İLƏN
(«Leyli və Məcnun» dastanından)
Vardım ədəb sarayına,
Şənbə günü səba ilən,
Düşüb gözüm ayağına,
Bir neçə dilrüba ilən.
Lövhə açıb oxur sapaq,
Hər sapağı düz üç varaq.
Nur qoxular tabaq-tabaq,
Ağzı dolu səna ilən.
Bir pəri naz ilə baxar,
Baxışı canımı yaxar,
Danışsa şəkəri axar,
Ləblərindən şəfa ilən.
Bir pəri təzə, xoş-xürrəm,
Novgüli-bağ, lalə-fam,
Kakili müşk, Leyli nam,
Yaşmaq örtər həya ilən.
Qapqaradır gözü-qaşı,
Qolunu salıb sarmaşır,
Oynayanda xub yaraşır,
Bir-birinə iba ilən.
Mən Qeysi oda saldılar,
Könlümü əldən aldılar,
Təzim edib əyildilər,
Xoş dedilər riza ilən.
İNDİ SƏN
(«Baba Rövşən» dastanından)
Xəznə nədi, Baba Rövşən,
Gəl arxama min indi sən,
Ağlın gedib, yıxılarsan,
Gözün möhkəm yum indi sən.
Hara varsam, ora gedək,
Göz görməyən yerə gedək,
Altı aylıq yola gedək,
Kəramətim gör indi sən.
Yoxsulluqdan oldun əda,
Sənə canım olsun fəda,
Borclu olmaq – qəhri-xuda,
Zinhar, həzar qıl indi sən.
Sür bazara, qula qatıb,
«Qulumdur» de, məni satıb,
Mədinəyə geri çatıb,
Cuhuda ver pul indi sən.
Əziz başım sənə quldur,
Borcunun əlacı budur,
Müsəlmansan, din rəsuldur,
Borcdan xilas ol indi sən.
Adım Əli Şahimərdan,
Bir də derlər şiri-yəzdan,
Dostlar mənə olar xəndan,
Sözüm qəbul qıl indi sən.
Dostları ilə paylaş: |
