oladi;
ikkinchidan, pandnom a buyuk S a ’diy ijodiga xos tengsiz badiiylik
bilan sug‘orilgan; uchinchidan, uning uslubidagi yuksak axloq egasining
d on ish m an d lig i va sam im iyati kishini o ‘ziga to rtib tu ra d i. N asriy
hik oyatlar bilan m e ’yoriy hik m atlar — axloqiy
xulo salarn in g uzviy
bog‘lanib ketganligi esa asarni yana ham o ‘qishli qiladi.
S a ’diy , b ir in c h i n a v b a td a , o d a m la r q iy o fa s id a g i e z g u lik va
yovuzlikning o ‘zaro m unosabatlarini o ch ib beradi.
O ddiy m u o m ala
odobidan tortib, yuksak axloqiy tam oyillargacha ana shu m unosabatlarni
aks ettirishga xizm at qiladi. M u tafak k ir sh o ir in son ax lo q iy lig in i,
ezg u lik n i o ‘z g a la r m a n fa a tin i o ‘z m a n fa a tid a n u s tu n q o ‘y ish d a ,
odam larga qayishishda ko‘radi; ilm iy til bilan aytganda, S a ’diy,
inson
inson u c h u n vosita em as — m aq sad , d eg an g ‘oyani ilgari su radi.
Yovuzliklar ichida u, ayniqsa, yolg‘o n n i qattiq qoralaydi: «Yolg‘on
gapirm oq ham , —
deydi shoir, — xanjar zarbi kabidir: ja ro h a t tuzalsa-
da, izi qoladi»1.
B u ndan ta s h q a ri, S a ’diy k a s h f e tg a n h ik m a tla r h a m o 'z in in g
obrazliligi, falsafiy qudrati va nazokati bilan kishini hayratga soladi.
Quyidagi hikm atga e ’tibo r bering: «G avhar loyga tushsa h a m
aw alg id ek
qim m atbaho, chang osmonga ko‘tarilganda h am qadrsizdir»2. Yoki m ana
bu kichkinagina hikoyatni olib k o ‘raylik:
Dostları ilə paylaş: