İmam Sadiq (ə) buyurur: Allah-taala Davud Peyğəmbərə (ə) vəhy etdi ki, Xəlavənin qızı Ovsun yanına gedib, ona behişt müjdəsi verib, behiştdə onunla birlikdə olacağını söyləsin.
Həzrət Davud (ə) qadının evinə gedib qapısını döydü. Qadın çölə çıxanda Həzrət Davudu (ə) görüb təəccüblə dedi: Nə səbəbə buraya təşrif gətirmisən? Mənim haqqımda vəhy nazil olubmu?
Davud (ə) buyurdu: Bəli.
Qadın dedi: Nə haqdadır?
Davud (ə) buyurdu: Tanrı sənin ustün cəhətlərinə görə barəndə vəhy yolladı.
Qadın dedi: Yox, bəlkə o mən deyiləm. Ya da ki, adı mənim adıma oxşar başqa bir qadın haqqındadır. Çünki mən buna layiq deyiləm.
Davud (ə) buyurdu: O qadın sənsən.
O dedi: And olsun Allaha! Özümdə məni buna layiq edə biləcək bir əməl görmürəm.
Həzrət Davud (ə) buyurdu: Mənə bir az öz yaşayışından danış.
səh:52
1- [1] . Kənzül-ümmal, c. 15, səh. 324, hədis 41237.
2- [2] . Biharül-ənvar, c.100, səh. 235.
Qadın dedi: Mənə gələn hər bir bəlaya, dərdə və müsibətə səbir etdim və indi də səbir edirəm. Hətta bir dəfə də olsa (etiraz edərək) Allahdan onu məndən uzaqlaşdırmasını istəmədim. O, nə zaman istəsə, onu məndən uzaqlaşdırar. Səbir etməyim üçün savab gözləmədim və daim Allaha şükür etdim.
Davud (ə) buyurdu: Elə buna görə də mənimlə behiştdə bir yerdə olacaqsan.
İmam Sadiq (ə) bu rəvayəti nəql edəndən sonra buyurdu: Allah-taala bu dini, yalnız saleh (səbirli) bəndələri üçün göndərdi.(1)
Dostları ilə paylaş: | 
