Зигмунд Фрейд 1856 йилнинг 6 майида Австриянинг Фрайберг (ҳозирги Чехиянинг Моравия) шаҳарчасида туғилган. 1873 йилда Вена университетининг тиббиёт факультетига ўқишга кирди. 1881 йили Фрейд университетни тугатиб, Мия анатомияси институтида ишлай бошлади ҳамда катта ёшдаги одам ва ҳомила миясининг қиёсий тадқиқотлари билан шуғулланди. 1885 йил Фрейднинг тақдирида бурилиш йили бўлди. У Парижга бориш ва ўша даврнинг энг машҳур неврологларидан бўлган Жан Шарконинг қўлида тўрт ой шогирд-тадқиқотчи бўлиб ишлашга имкон берадиган тадқиқотчилик стипендиясини олишга муваффақ бўлди. 1901-1905 йилларда Фрейд «Кундалик турмуш психопатоло- гияси» (1901), «Сексуал- лилик ҳақида уч эссе» (1905), «Юмор ва унинг онгсизликка муносаба- ти» (1905) каби китобларини нашр қилди. Фрейднинг истерия ва бошқа психик бузилишлар асосида сексуаллилик билан боғлиқ муаммолар ётиши ҳақидаги фикрлари 1896 йилда унинг Вена тиббиёт жамияти аъзолигидан чиқарилишига сабаб бўлди. 80- йилларда Фрейд врач Иозеф Брейер билан ҳамкорлик қила бошлади. Улар истериянинг психологик сабаблари ва бу касаллик терапияси усулларини биргаликда тадқиқ қилишди. Бу иш «Истерияни тадқиқ қилиш» (1895) китобини нашр қилиш билан якунланди. Фрейд таълимотига кўра, шахс психологик ҳаётининг асоси
