Parti değerlendirmeleri-2

İran’a saldırı hazırlıkları ve Türkiye

İran’a yönelik bir emperyalist savaşın ana üssünün Türkiye olacağından en ufak bir kuşku duyulmamalıdır. Aynı şekilde buna ilişkin pazarlıkların şimdiden bağlandığı konusunda da. Eğer bu pazarlıklar bugüne kadar bağlanmamış olsaydı İran’a saldırının bu denli çok sözünün edildiği bir dönemde Türkiye’yi yönetenler üzerinde bir basınç olurdu ve bunun ilk sonuçları da kendini ekonomi üzerinden, daha somut olarak da borsalar üzerinden gösterirdi. Oysa ortada büyük bir sükunet var ve borsalar rekor kırmaya devam ediyor. Zira tümü de Amerikan emperyalizminin elinde aynı zamanda etkili birer siyaset silahı olan finans kurumları Türkiye’ye desteklerini tam olarak sürdürüyorlar. Bütçe ve dış ticaret açıklarını finanse eden ve borç çevrimini kolaylaştıran sıcak paranın İstanbul borsasına akışı da sorunsuz sürüyor. Demek ki pazarlıklar ayrıntıda belki değil ama prensipte kesin olarak bağlanmış durumda.

Türkiye’yi yöneten işbirlikçiler güruhu yakın zamanda güncelleştirdiği “Siyaset Belgesi” üzerinden zaten yolunu bütün açıklığı ile çizmişti. İsrail ile en ileri düzeyde yeniden(409)pekiştirilen ilişkiler ile en üst düzeyde Amerikan heyetleriyle görüşmelerin kamuoyuna yanısıyan havası uygulamanın da bu yönde olduğunu göstermekteydi. Bu konuda ülkeyi yönetenler arasında ciddi herhangi bir sorunun çıkması da beklenmemelidir. İlkin izlenen politika saptanan bir “milli siyaset”in gereği olduğu için ve ikinci olarak, Amerikan desteğini almak ve böylece iktidar yapısındaki konumlarını güçlendirmek için başta ordu ve hükümet olmak üzere tüm işbirlikçiler takımı birbiriyle yarışacağı için. Batılı emperyalistlerin İran politikasında anlaşmış olmaları ise hem manevra olanağı bırakmamakta ve hem de “uluslararası camia” söylemleriyle emperyalizme suç ortaklığını mazur gösterme olanağı sağlamaktadır.

İran’a yönelik vahşi bir emperyalist yıkım savaşının engellenmesi bugün tüm dünya için en önemli ve öncelikli gündem olmak zorundadır. Bu böyle bir savaşın ana üssü olacak bir ülkenin halkı ve devrimcilerini bekleyen görevin olağanüstü anlamına ve önemine de işaret etmektedir. Gecikmeksizin bu sorunu işçilerin ve emekçilerin gündemine sokmak, Türkiye’nin saldırı üssü olarak kullanılacağı bir emperyalist yıkım savaşına karşı toplumda büyük bir duyarlılık yaratmak ve etkili bir muhalefet örgütlemek, devrimcilerin bugün en temel ve en öncelikli görevidir. Bu aynı zamanda elimizdeki sınırlı özgürlükleri ve mevzileri savunmak mücadelesi anlamına da gelecektir. Zira bu çapta bir savaşa yataklık ve suç ortaklığı edecek bir rejim, bu vesileyle bütün bunları ortadan kaldırmak yolunu da tutacaktır.

(Ekim, Sayı: 244, Ocak 2006, Başyazı)(410)