Rahim taş asosyal komedya tiyatro oyunlari iÇİndekiler tiyatro oyunlari
Yüklə 1,11 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Dekor
- SUBAR DAĞI EFSANESİ (İkinci Perde)
SUBAR DAĞI EFSANESİ Oyun 2 Perde Kişiler Aksakal (60 yaşlarında) Muhtar Balabey (50 yaşlarında) Kerem (20 yaşlarında) Kamber (20 yaşlarında) Ferhat (20 yaşlarında) Mecnun (20 yaşlarında) Aslı (20 yaşlarında) Arzu (20 yaşlarında) Şirin (20 yaşlarında) Leyla (20 yaşlarında) Korucu Yusuf (30 yaşlarında) Korucu Mirza (40 yaşlarında)
FERHAT – (Kısık bir sesle) Balabey amca, öyle bir uyku bastırmıştı ki, sızıp kalmışsız. MUHTAR BALABEY - Hepiniz birden mi sızdınız, içki mi içtiniz, sarhoş musunuz? Hayvanların mahvettiği ekinlerin bedelini ekin sahiplerine ödemek üzere yevmiyelerinizden keseceğim, tekrarında işinize son vereceğim, istediğiniz sendikaya başvurun. (Meydandan ayrılır. Köylüler de çobanlara söyleye söylene Muhtar Balabey’ in arkasından dağılırlar.) FERHAT – En az iki danam gitti. Alacağın olsun senin Korucu Mirza, ne vardı sanki uyandırsaydın. MECNUN – Benim de en az dört kuzu gitti. KEREM – Bir düve ile kurtarsam iyi. KAMBER - (Kızlar ellerinde çamaşır dolu sepetlerle sahnede görülür. Kamber’in gözü bu dört güzel kıza takılır. Hemen ıslık çalmaya başlar.) Fiyuuuu fiyuuuuuuu (Diğerleri Kamber’e dönerler, Kamber kaş göz işaretleriyle kızları gösterir. Birden hepsi ıslık çalmaya başlar. “fiyuuuu, fiyu da fiyu fiyu”) Islık faslı bittikten sonra Kamber diğerlerine sorar) Bu kızlar bu köyün kızı mı, yoksa misafir mi gelmişler? FERHAT – Nerden bilelim. Biz garipler, sabah bir gün doğmadan çıkıyoruz dağa bayıra, gece karanlıkta geliyoruz. Ne bayramımız var, ne tatilimiz. KEREM – (Kızların önüne geçer) Kızlar hele söyleyin adınız nedir, kimin kızısınız? ASLI – (Gülümseyerek) Ben Aslı, bu Arzu, bu Şirin, bu da Leyla. KEREM - Benim adım da Kerem, Bu Kamber, bu Ferhat, bu da Mecnun. ARZU - Bizi oyalamayın çok çamaşır var yıkanacak, dereye gidiyoruz. Çekil önümüzden (sahneyi terk ederler. Çobanlar kızların arkasından biraz baktıktan sora “fiyuuuuu, fiyu de fiyu fiyu” diye diye ağılın duvarının dibine çömelirler.) KEREM - Allah önce bu ıslığı icat edenden, sonra ıslığı çalandan, sonra koruya giren hayvanlardan, sonra korucu Mirza ile Yusuf’tan razı olsun. Onlar olmasaydı biz bu kızları nasıl görecektik. Diğerleri de başlarını sallayarak Kerem’i onaylıyorlar. Sonra aralarında konuşmaya başlıyorlar.) FERHAT - Biz dört genç, onlar dört kız, hangisi hangimizin olacak? Ben Arzu’ya göz koydum. KAMBER – Öyle olmaz, en iyisi kura çekelim. FERHAT – Benimle Arzu’yu dâhil etmeyin, üçünüz kura çekin KEREM – Ferhat mızıkçılık etme, en iyisi kura çekmek, kimin payına kim düşerse razı olur. MECNUN –Peeh, sanki kurban hissesi mi bölüşüyorsunuz? KAMBER – Ne yapalım, facebook da icat edilmedi ki, arkadaş ekleyelim, dürtelim, hangimizi hangisi kabul ederse razı olalım, kura çekmekten başka çaremiz mi var. KEREM – Facebook nedir? KAMBER _ Ne bileyim ya, ileride bir sosyal paylaşım sitesi kurulacak, rüyamda görmüştüm. KEREM – Sosyal paylaşım sitesi, hımm, sos’unu insanlar, yal’ını da hayvanlar mı paylaşacak? FERHAT – Ya bir konuşmayın getirin kura çekelim, ben heyecanlanıyorum. MECNUN - (Mecnun dört tane çöp tutar elinde, üçü kısa biri uzun.) Uzun çöpü çeken Aslı’ya talip olacak. (Kerem ilk çekişte uzun çöpü bulur. Sonra üç çöp daha tutar Mecnun, ikisi kısa biri uzun.) Uzun çöpü çeken Arzu’ya talip olacak. (Uzun çöpü Kamber çeker, çok sevinir. Ferhat buna bozulur.) Uzun çöpü çeken Leyla’ya talip olacak. (Uzun çöpü Ferhat çeker) Ferhat, sen iri yarısın. Şirin bana bir numara büyük gelir. yıkasam da çekmez, gel değişelim” FERHAT – (Gülerek) Daha iyi ya seneye de seversin. (Mecnun’un surat astığını görünce) Tamam ya, seni mi kıracağım. (Çobanlar kızları paylaştırdıktan sonra kızların geldiğini görürler. Kızlar çobanların önünden gülerek ve yavaş yavaş geçerler.) KEREM – (Arkadaşlarına döner ve kısık bir sesle) Gelin kızlara mani söyleyelim. (Diğerleri de kabul ediyor ve başlıyorlar koro halinde mani söylemeye.) ÇOBANLAR - Mal goyun girif goruğa Yeyif tüşüfler dırığa Kök köke arık arığa Yazılarsa ne ey olar (Maniyi duyan kızlar durur ve çobanlara dönerek mani ile cevap verirler.) KIZLAR - Şeleye vurduk paltarı Deyin kimdi kimin yarı Bir kişiye bir de garı Yazılarsa ne ey olar
Gelmezsen olaram verem Anamı size gönderem Mana gesen ne ey olar ASLI - Men Aslı’yam sen de Kerem Alarsan sana gelerem Yohsa derdinnen ölerem Meni alsan ne ey olar KAMBER - Gözüm tüşüftü Arzu’ya Gederem goyun guzuya Gorhorom bu iş uzuya Mana gelsen ne ey olar ARZU - Men Arzu’yam sen de Kamber Sen üzünü mana dönder Ananı da bize gönder Meni alsan ne ey olar FERHAT - Sen Şirin’sen men de Ferhat Sevif işledim gabahat Ettirerem seni rahat Mana gelsen ne ey olar ŞİRİN - Sen Ferhat’san men de Şirin Sevdin ya bin olsun birin Gözümnen akıtma irin Meni alsan ne ey olar MECNUN - Sen Leyla’san men de Mecnun Kirini ey yıka yunun Sevdim neresi suç bunun Mana gelsen ne ey olar LEYLA - Sen Mecnun’san men de Leyla İki kalbe her yer yayla Çalarsan sen mana layla Meni alsan ne ey olar (Sahne karartılır. Işık Aksakal’ın üzerindedir.) AKSAKAL - Çobanlar daha sonra kızları görmek için hayvanları sık sık koruya sokar, korucular gelip hayvanları alıp ağıla kapatırlar, Muhtar Balabey ceza olarak çobanların yevmiyesini keser. Çerçi geldiğin de çobanlar, sevdikleri kızlara, tarak alır, ayna alır, toka alır, hayvanların boynuzlarına takarak kızlara gönderirler. Kızlar da bazen damların üzerine çıkıp aynaları güneşe tutup çobanlarla haberleşirler. Aynanın yansımalarına “gece otluğun dibinde, evlerin arkasında, tenhalarda menhalarda buluşalım” şeklinde anlam yüklerler. Gece el ayak çekildikten sonra kızlar, keçe parçasına yağ sürüp havlamasın diye köpeklere verir, köpek keçeyi kemirmekle meşgul iken onlarda sevdikleriyle buluşup, konuşup, koklaşırlar. Bu buluşmalar sırasında âşıklar birbirlerine mani de dizerler. Bir gün yine köye gelen çerçiden aldıkları hediyeleri kendileri vermek ister ve gece olunca tenhada buluşurlar. (Işık sahnenin bir köşesinde çömelmiş Kerem ile Aslı’nın üzerindedir.)
Kerem Aslı’ynan sevine Elini sok hele civime Gör sana ne getimişem ASLI - Oy Kerem yanık Kerem Men senin için ölerem Sen çağır gene gelerem De hele ne getirifsen KEREM - Oy Aslı gözel Aslı Üreğim sensiz çok paslı Gelmezsen olaram yaslı Gör sana ne getimişem ASLI - (Elini Kerem’in cebine sokar, bir bakar ki kâğıt mendil. Bir tanesini çıkarır burnunu siler.) Ayyy Kerem ne güzel, kendinden işlemeli, götürüp bundan dantel örneği yapayım çeyizimiz için. (Kerem sırıtarak sarılır Aslı’ya.) (Işık sahnenin bir köşesinde çömelmiş Kamber ile Arzu’nun üzerindedir.) KAMBER - Oy Arzu’m gözel Arzu’m Gurvan sana goyun guzum Sensen aşımdaki duzum Seni ele severem ki ARZU - Oy Kamber yahşı Kamber Sen ol mana hep çember Gurvan sana anam gülember De göröm nece sevirsen KAMBER - Sarsah kimi yeriyerem Şaşırdıf un eliyerem Arzu diye meliyerem Seni ele severem ki ARZU – (Kamber’i kucaklar, Kamber Arzu’ya gazete kağıdına sarılı bir paket verir, Arzu açar) Oyy sabun, hem de kokulu. Saçlarımı bununla yıkarım koklarsın sen de. (Işık sahnenin bir köşesinde çömelmiş Ferhat ile Şirin’in üzerindedir.) FERHAT - Oy Şirin gözel Şirin Gelbimdi hep senin yerin İç çekerem derin derin Seni bir gün görmüyende ŞİRİN - Oy Ferhat yaraşığım Al yeşil oyun aşığım Sen yokken çok garışığım Seni bir gün görmeyende FERHAT - Çerçi yolu gözdüyörem Yamaçdarı düzdüyörem Ele de çok özdüyörem Seni bir gün görmüyende (Sırıtarak kucaklaşırlar. O sırada Ferhat cebinden bir paket çıkarır Şirin’e verir.) ŞİRİN - Bu nedir Ferhat? FERHAT – Buna kadın pedi diyorlarmış, bak oku üstüne ne yazıyor.
(Işık sahnenin bir köşesinde çömelmiş Mecnun ile Leyla’nın üzerindedir.) MECNUN (Mecnun diğerleri gibi mani dizemiyor, o yüzden Âşık Sabri’den bir iki dörtlük söylüyor.)
Hele behliyersen ay günü gara Sen bilersen menüm derdim az döğül Bir de ehliyersen ay günü gara LEYLA - (Leyla da Âşık Sabri’den bir iki dörtlükle cevap verir. ) Sen de meni kimi sevda derdinnen Her gün ağlıyırsan ay günü gara Abu revan olmuş çeşmimin yaşı Coşuf çağlıyırsan ay günü gara MECNUN - O cavan vahtımnan seni görmüştüm İncitmiştim hetirini gırmıştım Sahla diye bir yediyar vermiştim Hele sahlıyersen ay günü gara LEYLA - Ne zaman ki sevdin sevaf elledin Sanki beytullahı tavaf elledin Yandırdın gönlümü kevaf elledin Hele dağlıyırsan ay günü gara MECNUN - Yandım sana âşık olannan sora Arzum gıyamata galannan sora Yazık bu mejnunun ölennen sora Geler yohluyarsan ay günü gara LEYLA - (Leyla’nın gözleri dolar, Mecnun’a kızarak) Hayır söyle Mecnun’um, ne o öyle ölümden falan söz etmek. MECNUN - Tamam, tamam ( Kucaklaşırlar. Sahne kararır.) SUBAR DAĞI EFSANESİ (İkinci Perde) (Sahne aydınlandığında kızlar elerlinde çamaşır dolu leğenle sahnede yürümektedir.) AKSAKAL – (Elinde asası, tepeden tırnağa kefen gibi beyaz bir elbise, sakalları göbeğine kadar uzamış bu aksakallı yaşlı adam kızlara doğru bir iki adım atınca kızlar korkup çamaşır dövdükleri sopaları ellerine alıp kılıç gibi tutarak, savunma pozisyonuna geçerler.). Korkmayın kızlar, benden korkmayın, ben ermişim, günlerdir sizi gözlüyorum, o çobanlarla kırıştırıyorsunuz ama onlardan size hayır gelmez, sizi uyarmak için geldim. Bu benim ermişlik görevimdir. Siz asıl onlardan korkun, başınıza gelmedik bela bırakmayacaklar. (Kızlar adama kızgın bir şekilde bakarlar.) ASLI - Yürü git be moruk, senin gibi ermiş mi olur, ermiş dediğin sevenleri kavuşturur. AKSAKAL - Ben sizin bildiğiniz ermişlerden değilim, ezberlerinizi bozacağım. (Kızlar ellerindeki sopalarla adamı kovalamak için üstüne yürürler, aksakal geri geri giderek duvara yaslanır ve üzerine sopayla gelen kızlara asasını sallamaya başlar. O sırada Fiyu fiyu şeklinde ıslık sesleri ile birlikte çobanlar sahneye gelir. Hiçbir şey sorup soruşturmadan sırtını duvara yaslamış olan aksakala ellerindeki kamçılarla vurmaya başlarlar.) Durun yapmayın. (Çobanlar vurmaya devam ederler. Aksakal ayaklarının dibine yığılıp kalır.) KAMBER - (Kızlara) Bu moruk size bir şey yaptı mı? ARZU – (Sırıtarak) Bir şey yapacak hali mi var ki. (Hep birlikte gülüşürler.) Ama bu çobanlardan size yar olmaz, hem sizin hem de kendi başlarını yakacaklar, o yüzden bu sevdadan vazgeçin dedi. (Çobanlar, hoşlarına gitmeyen bu sözleri söyledi diye daha bir hiddetlenip tekrar üstüne yürürler, aksakal yerinden asasına tutunarak doğrulmuş ve uzaklaşmaya başlamıştır. Bu kez çobanlar aksakalın arkasından alaycı bir şekilde maniler dizmeye başlıyorlar.) ÇOBANLAR - İncisende sözün düzünü diyejih Ecaip heyvannara benziyirsen KEREM - Ağzını da afiyete açıf gelifsen Gözderin gene portdatıf gelifsen Sanki cehennemden gaçıf gelifsen Cinnere gokgannara benziyirsen Ecayip heyvannara benziyersen KAMBER - Ay kişi ezilif, bükülörsen Yarpah kimi dallardan tökülörsen
FERHAT - Sakgal goyuf iş görörem sanersen Sevennerin arasına girersen İndi bele sürüne sürüne gedersen Gara soğulcannara benziyersen Ecayip heyvannara benziyersen MECNUN - Senin başın bedende işgencedi Gırahdan bahanlara eylencedi Boynun böyük bedeninse incedi Nahışdı fincannara benziyersen Ecayip heyvannara benziyersen AKSAKAL – (Çobanların hem dövmelerine hem de böyle alay etmelerine çok sinirlenir.) Siz görürsünüz, siz görürsünüz. (Diye diye söylenerek uzaklaşır. Kızlar da aynen çobanlar gibi maniler dizerek eğlenmeye devam ederler.) ASLI - Ne varsa üstüme mırıllıyersen Sanki pas tutufsan cırıllıyersen Sesin de çıhmer ki hırıllıyersen Ceyn gezen tarzannara benziyersen Ecayip heyvannara benziyersen ARZU - Samanlıhta senin olmor ki tayın Gedif de bir halın galıf vayvayın Aşşağıya doğru süzülüf suyun Siydiyhli yorğannara benziyersen Ecayip heyvannara benziyirsen ŞİRİN - Ferhat vurdu gollarını garartdı Kerem vurdu üreyini daraltdı Gember vurdu gözderini morartdı Solmuş patlıcannara benziyirsen Ecayip heyvannara benziyirsen LEYLA - Özüne yol elledin ovayı dağı Nasıl da gaçersen yedin dayağı Ay kişi unuttun burda papağı Gapahsız gazannara benziyersen Ecayip heyvannara benziyersen AKSAKAL – (Aksakal bu manileri duydukça daha da sinirlenir, sanki enerji içeceği içmiş gibi bir hışımla geri dönerek âşıkların yanına gelir.) Sizi hiç gülmeyesiniz, bahtınız hep kara olsun. (diye beddua ederek asasıyla çobanlara bunlara vurmaya başlar. Sopayı yiyen çobanlar arkalarına bile bakmadan kaçarlar. Aksakal kızlara döner.) Haram olsun babanızın size yedirdiği ekmek, haydi ermiş olduğuma inanmadınız, yaşlılara böyle mi davranılır? Bakın sopayı yiyince sizi nasıl bırakıp kaçtılar. Ben size boşuna mı dedim bunlardan size hayır gelmez. Neyse artık kendiniz ettiniz kendiniz bulacaksınız. Ben de sizi birbirinize yar edersem bana da ermiş demesinler, ermemiş desinler, ne derlerse desinler. Siz şimdi görürsünüz. (Bağırarak) Muhtaaaaaar, Balabeeeeey, gel hele gel. LEYLA – Kurbanın olayım yapma ermişim, çağırma babamı, öldürür beni. AKSAKAL – Artık bana değil, babana yalvar. (Muhtar Aksakal’ın yanına gelir.) MUHTAR BALABEY – Ne var amca, niye çağırdın beni, kimsin sen? AKSAKAL – Benim kim olduğumu boşver sen. Bu kızlar var ya, bu kızlar, dereye çamaşır yıkama ayağına yatıp çobanlarla kırıştırıyorlar. MUHTAR BALABEY – Neeeeeee, vay şırfıntılar (Kızgın bir halde kızı Leyla’nın üzerine yürür, kızların hepsi çamaşır leğenlerini bırakıp kaçar. Muhtar Balabey Aksakal’a döner) Ne yapalım dede, de hele? AKSAKAL - Kızları artık dereye göndermeyin. Ama bu çobanları da kızlardan el çekmesi için iyi bir pataklamak gerek. Siz kızların elbiselerini giyip dereye gidiyormuş gibi yapın, onlar sizi görünce mutlaka yanınıza gelecekler, o zaman bir güzel döversiniz. MUHTAR BALABEY – Bak bu iyi fikir. (Kızların çamaşır leğenlerini karıştırır ve entari hırka bulurlar.) Hadi Mirza, Yusuf, şunları giyin. Üç kişiyiz dede, bunu da sen giy dört olalım. (Aksakal’ a da bir hırka ve etek verir ve hep birlikte duvar dibinde giyinirler.) YUSUF – Muhtar amca kadınlık sana hiç yakışmıyor ama Mirza abi süper olmuş (Gülüşürler) MİRZA – Saçma saçma konuşma. (Yusuf ve diğeri de kıyafeti giyer. Kızların leğenlerini de kollarının altına alıp sahnede tur atmaya başlarlar. Çobanlar kızların adını söyleyerek ağır çekimle sahneye gelirler. Gelir gelmez kızların elbiselerini giyen aksakal, muhtar ve korucuların hışmına uğrarlar.) MUHTAR BALABEY – (Bir yandan rastgele vurur bir yandan konuşur.) Demek Leyla ha, al sana Leyla, al sana Arzu, al sana Şirin, al sana Aslı. Vurun ulan bu şerefsizlere. Daha hızlı vurun. Bir daha kızların adlarını bile ağızlarına almayacaklarına tövbe edinceye kadar vurun. (Mirza, Yusuf ve Aksakal çobanlara vurmaktadır. Çobanlar ah, of, yandım anam çığlıkları atarlar.) Bir daha yaklaşacak mısınız ulan kızlara? ÇOBANLAR – Tövbe Muhtar amca, tövbe. MUHTAR BALABEY – Defolun gidin şimdi. (Koruculara döner) Sizin de gözünüz kulağınız açık olsun. Bu serseriler bir densizlik etmesin. (Birlikte sahneyi terk ederler. Çobanlar yığılıp kalmıştır oldukları yerde. Aksakal üstündeki kız elbiselerini çıkarıp bunlara yaklaşır.) AKSAKAL - Hele bunlar sizin iyi günlerinizdir, daha göreceksiniz başınıza neler getireceğim. (der ve asasıyla hepsine birer tane vurur. Sahne karartılır.) (Sahne aydınlandığında Aksakal kendi kendine konuşmaktadır.) AKSAKAL – Böyle iyi olmadı ya, canım sıkılmaya başladı. Muhtar Balabey kızların dışarı çıkmalarını yasakladı. Çobanların gözü derede kaldı. Ne görüşebiliyorlar ne de haberleşebiliyorlar. Bunlara bir iyilik yapayım ben. Böylece can sıkıntısından da kurtulurum belki. (Islık çalar, çobanlar sahneye gelir.) Kızlar kara sevda hastalığına yakalanır, günden güne eriyorlar, siz de sürülerin peşinde sersem sersem dolanıyorsunuz. Sevda böyle bir şey işte. KAMBER - Hayvanlar koruya girmiş, kurt kapmış, umurumuzda olmadı hiç. Her defasında koruculardan dayak yedik, ama canımız hiç acımadı. FERHAT - Hangi ağrı kalp ağrısından daha beterdir ki? AKSAKAL – Tamam duygu sömürüsü yapmayın. Mektup yazın, kızlara götüreyim, biraz da size postacılık yapayım. KEREM – Doğru mu söylüyorsun dedem can? Gerçekten yapacak mısın postacılığı, yoksa kafa mı buluyorsun bizimle? AKSAKAL – Ermişin ağzınnan laf bir kere çıkar. MECNUN – Biz seni yanlış tanıdık. İncittik. Hepimiz adına özür diliyorum senden can dedem. Bizi affet. AKSAKAL – Tamam, hadi yazmaya başlayın, fikrimi değiştirmeden.(Aksakal küçük bir not defteri çıkarıp çabanlara birer sayfa koparıp kalemle birlikte verir.) Bakın tedarikli gelmişim sırf sizin için. (Çobanlar kağıtlara yazmaya başlar.) Hadi çabuk olun destan yazmayın. (Çobanlar kağıtları katlayıp Aksakal’a verirler. Aksakal sahneyi terk eder.) KAMBER – Ne yazdınız, hele söylesenize? KEREM – Sen başla o zaman.
Tiken mana galsın gül senin olsun Şirinnik doldurdum his bohçasına Arı mana galsın bal senin olsun Ağ göyerçin seni gönlüme aldım Genedine renk renk umut bağladım Sonunda uçurtdum yad ele saldım Hesret mana galsın yol senin olsun FERHAT - Umut yollarında sen ol yeriyen Mutluluk dalıncak meni sürüyen Güneşte sararıf suda çürüyen Yarpak mana galsın dal senin olsun KEREM - Başına yapem men yıldızdardan taç Yeter ki gelbini birce mana aç Üzüme dolansın o gapgara saç Zülüf mana galsın tel senin olsun MECNUN - Gülüşün yayılsın hep gülsün üzün Mutluluknan mest ol yok olsun hüzün Üreğime tüşer senin her sözün Ağız mana galsın dil senin olsun AKSAKAL – (Elinde dört ayrı kağıt ile sahnede görünür.) Postacı geldiiii. Hadi gene iyisiniz. Alın mektuplarınızı. Sararıp samana, incelip ipliğe dönen kızların, mektupları aldıklarında yüzleri çiçek açtı. Çünkü kızların iyileşmesi onları çok sevindirir. Baba yüreği işte. O ki kızlar çobanları, çobanlar da kızları böylesine seviyor, gelip istesinler, çocukları evlendirelim dedi Muhtar. (Çobanlar mektup okumaya dalmışlar, Aksakal’ı duymazlar.) Heeeey size diyorum. Neyse okuyun mektuplarınızı. KAMBER – Bakın Arzu’m ne yazmış. Geyfeler içilif fallar bakılıf Gözel üreğine aklım takılıf Sevgiliye gider ucu yakılıf Name mana galsın pul senin olsun FERHAT – Şirin’im canım benim, döktürmüş. Aşkın tuşu bile yahşıymış meğer Sevgiliye yaşlar tökmeye değer Sarılarsan bir gün sıkıca eğer Beden mana galsın gol senin olsun
Mutluluğu mana sensin sağlıyan Menem daldeylerde sensiz ağlıyan Gaynağından akıf sana çağlıyan Dere mana galsın göl senin olsun
Gözlerin ruhuma ışıklar saçsın Bulutlar değmesin gönlün gül açsın Sen çöl ortasına gelen baharsın Ataş mana kalsın yel senin olsun
FERHAT – Ermiş dede, can dede, gidelim kızları bize sen iste. (Aksakal düşünür.) KAMBER – Hadi kabul et can dede, elini ayağını öpeyim. (Eteğini öpmeye çalışır.) MECNUN – Artık bizi de affettiğini göster can dede. KEREM – En büyük dede, bizim dede, en büyük dede, bizim dede (Çobanlar Aksakal’ı omuzlarına alır.) AKSAKAL – Tamam, tamam, indirin, atıp tuttukça içim dışıma çıktı, indirin yere. Gidip isteyeyim kızları size. (Mani söylemeye başlarlar.) Pitmer ki dünyada yaşam telaşı Her yere yetişmek elliyer şaşı Damcı damcı iner sevinç gözyaşı Yağış mana galsın sel senin olsun KAMBER - Gulak versen indi menim sözüne Herkes bir tek ister neyler düzine Bilirik ki sevgi böyük hazine Dünya mana kalsın mal senin olsun FERHAT - Başında beklerem yar yukularda Hayalim buluşmak o kuytularda Bir gün galır isek azgın sularda Kürek mana kalsın sal senin olsun KEREM - İsterem aşımı sennen bölem men Sensizlik yerine bırak ölem men Aşkın garşısında garip kölen men Ağa mana kalsın gul senin olsun MECNUN - Güneş bezen gara bezen turuncu Garannık gecede gezer soyguncu Hayat bir senaryo bizler oyuncu Dram mana galsın rol senin olsun (Islık çala çala sahneyi terk ederler. Sahne kararır. Sahne aydınlatıldığında, birkaç sandalye konulmuştur. Muhtar Balabey, Korucular ve birkaç kişi oturmaktadır.) MUHTAR BALABEY – (Oturduğu yerden ayağa kalkar kendisine yaklaşan Aksakal’a) Hoş geldin dede can. (Çobanlara da hoş geldin der, sandalye gösterir.) Sen böyle buyur dede can (Aksakal’ı baş köşeye oturtur, kendisi de yanına oturur. Herkes bir birine hoş geldin dedikten sonra Aksakal konuşmaya başlar.) AKSAKAL – Sayın Muhtar, değerli azalar, çok sevgili kız babaları ve muhterem köy halkı. Sözlerime başlamadan evvel hepinizi en kalbi duygularımla ve muhabbetlerimle selamlıyorum. Sebebi ziyaretimize gelince, çoban oğullarımız kızlarınızı sevmiş, kızlar da oğullarımıza karşı boş değiller. Biz de Allahın emri peygamberin kavli ile Aslı’yı Kerem’e, Arzu’yu Kamber’e, Leyla’yı Mecnun’a, Şirin’i Ferhat’a istiyoruz. MUHTAR BALABEY – O ki kızlar oğlanları, oğlanlar da kızları seviyor, ben de tüm kız babalarının bana verdiği vekalete dayanarak..(Muhtar Balabey sözünü bitirmeden, Aksakal Muhtar’in kulağına fısıldamaya başlar.) AKSAKAL - Bu kızları oğlanlara vereceksin ama, hele bir düşün, bu oğlanlar kızları gerçekten seviyorlar mı? Yarı yolda bırakmayacakları ne malum? Bir koyunu bile güdemiyorlar. Her gün koruculardan dayak yiyorlar. Kızları vermeden önce bir şart koş. Subar Dağından köye su getirebilirlerse ver kızları. Böyle bir şartın yerine getirilmesi oğlanların kendilerine güvenlerini de sağlar ve köy de susuzluktan kurtulur üstelik. MUHTAR BALABEY – (Aksakal’ın duyacağı şekilde kulağına fısıldar.) Vallahi doğru söylüyorsun. Köyün içinde su olmadığından, köylü suyu köyün yanından akan dereden alıyor. Ben de seçim zamanı köye su getireceğim diye vaatde bulunmuştum. Böylece hem köy suya kavuşur, hem de ben vaadimi yerine getirmiş olurum. Hay aklınla bin yaşa. (Sonra herkesin duyacağı şekilde Aksakal’a söyler.) O ki kızlar oğlanları, oğlanlar da kızları seviyor, bizlere de hayırlı olsun demek düşer. Ancak bir şartımız var. (Çobanlar hiç hesapta olmayan bu şartı merak etmeye başlar. Birbirlerinin yüzüne bakar.) AKSAKAL - Hayırdır muhtar, altın zincir gümüş kemer dikiş nakış makinesi mi, başlık falan mı isteyeceksin, bu şart da nerden çıktı? (Çaktırmadan Muhtara göz kırpar.) MUHTAR BALABEY - Eee kız almak kolay mı, bedava mı vereceğiz? Şartım şudur, oğlanlar Subar Dağından köye su getirirlerse kızları alacaklar. Biz de çobanların kızları gerçekten sevip sevmediğini anlayacağız. AKSAKAL - Muhtar sen deli misin, Subar Dağından da su gelir mi? Sen desene biz kızları vermiyoruz. Subar Dağı öyle bir dağ ki, yüksekliği ben diyeyim yüz metre, siz deyin bin metre, ben diyeyim üç bin metre, siz deyin beş bin metre, ben diyeyim sekiz bin metre, siz deyin, neyse siz demeyin uzatmayalım, dağ çok yüksek bir dağ. Dağın içinde sanki bir ateş var ve hiç sönmüyor. Yel estiğinde sanki dağ küllerini köye üflüyor. Biliyorum köyde kullandığınız, suyu aldığınız derenin kaynağı da Subar Dağında. Su hep sıcak akar. Soğutulmadan içilmez. Ama sen oğlanları resmen ölüme yolluyorsun. Gidip de dönen oldu mu hiç Subar Dağından? MUHTAR BALABEY - Subar Dağının sadece bir yerinde soğuk su var, ama o da dereye karışıyor. AKSAKAL - Subar Dağındaki soğuk suyun kaynağına da hiç kimse ulaşamamış, dağın yarısına geldiklerinde yanarak ölüyorlarmış. Yapma Muhtar, vazgeç bu şartından. MUHTAR BALABEY - İşinize gelirse, aha Subar Dağı, aha kızlar. Getirsinler suyu, alsınlar kızları. (der ve kalkar, beraberindekilerle sahneyi terk eder. Subar Dağından su getirme şartından dolayı keyfi kaçan çobanlar bir birlerine mal mal bakarlar.) AKSAKAL – (Aksakallı yaşlı adam yanlarına gelip pis pis sırıtarak) Bunlar iyi günlerinizdir, daha başınıza neler getireceğim siz görürsünüz demiştim değil mi size? (diyerek mani dizer ve çobanlar da karşılık verir.)
O zaman pohu yediniz İndi eyeğime geldiniz Sizi yığvalı garalar Biriniz heyvan dediniz Biriniz Tarzan dediniz Biriniz yorgan dediniz Sizi yığvalı garalar KEREM - Hardan bilek erifsen sen Dağdan gülü derifsen sen Çulu burya serifsen sen Biz ettik sen etme dede KAMBER - Baktık yanıldık halına Düştük hamımız dalına Gurvan olom sakgalına Biz ettik sen etme dede FERHAT - Meyva doluşsun bağına Tüştük senin duzağına Yollama Subar dağına Biz ettik sen etme dede MECNUN - Biz cahalık sen affeyle Kini nefreti defelle Nökerin olak kefele Biz ettik sen etme dede AKSAKAL - Görünüşe aldanız Meni mütürüf sandınız Affetmem artık yandınız Sizi yığvalı garalar (Mani bittiğinde kötü adamlar gibi kötü kahkahalar atarak sahneyi terk eder. Çobanlar arkalarından bakakalırlar.) MECNUN – Bu kenarımın ermişinin dine imana geleceği yok. Nuh diyor bir kere peygamber demiyor. Ben gidiyorum Subar Dağından su getireceğim. Leyla’sız kalıp öleceğime suya gider ölürüm daha iyi. Hiç olmazsa aşk yolunda öldü derler, ileride efsane olurum. KAMBER - Mecnun gitme. Yapma, etme. Subar Dağının yarısından sonrası çöldür, küldür. Kendini ateşe atma. Bekleyelim hele. Belki ya bu moruk ya da muhtar dine imana gelir. MECNUN – Hakkınızı helal edin. Leyla’ma da gelip onu alacağımı söyleyin. (Sahneyi terk eder.) FERHAT – Mecnun, gitmeee, (Mecnun gittikten sonra Leyla sahnede görünür.) LEYLA – Mecnun nerde? KEREM – Seni alabilmek için Subar Dağına su getirmeye gitti. LEYLA – Mecnun nun nun nun, Meec nun nun nun (Ağır çekimle sahnenin diğer ucuna çobanlara doğru koşar. Leyla’nın elbisesinin altında balon vardır. Koşarken seyirciye göstermeden balonu şişirir. Sahnenin diğer tarafından da Muhtar Balabey koşarak sahneye girer. MUHTAR BALABEY – (Sahnenin ortasında durur.) Leylaaaa, kızım, nereye gidiyorsun, dur, gitmeeee..(Aksakal sahnede görünür. Muhtarın yanına gelir.) AKSAKAL - Mecnun Leyla’nın gazozuna hap koyup, uyutup gebe bıraktı. Namusunu temizlemen gerek. Eğer duyulursa rezil olursun valla. MUHTAR BALABEY – (Leyla’nın karnını şiş görünce) Demek daha evlenmeden bir de aganigi yaptın he kaltak. Sen adlı kızım yok benim artık. (Yerden bir taş alır Leyla’ya fırlatır. Leyla yere yığılır.) LEYLA – O ki Mecnun’um gitti. Ben onsuz ha yaşamışım ha yaşamamışım. Baba biraz büyük taş at tez öleyim. (Muhtar bir taş daha atar ve Leyla hayata gözlerini yumar. Muhtar Balabey sahneyi terk eder. Aksakal saklanır. Çobanlar bir süre Leyla’nın başında bekler. Ferhat ile Kamber biri Leylanın ellerinden biri ayaklarından tutarak, sahneyi terk ederler.) KEREM - Bizim de sonumuz böyle mi olacak? (O sırada Aksakal Kerem’in yanına gelir.) AKSAKAL - Üzüldüm şimdi bak. Yeter size verdiğim ders. Artık mutlu olmanız için çaba göstereceğim. Affediyorum hepinizi. Git kızı kaçır, yoksa sizin de sonunuz Mecnun ve Leyla gibi olacak. KEREM - Nasıl kaçırayım? AKSAKAL - Bu gece herkes ölü evinde olacak, ben Aslı’ya söylerim, o fırsattan yararlanıp dışarı çıkar, sen de alır gidersin. Gece uzak bir yere gitmeyin. Korucu Mirza’nın ot yığınına saklanın, onlar sizi başka yerlerde, komşu köylerde falan arayacaklar nasıl olsa. Böylece sen de o arada Leyla’yı…(Mecnun’un koluna hafifçe dokunarak) Seni hınzır seni, hoşuna gitti değil mi KEREM – Tamam, aklıma yattı. Allah senden razı olsun. Ben gideyim hazırlık yapayım. (Sahneyi terk eder.) AKSAKAL – (Bir süre Kerem’in ardından bakar.) Seni yandırıp kül etmesem ben de ermiş değilim. (O sırada Kamber sahneye gelir. Üzgündür.) Üzülme Kamber, sana yardım edeceğim, Arzu’yu kaçır. Çek git buralardan. Yoksa sonunuz Mecnun ve Leyla gibi olacak. KAMBER – (Heyecanlanır, hem sevinir hem şaşırır.) Nasıl kaçırayım, dedem, ermişim? AKSAKAL - Bak Ramiz’in dükkânı daha kapanmamış, git bir şişe ispirto al, korucu Mirzanın ot yığınına serp. Ama sen yakma, senden bilmesinler. Bir iki çocuk bul onlara sigara ver gitsin ot yığınının dibinde içsinler, o sırada ot yığınında yangın çıkar. Millet yangını söndürmekle meşgul olunca sizi unuturlar, sen de Arzu’yu alır kaçarsın. Subar Dağına doğru kaçın ki, oraya bakmayı kimse akıl edemez. Ama siz de dağa fazla çıkmayın, küle dönmeyin. El ayak çekildikten sonra başka yere gidersiniz. KAMBER – Harika bir plan bu dedem, can dedem (Ellerine sarılır öper. Hoplayıp zıplayarak sahneyi terk eder. Sahne kararır ve aydınlanır.) KORUCU YUSUF – (Cenaze evine doğru koşar ve bağırır.) Mirza abi, Mirza abi, senin ot yığının yanıyooooooor. (Kalabalık bir grup sahnede görülür. Kiminin elinde kürek, kiminin kazma, kiminin elinde kova vardır. Yangını söndürme çabası içindedirler.) KORUCU MİRZA – Eyvaaaaah, su getirin itfaiye çağırın, orman kurtarmaya, jandarmaya haber salın, yardıma gelsinler. Rızkım yanıyor, (O sırada Kamber Arzu’yu alıp sahnenin diğer tarafından sahneyi terk eder. Aksakal ise Mirza’nın yanına yaklaşır.) AKSAKAL - Otunu Kamber yaktı, Arzu’yu da alıp Subar Dağına doğru gitti. İnanmıyorsan Ramiz’e sor, ispirtoyu ondan aldı. KORUCU MİRZA – Yaktın beni Kambeeeeer, geberteceğim seni. (Bağıra çağıra omzunda tüfeğiyle Kamber ile Arzu’nun peşine düşmek üzere sahneyi terk eder. Kısa bir süre sonra birkaç el silah sesi duyulur. Herkes silah sesinin geldiği tarafa yönelir. Korucu Mirza, bir eliyle Kamber’i, bir eliyle Arzu’yu tutmuş halde sahneye döner. Kamber ile Arzu’nun yüzleri kan içerisindedir. Sahneye girdikleri anda sendeleyerek yere yığılırlar.) Otumu Kamber yakmış, otumu Kamber yakmış. KORUCU YUSUF – (Sahnenin arkasından çığlık çığlığa bağırır.) Yanmış bunlar, yanmış, yanmış. (Kucağında önce Aslı’yı sonra Kerem’i getirip Arzu ile Kamber’in yanına uzatır.) Fonda çığlıklar ağıtlar yükselir.) AKSAKAL – (Bu gördüğü manzaraya kendisi de çok üzülüyor.) Kötülüğü de abarttım sanırım. Çok ah aldım. Günah işledim. Neyse şimdi telafi ederim. (Ferhat’ı yanına çağırır.) Ferhat, Ferhat gel buraya. (Ferhat üzgün bir halde yaklaşır.) Ferhat, Subar Dağından su getirmek her babayiğidin harcı değil. Ama ben sana yardım edeceğim. Şehre git, belediyeden kepçe getir, Subar Dağından suyu getir, Şirin’i al.” FERHAT – (Anlamsızca bakar ve sorar.) Belediye nedir, kepçe nedir? AKSAKAL – (Ferhat’in kolundan tutar) Gel gidelim, bu işi halledelim. (Sahneyi terk ederler. Sahne karartılır.) AKSAKAL – (Sesi fondan duyulur.) Sayın Başkan, Ferhat’in senden bir isteği var. BAŞKAN – (Ses fondan duyulur.) Buyursun can dedem, bizler istekleri yerine getirmek için burada değil miyiz. FERHAT – (Sesi fondan duyulur.) Subar Dağından su getireceğim, ama bir adamın becereceği iş değil, kepçe verin o suyu getireyim. Otlarımız yandı, Kerem yandı kül oldu, Mecnun çöllerde kayboldu, o dağ kaç can aldı bir bilsen. Artık can vermeyelim. BAŞKAN – Su Müdürü, tez ne kadar kepçe varsa verin Ferhat’a. Subar Dağından kanal açıp getirsin suyu. Bu çılgın bir proje komşu köylere de örnek olur. FERHAT – Sağol başkanım. Huzurunuzda yemin ediyorum, suyu getirmeden köye dönmeyeceğim. AKSAKAL – (Sesi fondan duyulur.) Allah yardımcın olsun. FERHAT – (Sahne aydınlandığında, sakalları uzamış bir halde sahnenin bir köşesinde sandalyede oturmaktadır. Kucağında bir bebek vardır. Işık Ferhat’ın üzerine getirilir. Ferhat maniyi söylemeye başlar. Aksakal yavaş yavaş Ferhat’a doğru yaklaşır.)
Sevdi heç gülmedi süründü getti Bir düş kimi geldi göründü getdi Kerem’nen ayıran sizi gahrolun Leyla’nın garaydı gözleri gaşı Bağrıma endirdi bir gara taşı Dinmez heç kimsenin gözünün yaşı Mejnun’nan ayıran sizi gahrolun Arzu gençliğine yeni başladı Eşgi için mutluluğu düşledi İçten sevdi diye suç mu işledi Gember’den ayıran sizi gahrolun Şirin’in belini her sarışımda Nolar hep gül diye yalvarışımda İndi mennen uzak duror garşımda Ferhat’dan ayıran sizi gahrolun AKSAKAL – Ne oldu Ferhat sana böyle? Yemeden içmeden kesilmişsin, maniler söyleyip duruyorsun? Kafayı mı yedin? FERHAT – Ben kafayı yemeyeyim de kim yesin can dedem. Kanalı açıp suyu köye getirmem iki seneyi buldu. Ama gel görün ki, Muhtar Balabey Şirin’i köyün korucusu Yusuf’a vermiş. Beni de baş azanın kızı Züleyha ile evlendirdiler. Aşk yolunda ölen arkadaşlarımızın mezarlarını ziyaret ederken görürdüm Şirin’i. Onun da yüzü hiç gülmüyordu. Ancak ne Ferhat’ın ne de Şirin’in yüzü hiç gülmüyor. Epeydir mezarlığa da gelmiyordu Şirin. Gebeymiş meğer. Duydum bir oğlu olmuş. Benim bir kızım oldu. AKSAKAL – Yapma ya, üzüldüm bak şimdi. O kadar da uğraştık. Ama kaderin de önüne geçilemiyor işte. FERHAT - Acaba Şirin oğluna ne isim koyacak? Ben kızıma ne isim koyayım? Her birimizin üç arkadaşı vardı. Hangisini koysak diğerlerinin hatırasına ayıp etmiş olacağız. Acaba üç isim koyma geleneğini mi başlatsak? (Şirin kucağında bir bebekle sahneye gelir. Aksakal son kez. önce Şirin’in kulağına, sonra koşarak diğer taraftaki Ferhat’ın kulağına bir şeyler fısıldar) ŞİRİN – (Işık Şirin’in üzerinde olur. Şirin bebeğe bakarak) Oğlum, bebeğim, senin adın Tahir, senin adın Tahir, senin adın Tahir. FERHAT – (Işık Ferhat’in üzerine getirilir.) Kızım, meleğim, senin adın Zühre, senin adın Zühre, senin adın Zühre. (Oyuncular Tahir ile Zühre şiirinden birer dize söyleyerek selama çıkarlar.) AKSAKAL - Tahir olmak da ayıp değil, Zühre olmak da,
KORUCU MİRZA - Meselâ bir barikatta dövüşerek, KORUCU YUSUF - Meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken, MUHTAR BALABEY - Meselâ denerken damarlarında bir serumu, Ölmek ayıp olur mu? MECNUN - Tahir olmak da ayıp değil, Zühre olmak da, LEYLA - Hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil. KEREM - Seversin dünyayı doludizgin, ASLI - Ama o bunun farkında değildir. MUHTAR BALABEY - Ayrılmak istemezsin dünyadan KORUCU MİRZA - Ama o senden ayrılacak. KORUCU YUSUF - Yani sen elmayı seviyorsun diye ARZU - Elmanın da seni sevmesi şart mı? KAMBER - Yani Tahir Zühre sevmeseydi artık, Yahut hiç sevmeseydi, AKSAKAL - Tahir ne kaybederdi Tahirliğinden? HEP BİRLİKTE - Tahir olmak da ayıp değil, Zühre olmak da, Hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil... S O N Yüklə 1,11 Mb. Dostları ilə paylaş:
|