Qarabağ: folklor da bir tariXDİR

İZ EŞŞƏYIN İZİDİ, FƏND GƏLİNİN FƏNDİDİ
Birinin üş gəlini olur. Bu, yaman zalım olur (qaynana). Bu arvat gedir ölü yerinə. Gedəndə kündəni sanıyır, qoyur, gedir. Qa­pıya da un səpir. Gəlinin biri eşşəyi minir, gəlir kündələrdən götü­rür, aparır pişirif yeyillər. Arvat gəlir deyir, iz eşşəyin izidi, fənd gəlinin fəndidi. Bu səfər bunu o ki var döyüllər (gəlinnər arvadı). Arvat ta dili olmur, batır. Elə deyir, lu lu lu lu, lu, lu, lu. Deyir ki, nə deyir? Deyir, deyir ki, böyüh qazanı böyüh gəlinə ver, kiçih qa­zanı da kiçih gəlinə. Çörəh pişirən, xörəh pişirən qazannarı deyir. Onun qəvirsannıxda deyilənə görə əli belə çöldə qalır. Elə deyir, bilmədim nəynən işdiyir, nəynən işdiyir, nəynən işdiyir? O da de­yir, həvəngdəsdəynən işimi elədim, get. Qolun çəkir içəri.
PƏLTƏK QIZ
Pəltəh qızı alıflar, bilmiyiflər pəltəh olduğun. Biləndə bını qavıflar. Deyif ki:

Adınıza dəldim,

Sanınıza dəldim.

Kəmxuda mindim,

Yanınıza dəldim.