ÇİLƏYƏ DÜŞMƏ
I mətn
Uşax çiliyə düşəndə həmişə bax-bax belə, qıçın belə – bir-birin üsdün aşırır. Tərpənə bilmir. Ata görmiyən bir nəfər kadımmı, kişimi, gedə gərəh dəyirmanın donuzduğu deyirdih biz irəli. Dəyirmanın donuzduğunnan su götürə, ama dalına baxmıya, çərşəmbə günü. Gətirə, o uşağı onun suyuna sala.
Çərşəmbə günü o uşağı xəlbirdəmi, ələhdəmi çıxart, yeddi yolun ayrıjında belə ələyə qoy. Bax belə tutursan, baxıf gülüşələr. Onda o uşağın çiləsi kəsilir.
II mətn
Qırx töhməh, çilə çıxartmax deyəndə elə bil, deyirdilər, qırxlı uşağın üsdünə çiləli adam gəlir, onun çiləsi o uşağı basır, gəzə bilmir, eliyə bilmir. Onu aparırdılar elə bil, mal gələn vaxdı nəsə eliyip kəsirdilər ki, uşax yerisin da malın qabağında. Axşamçağı mala gələn vaxdı çörəh kəsirdilər uşağın qabağında. Nəsə eliyirdilər ki, uşax yerisin, gəzsin, çiləsi çıxsın. Bax belə. Çilə buna deyirdilər. Soora da çörəyi evə gətirmirdilər. Naxırdan gələn adam var haa, bax ona verirdilər, o naxırçıya. Onda uşax yeriyərdi. O vax da çörəyə gedirdi naxırçı. Bir malı bir gün bir çörəyə otarırdı.
III mətn
Çillə kəsən burda Məlhəmdə31 var. Allah hakqı, bax bir kəllədi, oxuyur, tökür suyu qava. Qayıdır onnan soora onu başınnan tökür, əyağınnan tökür, üş yol gedir. O uşağ elə bil ki, ciləsi varsa, orda kəsir, gələn həfdiyəcən yeriyir. Bunnarda hər şey var ey, bax cilə kəsən, tikə keçirən, onnan dünyada sınıxçısı, qırıxçısı hamısı var, hamısı. Yaxşı kətti.
Dostları ilə paylaş: |
