OVSANAYA DÜŞƏN TİKƏ
Bir peyğəmbər deyif ki, filankəsin bir oğlu olacax, on səkgiz yaşına çatanda onu ilan vıracax. Deyir, oğlu on səkgiz yaşına çatanda kişi fikirrəşir, heç olmasa bunun toyun görüm də. Gətirir, bunu evləndirir. Evləndirir. Gəlin gəlinnih paltarında görür ki, bir dilənçi gəlib, ajdı da, yeməh isdiyir. Pencərəni açır. Özünə gələn gəlinnih yeməyini də, gəlinnih paltarını da verir buna – bu dilənçiyə. Bu yiyir, gedir. İndi gözdüyüllər axı. Kişi bilir ki, bunun oğlu bu gecə ölməlidi, səhərə sağ çıxmamalıdı. Səhər açılır, gəlir. Görür oğlu sağdı. Deyir, ya peyğəmbər, səndə də yalan? Deyir, get döşəyi qaldır. Gedir döşəyi qaldırır. Görür ilan vırnıxır altda. Deyir ki, bu nədi, nə sirrdi? Deyir, bu gecə, gəlin, nə iş görmüsən? Deyir ki, belə-belə də, özümə gələn yeməh payını da yeməmişəm, əynimin paltarını da vermişəm. Deyir, Allaha o qədər xoş getdi, o tikə o qədər avsanıya düşdü ki, o ilanın başına ağrı yolladı, yazdığı talehi geri oxudu. Ona görə oları vırmadı. İlan canıın hayına qaldı.
Dostları ilə paylaş: |
