Public Enemy Number One Prodüksiyon Notlari

Jean-François Richet Filmografisi:

2005 Assault on Precinct 13

2001 De L’Amour (All About Love)

1997 Ma 6-T Va Crack-Er

1995 Etat Des Lieux

Senaryo Yazarı Abdel Raouf Dafri Konuşuyor:

“Mesrine için sokakları tiyatro sahnesine çevirmek çok önemliydi. Bu konuda hiçbir bahane kabul edemezdi. Filmin sonunda Clignancourt Meydanının polislerle dolması bu yüzden rastlantı değildir. Mesrine hayatının son sahnesinin görkemli olması için herşeyi hazırlamıştı. Bir gangsterin ölümünün de görkemli olmasını ister gibiydi. Bu onun fantezisiydi. Paris sokaklarında bir gangsterin ölümünün sahnelenmesi onun hayatına da mal olacak olsa herşey görkemli olsun der gibiydi.

Birinci filmde şiddet sahneleri de, insani boyut taşıyan sahneler de tutku doludur. İkinci filmde ise Mesrine’in artık herkesle oynamaya, işinin keyfini çıkartmaya başladığını görürüz.

Jean-François Richet’in hümanizmini, profesyonelliğini severim. İkimiz de aynı altyapıdan geliyoruz. Projelerde gelişip olgunlaştık. Kolay para peşinde değiliz. Her türlü avantaja sahip şekilde dünyaya geldiği halde suç patronu olmaya karar veren bir adamın öyküsü ikimizin de ilgisini çekti. Fransız toplumunun kristalizasyonu olarak tanımlayabileceğimiz Mesrine aracılığıyla onun içerisinde yaşadığı toplumun yapısını kavramaya çalıştım.

60’lı ve 70’li yıllarda herşey bugüne kıyasla daha politikti. Günümüz insanları kredi kartı isterlerken o yılların insanları bir partinin üyelik kartını istiyorlardı. Sağ kanat iktidarları dönemiydi. Herşey daha katı ve düzenliydi. Partizan ve muhafazakar bir toplum vardı. Mesrine işte öyle bir toplumda çılgınca bir koşu yaptı ve hem zenginlerin, hem de yoksulların hayal gücüne heyecan kattı. O dönemin bir polis dedektifi Mesrine için şu yorumu yapıyordu: “Mesrine,pazarlama dehası olan bir gangsterdi.”

Jacques Mesrine rolünde Vincent Cassel

Mesrine kadınları, silahları, bankaları ve zaferleri kazanmayı severdi. Fransa ve Kanada’da 1 Numaralı Halk Düşmanı ilan edilmişti. O dönemin en ünlü gangsteriydi. Sinemayı seviyordu. Kendi hayatını yazarken/kurgularken de filmleri temel aldı. Romantizm ile zalimlik arasında, göz kamaştırıcılık ile trajedi arasında gidip gelen kendi epik destanını yarattı.