Pavlus'un korintlilere iKİNCİ mektubu

Pavlus’tan

Korintliler’e

İkinci Mektup

PAVLUS’TAN KORİNTLİLER’E

İKİNCİ MEKTUP

Giriş

“Bana göre tüm Kutsal Yazılar içinde Pavlus’un Korintliler’e İkinci Mektubu’ndaki açıklamalarının şeffaflığı emsalsizdir.” – Sadler

I. KUTSAL YAZILAR’DAKİ YERİ

1.Korintliler vaizler tarafından ne kadar çok incelenip öğretilmişse, 2.Korint-liler de o kadar ihmal edilmiştir. Ama bu durum, mektubun önemini azaltmıyor. Çevrilmesindeki zorluklar ve alaylı anlatım tarzı kuşkusuz bu ihmale katkıda bulunmuştur.

2.Korintliler’in oldukça zor bir mektup olduğu açıktır. Birçok ayetin anlamı belirsizdir. Bu konuda birçok açıklama veya yorum vardır: (1) Pavlus birçok hi­civ kullanır, ama bazen tam olarak ne zaman hicvettiğini anlamak zordur. (2) Birçok bölümü tam olarak anlamak için Pavlus'un gezilerine, yoldaşlarının ge­zilerine ve yazdığı mektuplara dair daha çok bilgiye sahip olmamız gerekir. (3) Mektup yoğun bir biçimde kişiseldir ve dolayısıyla kullanılan sözcükler de iç­tendir. Bu konuların anlaşılması zaman zaman oldukça zor olmaktadır.

Ancak zorluklar bizi yıldırmamalıdır. İyi ki bunlar mektubun temel gerçekle­rini değil, sadece ayrıntıları etkiler.

Sonuç olarak şunu söyleyebiliriz: 2.Korintliler çok sevilen ve sık sık alıntı yapılan bir Mektuptur. Bunun neden böyle olduğunu bu kitabı okuduktan sonra daha iyi anlayacaksınız.

II. KİTABIN YAZARI

Hemen hemen hiç kimse 2.Korintliler’in Pavlus tarafından yazıldığını yad­sımamıştır, ancak bazılarının, mektubun bazı yerlerinde “ilaveler” olduğu konu­sunda teorileri vardır. Ne var ki, mektubun bütünlüğü açıktır.

2.Korintliler için Kutsal Kitap’ın dışında bulunan kanıtlar oldukça güçlüdür, ama 1.Korintliler’le ilgili kanıtlar kadar değildir. Romalı Clement hayret uyan­dıracak bir şekilde bundan alıntı yapmaz, ama Polycarp, Irenaeus, İskenderiyeli Clement, Tertullian ve Kpriyan Cyprian alıntı yaparlar. Marcion (Marsiyon) bu mektubu, Pavlus’un mektupları içinde kabul etmiş olduğu on mektuptan üçün­cüsü olarak sıralar. Muratoryan Kanonu’nda yazılmıştır. İ.S. 175’ten sonra 2.Korintliler’le ilgili kanıt çoktur.

Pavlus’un yazarlığına dair Kutsal Kitap’ın özünde bulunan kanıt çok kuv­vetlidir. Bu, Filimun’un dışında Pavlus’un yazdığı en kişisel ve en az kuramsal mektuptur. Elçinin çok küçük kişisel göndermeleri, kişisel özellikleri ve 1.Ko-rintliler, Galatyalılar, Romalılar ve Elçilerin İşleri ile açıkça görülen yakın bağ-lar, Pavlus’un bu mektubu yazdığını belirten geleneksel görüşü destekler. Bi-rinci mektupta evrensel olarak tanınan aynı yazar ve aynı kilise açık bir bi­çimde ortadadır.

III. TARİH

2.Korintliler’in 1.Korintliler’den yaklaşık bir yıl sonra Makedonya’da ya­zılmış olması muhtemeldir (İlk çevirilerden alınan bazı yerler Filipi’yi belirt­mektedir). İ.S. 57 genel olarak kabul gören tarih olmasına karşın, birçokları 55 veya 56’yı seçerken Harnack 53 üzerinde durur.

IV. ÖN OLAYLAR VE KONULAR

2.Korintliler Mektubu’nu bu kadar sevmemizin bir nedeni de oldukça birey­sel olmasıdır. Bu bölümde Pavlus’un yüreğine daha çok yaklaşırız. Rab’bin işinde gösterdiği gayreti biz de hissederiz. Hayattaki en önemli görevin değerine dair bir şeyler yakalarız. Çektiği acıları sırasıyla sessiz bir şaşkınlıkla okuruz. Kendini vicdansızca eleştirenlere verdiği hararetli yanıtları yaşarız. Kısacası, Pavlus bir şekilde yüreğinin gizli köşelerine girmenize izin verir.

Pavlus’un Korint’e yaptığı ilk ziyaret, Elçilerin İşleri 18’de yazılıdır. Bu zi­yaret, Atina’daki Ares tepesinde verdiği meşhur vaazdan hemen sonra gerçekle­şen İkinci Müjdeleme Gezisi’nde gerçekleşir.

Pavlus, Korint’te Priskilla ve Akvila ile birlikte çadırcı olarak çalıştı ve hav­ralarda müjdeyi duyurdu. Silas ile Timoteos, Makedonya’dan gelip en az on se­kiz ay süren bu görevde ona katıldılar (Elç.18:11).

Pavlus, öğretişinin Yahudilerin çoğu tarafından reddedilmesi karşısında di­ğer uluslara gitti. Yahudiler ve diğer uluslar arasında insanların Rab’be geldi­ğini gören Yahudi önderler, elçiyi Ahaya valisi olan Gallio’nun önüne getirdi­ler. Ancak Gallio böyle şeylere yargıçlık yapmayacağını söyleyerek onları mahke-meden kovdu.

Pavlus mahkemeden sonra bir süre daha Korint’te kaldı ve ardından Ken-here’ye, Efes’e gitti. Oradan da Sezariye ve Antakya’ya gitmek için uzun bir yolculuğa çıktı.

Üçüncü Müjdeleme Gezisi’nde Efes’e döndü ve orada iki yıl kaldı. Efestey-ken, Korint’ten gelen bir grup kendisini ziyaret edip birçok konuda öğüt istedi. Bu sorulara yanıt olarak 1.Korintliler yazıldı.

Elçi daha sonra, Korintliler’in, kendisinin yazdığı mektuba, özellikle de gü­nah işleyen bir üyenin disiplini konusundaki kısma nasıl tepki gösterdiklerini merak etti. Böylece Efes’ten ayrılarak Titus’la buluşmayı ümit ettiği Troas’a gitti. Ne var ki buluşma olmayınca Makedonya’ya geçti. Burada bulunurken Titus hem iyi hem de kötü haberlerle geldi. Kutsallar günah işleyen bir kutsalı disiplin altına almışlardı ve bu disiplin, kutsalın ruhsal olarak iyileşmesiyle so­nuçlanmıştı. İyi haber buydu. Ancak inanlılar Yeruşalim’deki yoksul kutsal­lara göndermeyi tasarladıkları parayı göndermemişlerdi. Son olarak Titus, sahte öğ­retmenlerin Korint’te etkili olduklarını, elçinin işini zayıflattıklarını ve onun Mesih’in hizmetkarı olarak yetkisini sorguladıklarını iletti. Kötü haber de buydu­!

Makedonya’dan Korintliler’e İkinci Mektup’un yazılmasına sebep olan ne­denler bunlardı.

Pavlus, Birinci Mektupta bir öğretmen gibi görünürken, İkinci Mektup’ta ki-lise önderi (çoban) rolünü üstlenir. Dikkatle dinlerseniz, bu mektupta, Tanrı’nın halkını gerçekten sevmiş ve onların iyiliği için kendini vermiş olan bu kişinin kalp atışlarını rahatça duyabilirsiniz.

Şimdi bu büyük maceraya başlayalım: Bizler bu “nefes alan” düşünceler ve “yanan” sözler üzerinde çalışırken, Tanrı’nın Kutsal Ruhu’nun bizi aydınlat­ması için dua edelim.