri-namədə neçə məhparə yazdılar Ad verdilər Rübab ilə gəhvarə yazdılar Leylanı naqədə səri-bazarə yazdılar Qarət yazıldı bir də qəmü-mübtəla günü Mənşura ki, baxdı Hüseyn bəndi bəndinə Qarət görəndə düşdü təfəkkür kəməndinə Birdən nə gördü, Zeynəb əlin qoydu çiyninə Yəni darıxma mən də varam Kərbəla günü Ərvah ara düşübdü qərəz şurü-həlhələ Ta ki, alan-satan ikisi verdi əl-ələ Bir ya Əli deyiblər iş tapdı feysələ Söz qaldı pərdəli gəlib əhdə vəfa günü 107 Gün qızardıbdı ərsəgəhi sübhidən şaxır Bir seyyidi basıblar daşa, yandırır baxır Gahi dönür o halda bir Əlqəmə baxır Abbas hardasan bu müsibət fəza günü Tək qaldı çün qitalda ol seyyidi kərim Bir lövh nazil etdi ona Rəbbiyəl-əzim Yazmışdı istəsən ölən ənsarı qaytarım Gər meylin olsa əmr elə qaytar dala günü Məşuq nazını gərək aşiq özü bölə Sözdən söz aldı həzrəti aşiq gəlib dilə Min yol əgər öləm diriləm etmərəm gilə Çək imtahana aşiqini hər bəla günü Ərz etmirəm ki, səbridə sərhəddi yıxmışam Ağlar qoyub uşaqları sürətlə çıxmışam Əfkarımı Rüqəyyə pozub çox darıxmışam Ağlatdı xeymədə məni hücbü-həya günü Öz halıma gərəkdi ki, şahid tutam Səni Gül cismimə bu bəsdi sancıblar nizəni Yorğun yıxılmışam bu qoşun daşlayır məni Eşqində səhlidir mənə bu macəra günü Bir lütf olubdu orda gərəkdir onu deyəm Könlün alıb Xudası Hüseynin həmən o dəm Səs gəldi qəm yemə mən özüm də hüseynçiyəm |