Qurani-KƏRİMİN «NÜmunə» TƏFSİRİ Əsasinda 170 sual-cavab tərtib edən: Məhəmməd Azəri

Sual 73:
Ən gözəl səbir hansıdır?
Cavab:
Ayə və hədislərdə möminlər üçün zəruri hesab 
edilən sifətlərdən biri də, səbirdir. Üzücü hadisələr 
qarşısında dözüm göstərib, bədbinliyə qapılmamaq, insan 
şəxsiyyətinin ucalığına bir dəlildir. Oğlu Yusifin qanlı 
köynəyini görən Yəqub, «
Mənə, yalnız tükənməz, 
dözümlü səbir gərəkdir
»
2
 deyir. 
Kiçik gölməçənin suyunu zəif bir külək dalğalandırdığı 
bir halda, əzəmətli Sakit okean tufanlar qarşısında öz 
müvazinətini itirmir. Bəzən insan zahirən dözümlülük 
göstərsə də, danışdığı sözlərdən naşükrlük və səbirsizlik 
duyulur. Lakin həqiqi imana malik insanlar, heç zaman 
sarsılıb, bədbin sözlər danışmırlar. Ən gözəl səbir də elə 
budur.
1
«Səfinətül-bihar», 1-ci cild, səh.596.
2
«Yusif» surəsi, ayə 18.
66

---

Bəs nə üçün Yəqub peyğəmbər oğlu Yusifə görə gözləri 
kor olanadək ağladı? Nə üçün başqalarına ağlamamağı 
tövsiyə edən İslam Peyğəmbəri (s), oğlu İbrahimi itirdiyi 
zaman göz yaşları axıtdı? Həzrət Peyğəmbər (s) bu sualın 
cavabında buyurur: «
Göz ağlayır, qəlb pərişan olur, 
amma dilimə Allahı qəzəbləndirəcək bir söz gəlmir
»
1
. 
İnsanın sinəsikdəki daş yox, qəlbdir. Ağlamaq təbiidir. 
Gözdən yaş gəlməsi yox, Allahı qəzəbləndirəcək söz 
deyilməsi eyibdir.
Sual 74:
Misir padşahı, Yusifə eşq elan etmiş arvadını 
nə üçün cəzalandırmadı?
Cavab:
Qurani-kərimdə buyurulduğu kimi, qardaşları 
Yusifi səhraya aparıb, orada onu bir quyuya atdılar. Yoldan 
keçən karvan əhli Yusifi tapıb, Misir padşahının vəzirinə 
satdı. Nəhayət, padşahın evində yerləşən Yusif, onun 
arvadının xəyanətkar hərəkətləri ilə üzləşdi. Yusifə meyl 
salmış qadın, onu yoldan çıxara bilmədiyini görüb, böhtana 
əl atdı. Lakin Misir padşahı Yusifin günahsızlığını və 
arvadının xəyanətkarlığını gözəl anlayırdı. Bununla belə, 
arvadını cəzalandırmaqdan vaz keçib, Yusifi zindana 
saldırdı.
Padşahın arvadının xəyanətkarlığı bütün ətrafdakılara 
məlum olduğu halda, ixtiyar sahibi olan ərinin onu 
cəzalandırmaması ilk baxışdan təəccüb doğurur. Belə böyük 
bir xəyanət qarşısında Misir padşahı bir cümlə deməklə 
kifayətlənir: «