R. R. Denktaşa bağışlayıram

Adaya yenİdən gəlİşİ

və sİyasİ mübarİZənİn

gərgİnləşməsİ

Bütün bu uğursuzluqlardan sonra Rauf Denktaş yenə də ruhdan düşmür. Kıbrısa qayıtmaq üçün daim yollar axtarır. Nəhayət, 1968-ci ilin 13 Nisanında (aprel) rəsmi yolla adaya dönə bilir. Həmin günləri xatırlayanda deyir:

“O zaman TC Dışişleri Bakanı olan İhsan Sabri Çağlayangil’e veda etmeye gittiğimde, endişelerimi anlattım ve “istiklal ile karşılaşacaksın” dedi. Ona , “Önemi yok, ben halkımı bilirim” cevabını verdim..

Çağlayangil: “Kıbrıs’a gidince, cemaatı parçalayacaksın diye endişe ediyorum” şeklinde konuşuyordu...

Çünkü, Doktor’dan “bu gelirse cemaatı parçalayacak, halk parçalanacak. Katiyyen göndermeyin” diye Ankara’ya mektuplar gelirdi. Bu mektupları, Fevziye Hulisi yazardı ve Doktor mahsusen ne yazdığını göreyim ve Kıbrısa gelmeyeyim diye bana gönderirdi. Bu mektuplar bende hala durmaktadır.

Buna karşı ben Doktor’a tatlı tatlı “Seni kandırıyorlar, aldatıyorlar” diye karşılık veren mektublar yazıyordum.

Bu nedenle Çağlayangil’e “Size bunları söyleten nedenleri bilirim. Çünkü suretleri bende de var. O nedenle ben Kıbrıs’a Doktor’a yardımcı olup halkı birleşdirmeye gidiyorum, parçalamaya değil” diyordum...”

Rauf bəy dediyi kimi də etdi. Xalqı birləşdirmək yolunda əlindən gələni əsirgəmədi.

Rumların 1960-cı il Anayasanı dəyişmə cəhdi, bundan doğan soyqırımları, köçlər Türkləri özünüidarə qurumları yaratmağa sövq etdi. 1967-ci ilin 16 avqustunda yaradılmış Kıbrıs Geçici Türk Yönetimi buna gözəl nümunədir. Bu təşkilata Rauf Denktaş başkan yardımcısı seçilmişdi. Təşkilatın yüksək səviyyədə hazırlanmış 19 maddədən ibarət nizamnaməsi vardı. Sonralar adadakı bütün siyasi partiyalar, ictimai təşkilatlar, iqtisadi qurumlar da bu təşkilata qoşuldular.

Bütün dedi-qodulara, arxadan vurulan zərbələrə baxmayaraq, Denktaş millət və vətən naminə Dr. Küçüklə birlikdə oldu. 1974-cü il soyqırımı, adadakı Türkləri daha qətiyyətlə hərəkətə keçirdi. Soydaşlarının durumunu düzgün qiymətləndirən Rauf bəy, Türklər yaşayan bölgədə müstəqil dövlət yaratmağı planlaşdırır. Amma yaxşı bilir ki, bu heç də asan olmayacaq. İstəyinin reallaşdırılması uğrunda mübarizəsini belə xatırlayır:

“Bağımsızlık adımını atacağımızda, kimseye hiçbirşey söyle­me­den ilk açıldığım kişi Doktor’dur. Ona niyetimi söylediğimde bana: “bu çok böyük bir adımdır... Eğer Türkiye seni destek­lemez ve yarı yolda bırakırsa, halkı mahvedersin... Bunu iyi düşündün mü?” dedi. Kendisine zamanlama ile ilgili değerlen­dirmemi söyledim. Giden TC hükümeti bir şey yapmayacak, gelen bir şey yapmayacak ve oldu bitti ile karşılaşacak... Türk halkı ve kamuoyu hazırdır, basın bizi destekleyecek. Bütün bunları elaltından hazırladığımızı anlattım. Doktor “Evet” demedi... “Hayır” da demedi... “Allah yardımcın olsun” dedi. Doktor’u bilen bir kişi olarak bu yanıtının: “Bu işi yap, Eğer başarırsan, seninle beraberim... Başarmazsan, canına okurum” anlamına geldiğini gayet iyi anladım...

Bu nedenle, konuyu ikinci açtığım arkadaş olan Nejat Konuk’u sürekli olarak, Doktor’u beslemeye memur ettim diye bilirim. Konuk’a “devamlı Doktor’un yanında bulun, fikrin Doğru olduğunu telkin et, birileri onu şaşırtmasın ve konu zamanından evvelde duyulmasın diyordum”...

Doktor’un bağımsızlık olayında yanımızda olmasını istememizin nedeni, 1941’den beri, birlikte yaşadığımız bir tarih vardı. Doktor’u yanımızda tutmak hem ona karşı bir borcun ödenmesi, “Senin eserin” demek suretiyle onu onore etmek... dolayısıyla halkın onun liderliğinde verdiği mücadeleyi onore etmek ve aynı zamanda, önümüze çıkabilecek böyük bir engeli de pasifize etmek düşüncesiydi.”

Kıbrıs Türk Federe Devleti Kurucu Məclisi 1975-ci il24 Şubatda (fevral) ilk birləşməni yapmış və ilk üyələrinin and içməsilə görəvinə başlamışdı. Kurucu Məclis başkanlığına Rauf Denktaş, ikinci başkanlığa isə Necdet Önel gətirilmişdir. Əski cumhurbaşkanı yardımçısı Dr.Küçük Kurucu Məclis çalışma­larına qatılmamışdır. Sonrakı aylarda bir çox partiyalar, ictimai təşkilatlar Kurucu Məclisə üzv olmuşlar. 1978-ci il 8 Haziranda xalq oylamasında oybirliyi ilə onaylanan Kıbrıs Türk Federe Devleti Anayasasından sonra 1976-cı il 20 Haziranda yapılan ilk əsas seçimlər sonunda Dövlət Bakanlığına Rauf Raif Denktaş seçilmişdi.

Azadlıq, müstəqillik heç də asan, rahat qazanılmır. Bu yol toqquşmalardan, savaşlardan, çətinliklərdən keçir. Savaşlar, qovğalar həmişə Azadlıq istəyənlə vermək istəməyən arasında olmur. Bu yolun yolçuları arasında fikir ayrılıqları, qovğalar çox vaxt işə zərər verir. Xatirələrdə Kuzey Kıbrısda bağımsızlıq elan ediləcəyi toplantıda bir karğaşa olduğu və bağımsızlık düşüncə­sinə rəy verməyəcəyi gözlənənlərə təzyiq göstərildiyi söylənilir. Rauf Denktaş bu fikri rədd edərək həmin axşamı – 14 Kasım axşamını belə xatırlayır: “Baskı ve tehdid iddiası ortaya atanlar yalan söylerler. Biz, bu kararla “kararlılığımızı” ortaya koyduk. Çünkü bizim için bu yoldan başka çıkar yolu kalmamıştı. Olduğumuz yerde kalmış olsaydık, Rum’un dünyaya karşı yürüttüğü “Kıbrıs benimdir ve Kıbrıs Cumhuriyeti benim” iddiası artık inkar edilemeyecek bir şekilde kalacaktı...

Şimdi ise, Kıbrıs Cumhuriyeti denilen bir Cumhuriyetin yanında tanınmayan bir ikinci Cumhuriyetin varlığı vardır ve konuşulmaktadır. “Tanımıyoruz” dediklerinde, “varsın, ama tanı­mıyoruz” anlamına geliyor.. Varlığımız tanınıyor, ama siyasi tanıma yoktur...

Önemli olan bu yola çıkmaktır. Yıllarca bu yolda değildik ve işte o yola çıktık. Ama bu meramı anlatmak da güç oldu. Bu nedenle, bu kararda olduğumuzu ve bunu yapmak gerektiğini duyduğumuzu ben kendi inandığım arkadaşlarıma söyledim. O inandığım arkadaşların da, siyasi partilerde inandıkları arkadaşları vardı. İşte onların kanalıyla partilerde bir hücre çalışması yaptık...

14 Kasım akşamı yedik, içtik ve gece yarısına Doğru kendilerine konuyu açtım. “Şimdi niçin bu yemeği yediğimizi size söyleyeyim” diyerek konuşmaya başladım...

Rumların tutumu ve bizim o günkü durumda kalmamız halinde, katiyen bir hak kazanamayacağımızı ve bu adımı atmamız gerektiğini, zamanlama açısından ise en uygun zamanın olduğunu anlattım ve “ne dersiniz” diye sordum.

UBP (Ulusal Birlik Partisi) kanadı olumlu yanıt verdi. TKP (Toplumcu Kurtuluş Partisi) ve CTP (Cumhuriyetci Türk Partisi) “Türkiye ne der” diye sordular. Onlara, “Siz bize bu güne kadar Türkiye’ye sormadan bir iş yapmayız diye kızıyorsunuz. Şahsiyetsiz diyorsunuz. Biz size ve Türkiye’ye şahsiyetimizi gösteriyoruz. Bu zamanlama nedeniyle Türkiye bizi durdurama­yacak. Dolayısıyla Türkiye’den bize bir zarar gelmeyecek ve Türkiye’ye de zarar gelmeyecek” dedim.

Baktım, CTP kanadı ve TKP’den, özellikle Alpay Durduran yine itiraz ediyorlar. Bunun öçerine vaktın geç olduğunu söyleyerek “Karar verilmiştir, gerekli çoğunluk vardır ve yarın bunu demokratik bir şekilde oylayacağız. Sabah saat 08.00’de Meclise buyurun. Oylamada iştirak edersiniz, etmezsiniz, bu size kalmış bir şey. İster leyhe, ister aleyhe oy verirsiniz. Bu bir tarihi olaydır. Ve bir tarihi gerçek olarak kayıtlara geçecektir. Bu arada size sadece birşey söyleyeceğim. Cumhuriyet kurmak için biz bir yerlere boynumuzu uzatacağız ve Cumhuriyetin kurulmaması için oy kullanırsanız biliniz ki, siyasi hayata devam edemezsiniz. Yani, Cumhuriyeti istemeyen bir parti, kurulmuş olan o Cumhuriyetin içinde parti olmaya devam edemez. Bunu bilmenizde yarar var” dedim...

Bizi her şeyi Elçiliğe sormakla itham edenler bu kez “Elçiliğe telefon edip soralım” dediler... Onlara dedim ki, “Emeğiniz boşa gider, Çünkü saat 20.00’den itibaren tüm KKTC telefonları içe ve dışa kapatılmıştır...” Çünkü biz Telekomünikasyon müdürü Tuğrul Hilmi’yi de Hücreye almıştık ve o da sorumluluk altına girerek bu işi yaptı. “Elçiliğin de mi?”- “Elçiliğin de!”, “Kolordu’nun da mı?” - “Kolordu’nun da! Hepsi kesilecek dendi ve öyle yapıldı...”