TALE MƏNƏ GÜLMƏDİ
Molla bir gün ova gedir. Gələndə qavağın kəsillər. Görür ki, boş gəlir. Deer ki, molla, nə vurdun? Deer ki, çox vırmışam, üş dənə dooşan. Deer, birin vurdum, tühlərini qabartdı, birin vurdum, dişlərini ağartdı, birin də vurdum, heç özü bilmədi, birin də vurdum, taleh maa gülmədi. Boş gəliv e.
SƏSİ SABAH ÇIXACAQ
Deyir, biri oğurruğa gedirmiş, oğurruğ eliyirmiş. Biri görüfdü ki, dayna kəsir bışqıynan. Deyiv, ay bala, nə qayrırsan? Kəsən də deyif ki, kamança çalıram. Deyiv, bə nətəər kamança çalırsan ki, səsi çıxmır? Deyir, səhər çıxajax səsi. Yanı oğurruğdu da, hay düşəjəh səhər.
MOLLA VƏ OĞRU
Deyir, Molla Nəsrəddin bir gün səhər duruf kin, bəs qapını açıf, bılların malın, heyvanın yığıf aparıflar. Bı tanış-biliş eşidif gəlillər Mollanın yanına.
Biri deyir:
– Qıfılın yekəsin vureydin, molla adamsan.
O biri deyir:
– Bəs barını hündür tihdireydin.
Biri deyir:
– Qapını dəmir eliyeydin, bərk saxlıyeydin.
Gələn bını günahlandırır. Molla bezif deyir:
– Ə, nolar, heç olmasa, biriniz deyin ki, oğru, qılçan qırıleydi, gəlmiyeydin Mollanın qapısına.
Dostları ilə paylaş: |
