D. O‘rinbayeva m. Rahimova

 
KAMALAK JILOSI 
Yomg‘irdan keyin osmonda paydo bo‘lgan kamalak jahondagi jamiki 
ranglarni yettita ipga tortib turganga o‘xshaydi. O‘sha yetti ipni kim yoyib 
yuborsa, u olamni anvoyi gullarga burkaydiganday. 
Odam bolasi borki, u shu ranglardan birini o‘ziniki qilib oladi, butun 
taqdirini, tarjimayi ho1ini, orzu-umidlarini va, nihoyat, olamni shu rang 
orqali ko‘radi. Shu narsa ayonki, tabiat ham shu rang ta’siriga tushib 
qoladi. 
Masalan, men gunafsha rangni yaxshi ko‘raman. Shu rangga ko‘zim 
tushishi bilan butun umrim ko‘z oldimga keladi. Yayrab ketaman. Bunga 

---

50 
sabab, yoshligimda gunafsha rang qog‘ozdan varrak yasab uchirardim. 
Shunisi qiziqarli ediki, ko‘m-ko‘k bahor osmoni bolalar uchirgan anvoyi 
rang varraklarga to‘lib ketardi. Ular orasida mening gunafsha rang 
varragim alohida ajralib turardi. (Said Ahmad) (109 ta so‘z). 
YOMONLIKNING JAZOSI 
Bir kishining Qosim ismli o‘g‘li bor edi. Ota-yu onasining so‘ziga 
kirmasdan har xil yomon ishlarni qilar edi. Bolalar bilan urishib, 
yoqalashib, kiyimlarini yirtib kelar edi. Uyda mehmon uchun asrab 
qo‘ygan taomlarni yegan vaqtda onasi: 
Qosim, o‘g‘lim! Taomni sen yedingmi? – desa, – Men yeganim yo‘q! 
Mushuk yegandir, – der edi. Bora-bora otasining pulini ham o‘g‘irlab 
oladigan bo‘ldi. Otasi bilib: «O‘g‘lim, pulni kim oldi?»-desa, «Onam 
olgandir», – deb onasini o‘g‘ri qilar edi. 
Bir kuni otasi stol ustiga bir tanga qo‘yib o‘zini uxlaganga solib 
yotdi. Qosim kelib, sekin tangani og‘ziga soldi. Shu vaqt otasi uni ushlab 
qolmoqchi bo‘lgan edi, Qosim tangani yutib yubordi. Tanga uning 
halqumiga tiqilib, jon berdi. 
Ey bolalar! Ko‘rdinglarmi, yomonning yomonligi o‘z boshiga yetdi. 
(Abdulla Avloniy) (110 ta so‘z).